Bokówka biała

Bokówka biała

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	Incertae sedis
Rodzaj	bokówka
Gatunek	bokówka biała
Nazwa systematyczna
Pleurocybella porrigens (Pers.) Singer Mycologia 39(1): 81 (1947)[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Bokówka biała (Pleurocybella porrigens (Pers.) Singer) – gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales)^[2].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pleurocybella, Marasmiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1796 r. Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus porrigens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1947 r. Rolf Singer, przenosząc go do rodzaju Pleurocybella^[1].

Synonimy naukowe^[3]:

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako bedłka wydłużona, bedłka rozesłana i boczniak rozesłany^[4].

Kapelusz

Biały, o długości 2–9 cm i szerokości 2–5 cm. U młodych okazów jest okrągły, łyżkowaty, później kształtem przypomina ucho ludzkie. Nie posiada trzonu, lecz przyrasta do podłoża bokiem lub zwężoną częścią. Skórka matowa i gładka, jedynie w miejscu przyrośnięcia nieco spilśniona^[5].

Blaszki

Szerokie, o gładkich ostrzach i zbiegające w miejscu przyrośnięcia kapelusza. Początkowo są białe, z czasem stają się kremowe lub żółtawe^[5].

Miąższ

Mięsisty, białawy, o delikatnym smaku i typowym grzybowym zapachu^[5].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki o kształcie od elipsoidalnego do kulistego i rozmiarach: 6–7,5 × 5–6 µm^[6].

Gatunki podobne

• Boczniak dębowy (białożółty) (Pleurotus dryinus). Posiada krótki trzon,
• Łycznik białawy (Panellus mitis). Jest mniejszy i posiada krótki trzon^[5]
• Lejkownica nadrzewna (Ossicaulis lignatilis). Ma trzon, mniejsze zarodniki i rośnie na drewnie liściastym^[7].

Na półkuli północnej notowany jest w Ameryce Północnej, Europie, w Korei i Japonii, na półkuli południowej tylko w Indonezji^[8]. W Polsce dość rzadki, ale nie znajduje się na czerwonej liście gatunków zagrożonych.

Grzyb nadrzewny rosnący na próchniejącym drewnie drzew iglastych, szczególnie w wilgotnych miejscach. Częstszy jest w górach. Występuje w grupach lub po kilka kapeluszy przyrośniętych do drewna wachlarzowato lub skrzydłowato^[5]. Kapelusze często są z sobą pozrastane.

Saprotrof^[4]. Grzyb jadalny. Za jadalny uważany jest np. w Kanadzie i Hongkongu (znajduje się na opracowanej dla FAO liście grzybów spożywanych w różnych krajach^[9]). Za jadalny uważany jest też przez wiele poradników dla grzybiarzy^[6], jednak w czeskim atlasie grzybów jest uznany za niejadalny^[5].