[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Błażej Wierzbowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błażej Wierzbowski
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1946
Sumin

doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo cywilne, prawo rolne
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1975

Habilitacja

1978

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Uniwersytet Gdański
SGGW

Błażej Wierzbowski (ur. 3 marca 1946 w Suminie) – polski prawnik specjalizujący się w prawie cywilnym i prawie rolnym, sędzia Trybunału Konstytucyjnego w latach 1993-1998.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1963 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta w Lipnie i podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1968 roku ukończył studia, specjalizując się w prawie rzymskim i został zatrudniony na stanowisku asystenta w Katedrze Prawa Rzymskiego UMK. W latach 1969–1971 odbywał aplikację sędziowską. W 1975 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Tematem jego rozprawy była Treść władzy ojcowskiej w rzymskim prawie poklasycznym, a promotorem Kazimierz Kolańczyk. W 1978 roku, na podstawie rozprawy Prawo ubezpieczeń społecznych w przebudowie ustroju rolnego stopień doktora habilitowanego. W 1990 roku otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego UMK oraz został kierownikiem Katedry Prawa Rolnego. W latach 1987–1990 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Prawa i Administracji UMK.

Współpracował także z innymi uczelniami. Pracował w Katedrze Praw Cywilnego Uniwersytetu Gdańskiego (1989-1993), w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (1990-1992), na SGGW (1994-1997), w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku oraz w Elbląskiej Uczelni Humanistyczno-Ekonomicznej.

W latach 1989–1990 pracował jako radca prawny. Był sędzią sądu apelacyjnego w Gdańsku od 1990 do 1993 roku oraz sędzią Trybunału Konstytucyjnego od 1993 do 1998 roku.

Członek korespondent Comité Européen de Droit Rural. Był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[1].

Autor 3 monografii i około 100 artykułów, glos, recenzji.

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Treść władzy ojcowskiej w rzymskim prawie poklasycznym: władza nad osobami dzieci (1977)
  • Historia prawa. Cz. 1, Starożytność (1978, wspólnie z Władysławem Bojarskim)
  • System zabezpieczenia społecznego rolników (1981, ISBN 83-01-03472-6)
  • Problemy organizacyjne obrony interesów zawodowych rolników indywidualnych (1983)
  • Prawo ubezpieczeń społecznych w przebudowie ustroju rolnego (1985, ISBN 83-231-0039-X)
  • Podstawy prawa ochrony środowiska (2004, wspólnie z Bartoszem Rakoczym, ISBN 83-7334-275-3)
  • Gospodarka nieruchomościami. Podstawy prawne (2007, ISBN 83-7334-682-1)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 727-728, ISBN 83-231-1988-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980-1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0.