Austria na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010

Austria na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010

Kod MKOl	AUT
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010 Vancouver
Chorąży	Andreas i Wolfgang Linger (otwarcie) Nina Reithmayer (zamknięcie)
Liczba zawodników	82 w 43 konkurencjach w 13 dyscyplinach
Medale Pozycja: 9. Złoto 4 Srebro 6 Brąz 6 Razem 16

Austria na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – występ kadry sportowców reprezentujących Austrię na igrzyskach w 2010 roku w Vancouver.

W reprezentacji znalazło się 82 zawodników – 55 mężczyzn i 27 kobiet. Wzięli oni udział w 43 konkurencjach w trzynastu dyscyplinach sportowych. Austriacy nie uczestniczyli jedynie w dwóch dyscyplinach zespołowych – curlingu i hokeju na lodzie.

Spośród powołanych zawodników, 75 sportowców (49 mężczyzn i 26 kobiet) wystąpiło przynajmniej w jednej konkurencji. Dla 37 z nich występ w Vancouver był zarazem debiutem olimpijskim. Największą liczbę debiutantów stanowili narciarze alpejscy – dziesięciu. Ponadto pierwszy olimpijski start zaliczyło siedmioro narciarzy dowolnych, sześcioro snowboardzistów, trzech bobsleistów, dwóch biathlonistów, dwóch kombinatorów norweskich, dwóch saneczkarzy, a także po jednym reprezentancie w biegach narciarskich, łyżwiarstwie figurowym, short tracku, skeletonie i skokach narciarskich.

Reprezentanci Austrii zdobyli w Vancouver szesnaście medali – cztery złote, sześć srebrnych i sześć brązowych. Mistrzami olimpijskimi zostali skoczkowie narciarscy (Andreas Kofler, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern i Gregor Schlierenzauer) i dwuboiści klasyczni (Mario Stecher, Felix Gottwald, David Kreiner i Bernhard Gruber) w konkursach drużynowych, Wolfgang i Andreas Linger w saneczkarskich dwójkach mężczyzn oraz Andrea Fischbacher w supergigancie kobiet. Najbardziej utytułowanym austriackim zawodnikiem podczas tych igrzysk został Gregor Schlierenzauer, który zdobył trzy medale (jeden złoty i dwa brązowe). Dwa medale (złoty i brązowy) wywalczył ponadto Bernhard Gruber.

Austriacy zdobyli medale w siedmiu dyscyplinach sportowych – narciarstwie alpejskim, saneczkarstwie, skokach narciarskich, kombinacji norweskiej, biathlonie, snowboardingu i narciarstwie dowolnym. Najwięcej, cztery medale, uzyskali alpejczycy.

Najmłodszą reprezentantką w kadrze była łyżwiarka figurowa Miriam Ziegler (w dniu otwarcia igrzysk miała 15 lat i 331 dni), natomiast najstarszą – narciarka dowolna Katharina Gutensohn (43 lata i 328 dni). Gutensohn uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w latach 1992–1998 i powróciła po dwunastu latach przerwy od startów olimpijskich. Chorążymi reprezentacji podczas ceremonii otwarcia igrzysk byli saneczkarze – Wolfgang i Andreas Linger, a podczas ceremonii zamknięcia – saneczkarka Nina Reithmayer.

Był to 21. start Austrii na zimowych igrzyskach olimpijskich. Austriacy uczestniczą w zimowej edycji igrzysk nieprzerwanie od pierwszych igrzysk w 1924 roku.

Austriacki Komitet Olimpijski został powołany w 1908 roku, a cztery lata później został oficjalnie uznany przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski^[1]. W zimowych igrzyskach olimpijskich reprezentanci Austrii wystąpili już podczas pierwszej ich edycji w 1924 roku i startowali nieprzerwanie w każdych igrzyskach^[2].

W latach 1924–2006 Austriacy na zimowych igrzyskach zdobyli 185 medali olimpijskich (51 złotych, 64 srebrne i 70 brązowych), z czego 101 (30 złotych, 34 srebrne i 37 brązowych) w narciarstwie alpejskim^[2]. Spośród trzynastu dyscyplin sportowych, w których wystartowali przynajmniej raz, we wszystkich poza hokejem na lodzie wywalczyli co najmniej jeden medal olimpijski^[3].

Najliczniejsza austriacka reprezentacja na zimowych igrzyskach składała się z 96 sportowców, którzy uczestniczyli w zawodach olimpijskich w 1998 roku w Nagano. W 2002 roku w Salt Lake City kadra austriacka liczyła 90, a w 1964 roku w Innsbrucku – 83 osoby^[2].

Podczas poprzednich zimowych igrzysk w Turynie reprezentanci Austrii zdobyli 23 medale – 9 złotych, 7 srebrnych i 7 brązowych. Był to najlepszy wynik Austriaków zarówno jeśli chodzi o łączną liczbę medali, jak i o liczbę medali złotych^[4]. W Turynie po dwa złote medale zdobyli: Felix Gottwald (kombinacja norweska), Michaela Dorfmeister (narciarstwo alpejskie), Thomas Morgenstern (skoki narciarskie) i Benjamin Raich (narciarstwo alpejskie). Gottwald wywalczył dodatkowo medal srebrny^[5].

Wśród austriackich pretendentów do medali wymieniani byli przede wszystkim narciarze alpejscy – czterokrotny zwycięzca zawodów Pucharu Świata 2009/2010 w slalomie i wicemistrz olimpijski z Turynu – Reinfried Herbst^[6], obrońca dwóch tytułów mistrza olimpijskiego w slalomie i slalomie gigancie – Benjamin Raich^[7], dwukrotny triumfator zawodów Pucharu Świata w slalomie gigancie – Marcel Hirscher^[8], mistrz świata w slalomie – Manfred Pranger^[9], mistrzyni świata w superkombinacji i zwyciężczyni dwóch zawodów PŚ w sezonie olimpijskim w slalomie i slalomie gigancie – Kathrin Zettel^[10], dwukrotna medalistka olimpijska z Turynu i zwyciężczyni dwóch konkursów PŚ w slalomie w sezonie olimpijskim – Marlies Schild^[11]. Ponadto nadzieje olimpijskie upatrywane były w wicemistrzu olimpijskim w zjeździe z Turynu, czterokrotnym medaliście mistrzostw świata i czterokrotnym zdobywcy miejsca na podium PŚ w sezonie olimpijskim w supergigancie i zjeździe – Michaelu Walchhoferze^[12], trzykrotnym zdobywcy miejsca na podium PŚ w sezonie olimpijskim – Romedzie Baumannie^[13], drugim zawodniku zawodów PŚ w Val Ghërdinie – Mario Scheiberze^[14], zwyciężczyni zawodów PŚ w supergigancie w Lake Louise – Elisabeth Görgl^[15], brązowej medalistce mistrzostw świata w supergigancie i zdobywczyni drugiego miejsca w zawodach PŚ w supergigancie w Sankt Moritz – Andrei Fischbacher^[16] oraz multimedalistce mistrzostw świata juniorek – Annie Fenninger^[4][17].

Wśród narciarzy klasycznych faworytów do medali upatrywano w skoczkach narciarskich, z uwagi na ich dominację w sezonie olimpijskim, zwłaszcza w konkursie drużynowym. W indywidualnych konkursach skoków pretendentami do medalu byli zwycięzca ośmiu konkursów PŚ w sezonie olimpijskim i triumfator klasyfikacji w poprzednim sezonie – Gregor Schlierenzauer^[18] i obrońcy tytułów mistrzowskich – Thomas Morgenstern i Andreas Kofler^[4]. W konkursie na normalnej skoczni jednym z faworytów był ponadto mistrz świata z Liberca – Wolfgang Loitzl^[19]. W rywalizacji dwuboistów klasycznych szanse medalowe przewidywano głównie w zawodach drużynowych w składzie z trzykrotnym medalistą poprzednich igrzysk i kilkukrotnym zdobywcy miejsca na podium Pucharu Świata w sezonie 2009/2010 – Felixem Gottwaldem^[20] oraz mistrzem w drużynie i zwycięzcy jednego z konkursów PŚ w sezonie – Mario Stecherem^[4][21].

W narciarstwie dowolnym austriackie nadzieje na medale wiązano z występami w skicrossie. W tej konkurencji złoty medal mistrzostw świata w 2009 roku w Inawashiro zdobył Andreas Matt, a ponadto zwyciężył i zajął drugie miejsce w ostatnich zawodach Pucharu Świata przed rozpoczęciem igrzysk. Wśród potencjalnych medalistów wymieniani byli także Thomas Zangerl – wicemistrz świata z Inawashiro^[22] oraz Patrick Koller – trzeci zawodnik zawodów Pucharu Świata w Blue Mountain w styczniu 2010 roku^[23]. Wśród kobiet szansę na medal miała Karin Huttary – wicemistrzyni świata w skicrossie i zdobywczyni trzeciego miejsca w zawodach Pucharu Świata w Les Contamines-Montjoie w styczniu 2010 roku^[4][24].

W konkurencjach snowboardowych przewidywano jeden lub dwa medale olimpijskie dla Austriaków. W reprezentacji olimpijskiej znalazł się Markus Schairer – mistrz świata w snowcrossie z 2009 roku^[25], jednak pojechał na igrzyska z niedoleczoną kontuzją żeber^[26], co zmniejszało jego szanse na osiągnięcie dobrego rezultatu. Szanse upatrywano w Benjaminie Karlu – mistrzu świata w slalomie^[25] i Andreasie Prommeggerze – zwycięzcy zawodów Pucharu Świata w slalomie gigancie równoległym w Sudelfeld w lutym 2010 roku^[27]. Wśród kobiet przewidywano, że jedna z zawodniczek – Doris Günther, Claudia Riegler, Marion Kreiner i Ina Meschik – może awansować do wielkiego finału^[4].

W pozostałych dyscyplinach sportowych nadzieje olimpijskie wiązano z męską sztafetą biathlonistów (głównie za sprawą trójki Christoph Sumann, Simon Eder i Daniel Mesotitsch), z dwójką saneczkarzy – obrońcami tytułu mistrzowskiego z Turynu (Andreasem i Wolfgangiem Lingerem) oraz z bobsleistą Wolfgangiem Stampferem – ósmym zawodnikiem mistrzostw świata w 2009 roku^[4][28].

Odzież dla członków austriackiej reprezentacji olimpijskiej zaprezentowana została w grudniu 2009 roku. Stroje na ceremonię otwarcia i zamknięcia igrzysk składały się z granatowych marynarek, czarnych spodni i białych koszul firmy Schneiders oraz złotych krawatów marki Romy Hubegger. Ponadto każdy z zawodników otrzymał zestaw odzieży zimowej firmy Schöffel, odzieży sportowej firmy Erima, a także wyposażenie niezbędne dla konkretnych dyscyplin sportu, np. kaski, rękawice narciarskie, obuwie marek Tecnica, Sioux i Reusch. Kobiety dostały dodatkowo torebki Utr Pöhl. Łączna wartość odzieży w przeliczeniu na jednego olimpijczyka wyniosła 3600 euro^[29].

Budżet Austriackiego Komitetu Olimpijskiego na zimowe igrzyska olimpijskie w Vancouver wyniósł między 2,7 a 2,8 miliona euro^[30]. Komitet przewidział nagrody dla medalistów igrzysk olimpijskich w Vancouver. Za zdobycie złotego medalu i tytułu mistrza olimpijskiego nagrodą były złote monety, których równowartość wyniosła ok. 27 000 euro, za medal srebrny – 21 000 euro, a za medal brązowy – 18 000 euro^[31].

W styczniu 2010 roku z okazji igrzysk w Vancouver Mennica Austriacka w Wiedniu wybiła serię monet okolicznościowych o wartości 5 euro każda. Monety wykonano ze srebra próby 800. Wyemitowano dwa rodzaje monet – jedna przedstawiała skoczka narciarskiego, a druga snowboardzistę. Monety zaprojektowane przez Helmuta Andexlingera i Thomasa Pesendorfera wydano nakładem 50 000 sztuk^[32]. We wrześniu 2010 roku austriacka poczta wyemitowała serię znaczków pocztowych z wizerunkiem mistrzów olimpijskich w saneczkarskich dwójkach – Andreasem i Wolfgangiem Lingerem^[33].

Spośród piętnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Austrii wzięła udział w trzynastu – we wszystkich poza curlingiem i hokejem na lodzie. Największą część kadry stanowili narciarze alpejscy, których było 22. Ponadto czternaścioro austriackich reprezentantów wystąpiło w snowboardingu, po dziewięcioro w saneczkarstwie i narciarstwie dowolnym, po sześciu w biathlonie i bobslejach, a po pięciu w kombinacji norweskiej i skokach narciarskich. Skład uzupełniło dwoje łyżwiarzy figurowych, jedna biegaczka narciarska, jedna panczenistka, jedna specjalistka short tracku i jeden skeletonista^[34][35].

W styczniu 2010 roku Austriacki Komitet Olimpijski powołał skład liczący 84 osoby, spośród których dokonał wyboru 81 olimpijczyków, tym samym eliminując troje zawodników. Ostatecznie w reprezentacji nie znaleźli się: alpejka Stefanie Köhle oraz snowboardziści Heidi Neururer i Anton Unterkofler^[36]. W oficjalnie powołanym składzie było pięciu bobsleistów, jednak z uwagi na kontuzję Martina Lachkovicsa podczas jednego z treningów dwójek na torze w Whistler^[37] oraz w związku z chorobą Jürgena Loackera, które uniemożliwiłyby występ austriackiej czwórki bobslejowej, na kilka dni przed rozpoczęciem tej konkurencji do ekipy dołączył dodatkowo 82. austriacki członek kadry olimpijskiej – Johannes Wipplinger^[38].

Z powodu kontuzji więzadła krzyżowego na igrzyska nie pojechał Hans-Jörg Unterrainer – mistrz zimowej uniwersjady z 2005 roku i siódmy zawodnik mistrzostw świata w snowboardingu w 2009 roku^[4].

Trzydzieścioro dziewięcioro z powołanych do kadry austriackich olimpijczyków z Vancouver wystąpiło również na poprzednich zimowych igrzyskach, które odbyły się w Turynie^[5]. Byli to przedstawiciele dziesięciu dyscyplin – biathlonu, bobslejów, kombinacji norweskiej, łyżwiarstwa figurowego, łyżwiarstwa szybkiego, narciarstwa alpejskiego, narciarstwa dowolnego, saneczkarstwa, skoków narciarskich i snowboardingu. Największą ich część stanowili alpejczycy, spośród których jedenaścioro wystąpiło zarówno w Turynie, jak i w Vancouver. W składzie znalazło się dwanaścioro medalistów olimpijskich z Turynu. Dwukrotnego złota olimpijskiego – w slalomie i slalomie gigancie – bronił Benjamin Raich. Złotego i srebrnego medalu w konkursach indywidualnych oraz złotego w konkursie drużynowym (wspólnie z Christophem Bielerem i Mario Stecherem) bronił Felix Gottwald. W skokach narciarskich tytułu mistrza olimpijskiego na skoczni dużej bronił Thomas Morgenstern, a wicemistrza na tym obiekcie – Andreas Kofler. Obaj zawodnicy wspólnie z Martinem Kochem byli również mistrzami w zawodach drużynowych. Złotego medalu w saneczkarskich dwójkach broniła para braci – Andreas Linger i Wolfgang Linger. Ponadto w reprezentacji znaleźli się: Marlies Schild (srebrna medalistka w kombinacji i brązowa w slalomie), Reinfried Herbst (srebrny medalista w slalomie) i Siegfried Grabner (brązowy medalista w slalomie gigancie równoległym)^[5][35].

W poniższej tabeli przedstawiono skład austriackiej reprezentacji na igrzyskach w Vancouver. W składzie uwzględniono również siedmioro sportowców, którzy byli w kadrze, jednak nie wystąpili w żadnej konkurencji. W przypadku, gdy dany zawodnik wystąpił również na poprzednich igrzyskach, podano miejsca, które zajął w poszczególnych konkurencjach.

Biathlon (6)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		sprint	bieg pościgowy	bieg masowy	bieg indywidualny	sztafeta
Tobias Eberhard	12 stycznia 1985	–	–	–	–	–		[39]
Simon Eder	23 lutego 1983	–	–	–	–	–		[40]
Dominik Landertinger	13 stycznia 1988	–	–	–	–	–		[41]
Daniel Mesotitsch	22 maja 1976	–	–	–	59	17[a]		[42]
Friedrich Pinter	22 lutego 1978	–	–	–	26	17[a]		[43]
Christoph Sumann	19 stycznia 1976	15	7	9	–	17[a]		[44]
Biegi narciarskie (1)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		sprint indywidualny technika dowolna	sprint drużynowy technika klasyczna	indywidualny technika klasyczna	indywidualny bieg łączony	indywidualny bieg masowy	sztafeta
Kateřina Smutná	13 czerwca 1983	–	–	–	–	–	–	[45]
Bobsleje (6)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		dwójki			czwórki
Christian Hackl	22 września 1981	–			–			[46]
Martin Lachkovics	25 stycznia 1975	–			–			[47]
Jürgen Loacker	14 grudnia 1974	17[b]			13[c]			[48]
Jürgen Mayer	4 listopada 1976	–			–			[49]
Wolfgang Stampfer	3 maja 1972	10[d]			13[c]			[50]
Johannes Wipplinger	1 sierpnia 1978	–			–			[51]
Kombinacja norweska (5)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		konkurs indywidualny sprint + skocznia duża		konkurs indywidualny skocznia normalna		konkurs drużynowy skocznia duża
Christoph Bieler	28 października 1977	23		13		1[e]		[52]
Felix Gottwald	13 stycznia 1976	1		2		1[e]		[53]
Bernhard Gruber	12 sierpnia 1982	–		–		–		[54]
David Kreiner	8 marca 1981	–		–		–		[55]
Mario Stecher	17 lipca 1977	14		19		1[e]		[56]
Łyżwiarstwo figurowe (2)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		soliści/solistki		pary sportowe		pary taneczne
Viktor Pfeifer	16 maja 1987	22		–		–		[57]
Miriam Ziegler	19 marca 1994	–		–		–		[58]
Łyżwiarstwo szybkie (1)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		500 m	1000 m	1500 m	3000 m	5000 m	bieg drużynowy
Anna Rokita	30 stycznia 1986	–	–	27	16	12	–	[59]
Narciarstwo alpejskie (22)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		zjazd	supergigant	slalom gigant	slalom	kombinacja
Romed Baumann	14 stycznia 1986	–	–	–	–	–		[60]
Eva-Maria Brem	13 września 1988	–	–	–	–	–		[61]
Anna Fenninger	18 czerwca 1989	–	–	–	–	–		[62]
Andrea Fischbacher	14 października 1985	–	13	–	–	–		[63]
Elisabeth Görgl	20 lutego 1981	DNF	–	–	–	–		[64]
Johann Grugger	13 grudnia 1981	–	–	–	–	–		[65]
Reinfried Herbst	11 października 1978	–	–	–	2	–		[66]
Marcel Hirscher	2 marca 1989	–	–	–	–	–		[67]
Michaela Kirchgasser	18 marca 1985	–	–	DNF	5	6		[68]
Klaus Kröll	24 kwietnia 1980	22	–	–	–	–		[69]
Regina Mader-Sterz	23 marca 1985	–	–	–	–	–		[70]
Mario Matt	9 kwietnia 1979	–	–	–	DNF	34		[71]
Manfred Pranger	25 stycznia 1978	–	–	–	–	–		[72]
Benjamin Raich	28 lutego 1978	–	21	1	1	DNF		[73]
Hannes Reichelt	5 lipca 1980	–	10	–	–	–		[74]
Mario Scheiber	6 marca 1983	–	–	–	–	–		[75]
Marlies Schild	31 maja 1981	–	–	17	3	2		[76]
Nicole Schmidhofer	15 marca 1989	–	–	–	–	–		[77]
Philipp Schörghofer	20 stycznia 1983	–	–	–	–	–		[78]
Georg Streitberger	26 kwietnia 1981	–	–	–	–	–		[79]
Michael Walchhofer	28 kwietnia 1975	2	–	–	–	DNF		[80]
Kathrin Zettel	5 sierpnia 1986	–	–	7	DSQ	4		[81]
Narciarstwo dowolne (9)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		jazda po muldach			skoki akrobatyczne
Katharina Gutensohn	22 marca 1966	–			–			[82]
Karin Huttary	23 maja 1977	–			–			[83]
Patrick Koller	16 października 1983	–			–			[84]
Andrea Limbacher	25 lipca 1989	–			–			[85]
Margarita Marbler	16 lipca 1975	17			–			[86]
Andreas Matt	19 października 1982	–			–			[87]
Katrin Ofner	5 marca 1990	–			–			[88]
Markus Wittner	2 marca 1973	–			–			[89]
Thomas Zangerl	10 czerwca 1983	–			–			[90]
Saneczkarstwo (9)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		jedynki			dwójki
Veronika Halder	14 października 1980	5			–			[91]
Wolfgang Kindl	18 kwietnia 1988	–			–			[92]
Andreas Linger	31 maja 1981	–			1[f]			[93]
Wolfgang Linger	4 listopada 1982	–			1[g]			[94]
Daniel Pfister	7 grudnia 1986	13			–			[95]
Manuel Pfister	4 grudnia 1988	–			–			[96]
Nina Reithmayer	8 czerwca 1984	8			–			[97]
Markus Schiegl	7 czerwca 1975	–			4[h]			[98]
Tobias Schiegl	5 października 1973	–			4[i]			[99]
Short track (1)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		500 m		1000 m	1500 m		sztafeta
Veronika Windisch	9 kwietnia 1982	–		–	–		–	[100]
Skeleton (1)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsce na ZIO 2006						Źródło
		ślizg
Matthias Guggenberger	24 września 1984	–						[101]
Skoki narciarskie (5)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		konkurs indywidualny skocznia normalna		konkurs indywidualny skocznia duża		konkurs drużynowy skocznia duża
Martin Koch	22 stycznia 1982	23		32		1[j]		[102]
Andreas Kofler	17 maja 1984	11		2		1[j]		[103]
Wolfgang Loitzl	13 stycznia 1980	–		–		–		[104]
Thomas Morgenstern	30 października 1986	9		1		1[j]		[105]
Gregor Schlierenzauer	7 stycznia 1990	–		–		–		[106]
Snowboarding (14)
Zawodnik	Data urodzenia	Miejsca na ZIO 2006						Źródło
		halfpipe		cross		slalom gigant równoległy
Mario Fuchs	9 sierpnia 1976	–		30		–		[107]
Siegfried Grabner	4 lutego 1975	–		–		3		[108]
Lukas Grüner	18 października 1981	–		19		–		[109]
Doris Günther	3 maja 1978	–		14		4		[110]
Benjamin Karl	16 października 1985	–		–		–		[111]
Marion Kreiner	4 maja 1981	–		–		–		[112]
Doresia Krings	13 kwietnia 1977	–		13		11		[113]
Ina Meschik	25 września 1990	–		–		–		[114]
Andreas Prommegger	10 listopada 1980	–		–		9		[115]
Maria Ramberger	12 października 1986	–		–		–		[116]
Claudia Riegler	7 lipca 1973	–		–		–		[117]
Manuela Riegler	15 czerwca 1974	–		–		28		[118]
Markus Schairer	4 lipca 1987	–		–		–		[119]
Ingemar Walder	5 czerwca 1978	–		–		–		[120]

Lp	Dyscyplina	Mężczyźni	Kobiety	Łącznie
1	Biathlon	6	–	6
2	Biegi narciarskie	–	1	1
3	Bobsleje	6	–	6
4	Kombinacja norweska	5	–	5
5	Łyżwiarstwo figurowe	1	1	2
6	Łyżwiarstwo szybkie	–	1	1
7	Narciarstwo alpejskie	13	9	22
8	Narciarstwo dowolne	4	5	9
9	Saneczkarstwo	7	2	9
10	Short track	–	1	1
11	Skeleton	1	–	1
12	Skoki narciarskie	5	–	5
13	Snowboarding	7	7	14
Łącznie		55	27	82

Rolę chorążego reprezentacji Austrii podczas ceremonii otwarcia zimowych igrzysk olimpijskich w Vancouver, przeprowadzonej 12 lutego 2010 w hali BC Place Stadium, pełnili saneczkarze Wolfgang i Andreas Linger^[2]. Austriacka reprezentacja weszła na stadion jako ósma w kolejności – pomiędzy ekipami z Australii i Azerbejdżanu^[121].

Podczas ceremonii zamknięcia igrzysk, zorganizowanej 28 lutego 2010, chorążym austriackiej reprezentacji była saneczkarka Nina Reithmayer. Z uwagi na brak udziału reprezentacji Algierii w ceremonii zamknięcia, Austria była tym razem siódmą reprezentacją w kolejności^[122].

Austriacy zdobyli podczas igrzysk w Vancouver szesnaście medali – cztery złote, sześć srebrnych i sześć brązowych. Dzięki temu Austria zajęła dziewiąte miejsce w tabeli medalowej igrzysk. Pod względem liczby wszystkich zdobytych medali zajęli natomiast piąte miejsce^[123].

Najbardziej utytułowanym austriackim zawodnikiem został Gregor Schlierenzauer, który jako jedyny zdobył trzy medale – złoty w drużynie i dwa brązowe w rywalizacji indywidualnej. Multimedalistami igrzysk z dorobkiem dwóch medali zostali: Bernhard Gruber (złoty i brązowy), Christoph Sumann (dwa srebrne) i Elisabeth Görgl (dwa brązowe). Medale zdobyło łącznie 21 austriackich zawodników, którzy stanęli na podium olimpijskim w siedmiu dyscyplinach sportowych, przy czym najwięcej, cztery medale zdobyli narciarze alpejscy^[35].

Do 2006 roku Austriacy zdobyli 185 medali zimowych igrzysk olimpijskich^[124]. Dzięki temu, że w Vancouver zdobyli ich szesnaście, przekroczyli łączną liczbę dwustu medali. Dwusetnym zimowym medalem olimpijskim dla Austrii był zdobyty przez Marlies Schild srebrny medal w slalomie^[k].

Medal	Zawodnik	Dyscyplina	Konkurencja	Data
	Wolfgang Linger Andreas Linger	saneczkarstwo	dwójki mężczyzn	17 lutego 2010
	Andrea Fischbacher	narciarstwo alpejskie	supergigant kobiet	20 lutego 2010
	Andreas Kofler Wolfgang Loitzl Thomas Morgenstern Gregor Schlierenzauer	skoki narciarskie	konkurs drużynowy	22 lutego 2010
	Mario Stecher Felix Gottwald David Kreiner Bernhard Gruber	kombinacja norweska	konkurs drużynowy	23 lutego 2010
	Christoph Sumann	biathlon	bieg pościgowy mężczyzn	16 lutego 2010
	Nina Reithmayer	saneczkarstwo	jedynki kobiet	17 lutego 2010
	Andreas Matt	narciarstwo dowolne	skicross mężczyzn	21 lutego 2010
	Dominik Landertinger Daniel Mesotitsch Simon Eder Christoph Sumann	biathlon	sztafeta mężczyzn	26 lutego 2010
	Marlies Schild	narciarstwo alpejskie	slalom kobiet	26 lutego 2010
	Benjamin Karl	snowboarding	slalom gigant równoległy mężczyzn	27 lutego 2010
	Gregor Schlierenzauer	skoki narciarskie	konkurs indywidualny na skoczni normalnej	13 lutego 2010
	Elisabeth Görgl	narciarstwo alpejskie	zjazd kobiet	17 lutego 2010
	Gregor Schlierenzauer	skoki narciarskie	konkurs indywidualny na skoczni dużej	20 lutego 2010
	Elisabeth Görgl	narciarstwo alpejskie	slalom gigant kobiet	25 lutego 2010
	Bernhard Gruber	kombinacja norweska	konkurs indywidualny na skoczni dużej	25 lutego 2010
	Marion Kreiner	snowboarding	slalom gigant równoległy kobiet	26 lutego 2010

Klasyfikacja według dyscyplin

Miejsce	Dyscyplina	Złote	Srebrne	Brązowe	Łącznie
1.	Narciarstwo alpejskie	1	1	2	4
2.	Saneczkarstwo	1	1	–	2
3.	Skoki narciarskie	1	–	2	3
4.	Kombinacja norweska	1	–	1	2
5.	Biathlon	–	2	–	2
6.	Snowboarding	–	1	1	2
7.	Narciarstwo dowolne	–	1	–	1
Łącznie		4	6	6	16

Indywidualna klasyfikacja medalowa

Miejsce	Zawodnik	Złote	Srebrne	Brązowe	Łącznie
1.	Schlierenzauer, GregorGregor Schlierenzauer	1	–	2	3
2.	Gruber, BernhardBernhard Gruber	1	–	1	2
3.	Fischbacher, AndreaAndrea Fischbacher	1	–	–	1
3.	Gottwald, FelixFelix Gottwald	1	–	–	1
3.	Kofler, AndreasAndreas Kofler	1	–	–	1
3.	Kreiner, DavidDavid Kreiner	1	–	–	1
3.	Linger, AndreasAndreas Linger	1	–	–	1
3.	Linger, WolfgangWolfgang Linger	1	–	–	1
3.	Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl	1	–	–	1
3.	Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern	1	–	–	1
3.	Stecher, MarioMario Stecher	1	–	–	1
12.	Sumann, ChristophChristoph Sumann	–	2	–	2
13.	Eder, SimonSimon Eder	–	1	–	1
13.	Karl, BenjaminBenjamin Karl	–	1	–	1
13.	Landertinger, DominikDominik Landertinger	–	1	–	1
13.	Matt, AndreasAndreas Matt	–	1	–	1
13.	Mesotitsch, DanielDaniel Mesotitsch	–	1	–	1
13.	Reithmayer, NinaNina Reithmayer	–	1	–	1
13.	Schild, MarliesMarlies Schild	–	1	–	1
20.	Görgl, ElisabethElisabeth Görgl	–	–	2	2
21.	Kreiner, MarionMarion Kreiner	–	–	1	1
Łącznie		4	6	6	16

Do Vancouver pojechało sześciu biathlonistów, spośród których udział w zawodach wzięło czterech. Ani razu nie wystartowali Tobias Eberhard i Friedrich Pinter. Trenerem austriackich biathlonistów był wówczas Reinhard Gösweiner^[125].

Austriaccy biathloniści dwukrotnie stanęli na drugim stopniu podium. Pierwszy srebrny medal i jedyny indywidualny zdobył Christoph Sumann w biegu pościgowym mężczyzn na 12,5 kilometra. Do złotego medalisty – Björna Ferry’ego – zabrakło mu 16,5 sekundy (Sumann pudłował dwukrotnie – w trzecim i czwartym strzelaniu, a Ferry tylko raz – w czwartym strzelaniu)^[126]. Drugi srebrny medal zdobyła sztafeta 4x7,5 km, która wystąpiła w składzie: Simon Eder, Daniel Mesotitsch, Dominik Landertinger i Christoph Sumann. Do zwycięzców – reprezentantów Norwegii – stracili 38,6 sekundy, natomiast nad brązowymi medalistami – Rosjanami – po sprincie na finiszu uzyskali przewagę 0,2 sekundy^[127].

Ponadto jeszcze siedmiokrotnie austriaccy biathloniści plasowali się w czołowej dziesiątce zawodów indywidualnych. Christoph Sumann był ósmy w biegu na 20 km i czwarty w biegu masowym, Simon Eder zajął czwarte miejsce w biegu pościgowym i szóste w biegu na 20 km, Daniel Mesotisch uzyskał dziewiąty rezultat w biegu na 20 km i piąty w biegu masowym, a Dominik Landertinger był siódmy w biegu masowym^[128].

Konkurencja	Zawodnik	Wynik		Miejsce
		Czas	Pudła
Sprint mężczyzn – 10 km[129]	Simon Eder	25:32,2	0+0	11.
	Dominik Landertinger	26:23,7	2+2	34.
	Daniel Mesotitsch	26:45,3	1+1	45.
	Christoph Sumann	25:32,7	2+0	12.
Bieg pościgowy mężczyzn – 12,5 km[126]	Simon Eder	34:09,4	0+0 2+1	4.
	Dominik Landertinger	35:06,7	1+0 1+1	14.
	Daniel Mesotitsch	36:56,0	0+0 3+1	41.
	Christoph Sumann	33:54,9	0+0 1+1	2.
Bieg indywidualny mężczyzn – 20 km[130]	Simon Eder	49:41,7	1+1 0+0	6.
	Dominik Landertinger	52:00,8	0+2 1+1	23.
	Daniel Mesotitsch	50:32,0	0+1 0+1	9.
	Christoph Sumann	50:04,9	0+1 0+1	8.
Bieg masowy mężczyzn – 15 km[131]	Simon Eder	37:29,7	0+0 2+2	25.
	Dominik Landertinger	36:09,7	1+0 1+2	7.
	Daniel Mesotitsch	36:05,9	0+1 0+2	5.
	Christoph Sumann	36:01,6	0+1 0+0	4.
Sztafeta mężczyzn – 4x7,5 km[132][133]	Simon Eder Daniel Mesotitsch Dominik Landertinger Christoph Sumann	20:10,0 20:38,0 20:25,9 21:02,8 1:22:16,7	0+0 0+1 0+2 0+1 0+1 0+0 1+3 0+0 1+6 0+2	2.

Jedyną reprezentantką Austrii w biegach narciarskich podczas igrzysk w Vancouver była Kateřina Smutná, której trenerem był Radim Duda^[134]. Smutná wystąpiła w trzech konkurencjach – w sprincie, biegu łączonym i biegu masowym. Najlepszy rezultat osiągnęła w sprincie, który ukończyła na jedenastej pozycji. W biegu łączonym była 29., a w biegu masowym – 32^[135].

Konkurencja	Zawodnik	Kwalifikacje		Ćwierćfinały		Półfinały		Finały
		Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce
Sprint kobiet – 1,5 km techniką klasyczną[45][136][137]	Kateřina Smutná	3:45,03	12.	3:40,50	2.[l]	3:45,10	6.[m]	NQ	11.
Bieg łączony kobiet – 7,5 km techniką klasyczną + 7,5 km techniką dowolną[138]	Kateřina Smutná	—	—	—	—	—	—	42:50,3	29.
Bieg masowy kobiet – 30 km techniką klasyczną[139]	Kateřina Smutná	—	—	—	—	—	—	1:37:51,3	32.

Według pierwotnie przedstawionego składu reprezentacja austriackich bobsleistów liczyła pięciu zawodników. Z uwagi na kontuzję Martina Lachkovicsa i chorobę Jürgena Loackera, do ekipy już w trakcie igrzysk został dołączony Johannes Wipplinger^[37][38]. Austriacy wystawili dwie dwójki i jedną czwórkę. Jedynymi sklasyfikowanymi zawodnikami zostali Jürgen Loacker i Christian Hackl w zawodach dwójek. Po czterech przejazdach zajęli oni osiemnaste miejsce. Druga z austriackich dwójek (Wolfgang Stampfer i Jürgen Mayer) została zdyskwalifikowana za przekroczenie dopuszczalnej masy bobu z załogą (390 kg)^[140]. W pierwszym przejeździe rywalizacji czwórek bob austriacki wywrócił się, co spowodowało uszkodzenie pojazdu i niedyspozycję Wolfganga Stampfera – wskutek wypadku zawodnik miał przecięty prawy palec wskazujący. Wypadek uniemożliwił Austriakom start w dalszej części rywalizacji^[141][142].

Konkurencja	Zawodnik	Zjazd 1		Zjazd 2		Zjazd 3		Zjazd 4		Łącznie
		Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce
Ślizg dwójek mężczyzn[142][143][144][145][146]	Wolfgang Stampfer Jürgen Mayer	DQ[n]	DQ	NQ	NQ	NQ	NQ	NQ	NQ	DSQ	DSQ
	Jürgen Loacker Christian Hackl	52,55	17.	52,86	17.	52,73	19.	52,64	17.	3:30,78	18.
Ślizg czwórek mężczyzn[142][147][148][149][150]	Wolfgang Stampfer Christian Hackl Jürgen Mayer Johannes Wipplinger	53,64	24.	DNS	DNS	NQ	NQ	NQ	NQ	DNS	DNS

Do reprezentacji olimpijskiej powołanych zostało pięciu austriackich dwuboistów klasycznych. Każdy z nich wziął udział przynajmniej w jednym konkursie. Kadrę kombinatorów prowadził norweski szkoleniowiec – Bård Jørgen Elden^[151].

Dwuboiści zdobyli dwa medale olimpijskie – złoty i brązowy. Indywidualnie trzecie miejsce i brązowy medal w zawodach indywidualnych na dużej skoczni zdobył Bernhard Gruber. Po skokach Gruber prowadził z przewagą 34 sekund nad Johnny Spillane. Po biegu finalnie zajął trzecie miejsce, tracąc do złotego medalisty – Billa Demonga – 10,8 sekundy. W tym samym konkursie ósme miejsce zajął Mario Stecher, dziesiąty był Christoph Bieler, a siedemnasty – trzykrotny medalista poprzednich igrzysk – Felix Gottwald. W konkursie drużynowym zamiast Bielera wystąpił David Kreiner. Zespół zdobył złoty medal z przewagą 5,2 sekundy nad drużyną ze Stanów Zjednoczonych. W zawodach indywidualnych na normalnej skoczni jedynym Austriakiem sklasyfikowanym w pierwszej dziesiątce był Mario Stecher, który uplasował się na piątej pozycji^[152].

Konkurencja	Zawodnik	Skoki			Bieg		Łącznie
		Odległość	Nota	Miejsce	Czas	Miejsce	Strata	Miejsce
Konkurs indywidualny – skocznia normalna + bieg na 10 km[153][154][155]	Christoph Bieler	100,5	125,0	3.	26:32,0	34.	+1:26,9	25.
	Felix Gottwald	91,0	102,5	41.	24:20,2	2.	+45,1	14.
	David Kreiner	97,5	117,5	20.	25:24,5	15.	+49,4	15.
	Mario Stecher	99,5	122,5	7.	25:08,7	7.	+13,6	5.
Konkurs indywidualny – skocznia duża + bieg na 10 km[156][157][158]	Christoph Bieler	127,5	116,8	4.	25:40,7	18.	+48,8	10.
	Felix Gottwald	105,5	78,8	40.	24:29,4	1.	+2:09,5	17.
	Bernhard Gruber	134,0	127,0	1.	25:43,7	19.	+10,8	3.
	Mario Stecher	123,5	109,8	10.	25:12,1	8.	+48,2	8.
Konkurs drużynowy – skocznia duża + bieg 4x5 km[159][160][161]	Bernhard Gruber[54] David Kreiner[55] Felix Gottwald[53] Mario Stecher[56]	136,0 126,5 125,0 130,5	131,0 114,7 112,5 121,7  479,9	3. 3. 3. 3.  3.	11:57,7 11:49,0 12:04,3 13:04,6 48:55,6	1. 1. 1. 1. 1.	–	1.

Do austriackiej reprezentacji olimpijskiej powołanych zostało dwoje łyżwiarzy figurowych – Miriam Ziegler i Viktor Pfeifer. Trenerem Ziegler był Aleksandr Wiedienin^[162]. Pfeifer zajął 21. miejsce w rywalizacji solistów, a Ziegler – 26. miejsce wśród solistek^[163].

Konkurencja	Zawodnik	Taniec obowiązkowy		Program krótki / Taniec oryginalny		Program dowolny / Taniec dowolny		Łącznie
		Punkty	Miejsce	Punkty	Miejsce	Punkty	Miejsce	Punkty	Miejsce
Solistki[164][165][166]	Miriam Ziegler	—	—	43,84	26.	NQ	NQ	43,84	26.
Soliści[167][168][169]	Viktor Pfeifer	—	—	60,88	23.	115,05	21.	175,93	21.

W Vancouver wystąpiła jedna austriacka panczenistka – Anna Rokita. Wystąpiła w dwóch biegach kobiet – na 1500 i 3000 metrów^[170]. Na krótszym dystansie zajęła 28. miejsce w gronie 36 sklasyfikowanych zawodniczek, tracąc 5,78 sekundy do złotej medalistki – Ireen Wüst^[171]. W biegu na 3000 metrów była szesnasta wśród 28 zawodniczek. Do zwyciężczyni biegu – Martiny Sáblíkovej – straciła 13,89 sekundy^[172].

Konkurencja	Zawodnik	Czas	Miejsce
Bieg na 1500 m kobiet[171]	Anna Rokita	2:02,67	28.
Bieg na 3000 m kobiet[172]	Anna Rokita	4:16,42	16.

W austriackiej reprezentacji znalazło się 22 narciarzy alpejskich – trzynastu mężczyzn i dziewięć kobiet^[34]. Spośród nich w żadnej konkurencji olimpijskiej nie wystąpili Hannes Reichelt i Mario Matt^[173]. Szkoleniowcem kadry kobiet był Herbert Mandl^[174], a kadry mężczyzn – Mathias Berthold^[175]. Alpejczycy zdobyli w Vancouver cztery medale – jeden złoty, jeden srebrny i dwa brązowe. Wszystkie medale zdobyły kobiety – Andrea Fischbacher zwyciężyła w supergigancie, Marlies Schild została wicemistrzynią w slalomie, a Elisabeth Görgl zdobyła brązowe medale w zjeździe i slalomie gigancie^[173].

Narciarze alpejscy z Austrii wystąpili we wszystkich konkurencjach olimpijskich w Vancouver – w zjeździe, slalomie, slalomie gigancie, supergigancie i superkombinacji. Mężczyźni dziesięciokrotnie plasowali się w czołowej dziesiątce zawodów, jednak ani razu nie stanęli na podium olimpijskim. Trzykrotnie zajęli czwarte miejsce – Mario Scheiber w zjeździe, Marcel Hirscher w slalomie gigancie i Benjamin Raich w slalomie. Hirscher był ponadto piąty w slalomie, tak jak Romed Baumann w slalomie gigancie. W rywalizacji kobiet, poza pozycjami medalowymi, jeszcze siedmiokrotnie austriackie zawodniczki zajmowały miejsca w pierwszej dziesiątce. Najbliżej osiągnięcia medalu olimpijskiego, plasując się na czwartym miejscu, były Andrea Fischbacher w zjeździe i Kathrin Zettel w superkombinacji. Zettel była jeszcze piąta w slalomie gigancie, a brązowa medalistka w zjeździe i slalomie gigancie – Görgl była piąta w supergigancie^[173].

Konkurencja	Zawodnik	Zjazd 1		Zjazd 2		Łącznie
		Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce
Zjazd kobiet[176]	Anna Fenninger	—	—	—	—	1:49,95	25.
	Andrea Fischbacher	—	—	—	—	1:45,68	4.
	Elisabeth Görgl	—	—	—	—	1:45,65	3.
	Regina Mader-Sterz	—	—	—	—	1:47,53	14.
Zjazd mężczyzn[177]	Johann Grugger	—	—	—	—	1:55,81	22.
	Klaus Kröll	—	—	—	—	1:54,87	9.
	Mario Scheiber	—	—	—	—	1:54,52	4.
	Michael Walchhofer	—	—	—	—	1:54,88	10.
Slalom kobiet[178][179][180]	Elisabeth Görgl	53,01	22.	51,96	2.	1:44,97	7.
	Michaela Kirchgasser	52,31	15.	DNF	DNF	DNF	DNF
	Marlies Schild	51,40	3.	51,92	1.	1:43,32	2.
	Kathrin Zettel	52,59	18.	53,00	10.	1:45,59	13.
Slalom mężczyzn[181][182][183]	Reinfried Herbst	49,23	12.	51,55	8.	1:40,78	10.
	Marcel Hirscher	48,92	9.	51,28	4.	1:40,20	5.
	Manfred Pranger	DNF	DNF	—	—	DNF	DNF
	Benjamin Raich	48,33	3.	51,48	6.	1:39,81	4.
Slalom gigant kobiet[184][185][186]	Eva-Maria Brem	1:15,38	4.	1:12,24	18.	2:27,62	7.
	Elisabeth Görgl	1:15,12	1.	1:12,13	15.	2:27,25	3.
	Michaela Kirchgasser	1:16,26	15.	1:12,14	16.	2:28,40	15.
	Kathrin Zettel	1:15,28	3.	1:12,25	19.	2:27,53	5.
Slalom gigant mężczyzn[187][188][189]	Romed Baumann	1:17,29	2.	1:21,51	20.	2:38,80	5.
	Marcel Hirscher	1:17,48	5.	1:21,04	9.	2:38,52	4.
	Benjamin Raich	1:17,66	6.	1:21,17	12.	2:38,83	6.
	Philipp Schörghofer	1:18,37	14.	1:21,00	7.	2:39,37	12.
Supergigant kobiet[190]	Anna Fenninger	—	—	—	—	1:22,30	16.
	Andrea Fischbacher	—	—	—	—	1:20,14	1.
	Elisabeth Görgl	—	—	—	—	1:21,14	5.
	Nicole Schmidhofer	—	—	—	—	DNF	DNF
Supergigant mężczyzn[191]	Mario Scheiber	—	—	—	—	1:31,93	20.
	Georg Streitberger	—	—	—	—	1:31,49	17.
	Benjamin Raich	—	—	—	—	1:31,35	14.
	Michael Walchhofer	—	—	—	—	1:32,00	21.
Superkombinacja kobiet[192][193][194]	Anna Fenninger	1:27,19	20.	46,08	16.	2:13,27	16.
	Elisabeth Görgl	1:25,60	8.	47,98	25.	2:13,58	18.
	Michaela Kirchgasser	1:27,09	19.	44,26	2.	2:11,35	9.
	Kathrin Zettel	1:26,01	11.	44,49	4.	2:10,50	4.
Superkombinacja mężczyzn[195][196][197]	Romed Baumann	DNF	DNF	—	—	DNF	DNF
	Benjamin Raich	1:54,70	12.	51,43	9.	2:46,13	6.
	Georg Streitberger	1:55,55	20.	DNS	DNS	DNF	DNF

W reprezentacji Austrii znalazło się dziewięcioro narciarzy dowolnych – pięć kobiet i czterech mężczyzn. Mężczyźni wystąpili w skicrossie, a kobiety w skicrossie i jeździe na muldach^[198]. Do 2006 roku włącznie Austriacy nie zdobyli w narciarstwie dowolnym żadnego medalu. Przed startem austriaccy kibice oczekiwali, że pierwszą medalistką zostanie Margarita Marbler^[199], jednak zajęła szóste miejsce. Pierwszy medal zdobył natomiast Andreas Matt. W skicrossie został wicemistrzem olimpijskim, przegrywając w wielkim finale z Michaelem Schmidem^[200]. Do finału w skicrossie kobiet awansowała także Karin Huttary, jednak zajęła w nim czwarte miejsce i pozostała bez medalu^[201].

Pozostali austriaccy narciarze dowolni plasowali się w swoich konkurencjach w czołowej trzydziestce zawodów, jednak żaden z nich nie awansował do rundy finałowej^[198].

Konkurencja	Zawodnik	Kwalifikacje						1/8 finału	Ćwierćfinały	Półfinały	Finały
		Czas	Punkty			Łącznie	Miejsce				Czas	Punkty			Łącznie	Miejsce
			Skręty	Skoki	Czas							Skręty	Skoki	Czas
Jazda na muldach kobiet[202][203]	Margarita Marbler	29,93	13,0	4,56	6,21	23,77	8.	—	—	—	29,52	13,0	4,32	6,37	23,69	6.
Skicross kobiet[204][205][206][207][208]	Katharina Gutensohn	1:21,26	—	—	—	—	25.	3.[o]	NQ	NQ	—	—	—	—	—	26.
	Karin Huttary	1:18,84	—	—	—	—	8.	1.[p]	1.[q]	1.[r]	—	—	—	—	—	4.[s]
	Andrea Limbacher	1:20,86	—	—	—	—	23.	DNF[t]	NQ	NQ	—	—	—	—	—	24.
	Katrin Ofner	1:20,61	—	—	—	—	22.	3.[u]	NQ	NQ	—	—	—	—	—	23.
Skicross mężczyzn[209][210][211][212][213]	Patrick Koller	1:15,22	—	—	—	—	28.	4.[v]	NQ	NQ	—	—	—	—	—	30.
	Andreas Matt	1:13,13	—	—	—	—	4.	2.[w]	2.[x]	2.[y]	—	—	—	—	—	2.[z]
	Markus Wittner	1:15,91	—	—	—	—	30.	2.[aa]	4.[ab]	NQ	—	—	—	—	—	15.
	Thomas Zangerl	1:13,44	—	—	—	—	6.	3.[ac]	NQ	NQ	—	—	—	—	—	18.

Do olimpijskiej kadry na igrzyska w Vancouver powołano dziewięcioro saneczkarzy. Wystąpili oni we wszystkich trzech konkurencjach – jedynkach kobiet i mężczyzn oraz dwójkach mężczyzn^[214]. Podczas jednego z treningów Manuel Pfister poprawił rekord świata w osiągniętej prędkości, uzyskując 154 km/h^[215]. Na treningach Austriak plasował się w czołówce stawki, niewiele tracąc do prowadzących^[216], jednak ostatecznie w zawodach jedynek zajął dziesiąte miejsce. Szóste miejsce w męskich jedynkach osiągnął Daniel Pfister, a dziewiąty był Wolfgang Kindl^[217].

W pozostałych dwóch konkurencjach Austriacy zdobyli dwa medale – złoty i srebrny. Mistrzami olimpijskimi w dwójkach zostali bracia Andreas i Wolfgang Linger, którzy tym samym obronili tytuł zdobyty cztery lata wcześniej^[218][219]. Srebrny medal w jedynkach kobiet zdobyła tego samego dnia (17 lutego) Nina Reithmayer – do złotego medalu osiągnętego przez Tatjanę Hüfner zabrakło jej ok. pół sekundy^[220].

Konkurencja	Zawodnik	Zjazd 1		Zjazd 2		Zjazd 3		Zjazd 4		Łącznie
		Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce
Jedynki kobiet[221]	Veronika Halder	42,015	14.	41,881	11.	42,078	10.	42,143	14.	2:48,117	12.
	Nina Reithmayer	41,728	1.	41,563	2.	41,884	3.	41,839	2.	2:47,014	2.
Jedynki mężczyzn[222]	Wolfgang Kindl	48,707	9.	48,755	8.	49,080	10.	48,673	8.	3:15,215	9.
	Daniel Pfister	48,583	4.	48,707	6.	48,883	5.	48,553	7.	3:14,726	6.
	Manuel Pfister	48,677	8.	48,835	9.	49,064	9.	48,693	9.	3:15,269	10.
Dwójki mężczyzn[223]	Andreas Linger Wolfgang Linger	41,332	1.	41,373	1.	—	—	—	—	1:22,705	1.
	Markus Schiegl Tobias Schiegl	41,727	8.	41,801	8.	—	—	—	—	1:23,528	8.

Jedyną reprezentantką Austrii w short tracku była Veronika Windisch. Została tym samym pierwszą Austriaczką, która reprezentowała swój kraj w short tracku podczas zawodów olimpijskich^[224][225]. Wystąpiła w dwóch konkurencjach – w biegu na 1000 i 1500 metrów. Na krótszym z dystansów zajęła 22. miejsce, wyprzedzając sześć sklasyfikowanych zawodniczek^[226]. W biegu na 1500 metrów była natomiast 25. wśród 32 zawodniczek^[227].

Konkurencja	Zawodnik	Kwalifikacje		Ćwierćfinał		Półfinał		Finał
		Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce
Bieg na 1000 m kobiet[226][228]	Veronika Windisch	1:32,775	3.[ad]	NQ	NQ	NQ	NQ	NQ	22.
Bieg na 1500 m kobiet[227][229]	Veronika Windisch	2:24,440	5.[ae]	NQ	NQ	NQ	NQ	NQ	25.

W Vancouver wystartował jeden austriacki skeletonista – Matthias Guggenberger, którego trenerem był Thomas Platzer^[230]. Choć Guggenberger nie był uważany za faworyta w ślizgu, udało mu się ukończyć rywalizację w czołowej dziesiątce, na ósmym miejscu. Po pierwszym ślizgu plasował się na czwartym miejscu ze stratą 0,05 sekundy do Aleksandra Trietjakowa^[231]. Kolejne rezultaty Austriaka były już słabsze – kolejno 6., 13. i 10. rezultat, przez co ostatecznie zajął ósme miejsce ze stratą 2,08 sekundy do złotego medalisty zawodów – Jona Montgomery’ego^[232].

Konkurencja	Zawodnik	Ślizg 1		Ślizg 2		Ślizg 3		Ślizg 4		Łącznie
		Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce	Czas	Miejsce
Ślizg mężczyzn[231][232][233][234][235]	Matthias Guggenberger	52,75	4.	53,02	6.	53,03	13.	53,01	10.	3:31,81	8.

Kadrę austriackich skoczków narciarskich na igrzyska w Vancouver, prowadzoną przez trenera Alexandra Pointnera^[236], stanowiło pięciu zawodników. W żadnym z trzech konkursów nie wystąpił Martin Koch^[237]. Austriaccy skoczkowie wywalczyli trzy medale – jeden złoty i dwa brązowe.

W obu konkursach indywidualnych, z uwagi na pozycję zajmowaną w Pucharze Świata, wszyscy czterej Austriacy mieli zagwarantowany udział w konkursie głównym i nie musieli brać udziału w serii kwalifikacyjnej. Dwukrotnym brązowym medalistą konkursów indywidualnych, zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej, został Gregor Schlierenzauer. W obu przypadkach przegrał z Simonem Ammannem i Adamem Małyszem. W zawodach na mniejszym obiekcie ósme miejsce zajął Thomas Morgenstern, jedenasty był Wolfgang Loitzl, a dziewiętnasty – Andreas Kofler, który dzielił tę pozycję z Janne Happonenem^[238]. W zawodach indywidualnych na dużej skoczni tuż za Schlierenzauerem uplasowali się Kofler i Morgenstern, a dziesiąty był Loitzl^[239].

Wyrównany poziom wszystkich czterech skoczków pozwolił im zdobyć złoty medal w rywalizacji drużynowej. Austriacy zyskali przewagę nad drugą w klasyfikacji reprezentacją Niemiec, liczącą ponad 72 punkty^[240]. Tym samym zdobyli drugi w historii tytuł drużynowych mistrzów olimpijskich w skokach narciarskich dla Austrii^[241].

Konkurencja	Zawodnik	Kwalifikacje			Seria 1			Seria 2			Łącznie
		Odległość	Nota	Miejsce	Odległość	Nota	Miejsce	Odległość	Nota	Miejsce	Nota	Miejsce
Konkurs indywidualny – skocznia normalna[242][243]	Andreas Kofler	105,0	PQ	PQ	98,0	121,0	17.	98,5	120,5	21.	241,5	19.
	Wolfgang Loitzl	103,5	PQ	PQ	100,0	124,5	12.	102,5	130,5	8.	255,0	11.
	Thomas Morgenstern	105,5	PQ	PQ	102,0	130,0	4.	101,5	128,5	11.	258,5	8.
	Gregor Schlierenzauer	107,0	PQ	PQ	101,5	128,0	7.	106,5	140,0	2.	268,0	3.
Konkurs indywidualny – skocznia duża[244][245]	Andreas Kofler	125,5	PQ	PQ	131,5	127,2	4.	135,0	134,0	4.	261,2	4.
	Wolfgang Loitzl	125,5	PQ	PQ	129,5	124,1	6.	121,5	106,2	22.	230,3	10.
	Thomas Morgenstern	129,5	PQ	PQ	129,5	123,6	7.	129,5	123,1	7.	246,7	5.
	Gregor Schlierenzauer	134,5	PQ	PQ	130,5	125,4	5.	136,0	136,8	2.	262,2	3.
Konkurs drużynowy – skocznia duża[246][247][248][249]	Wolfgang Loitzl[104] Andreas Kofler[103] Thomas Morgenstern[105] Gregor Schlierenzauer[106]	—	—	—	138,0 132,0 135,5 140,5	140,4 126,1 135,9 144,9 547,3	1. 1. 1. 1. 1.	138,5 142,0 135,0 146,5	141,8 138,6 135,0 145,2 560,6	1. 1. 1. 1. 1.	1107,9	1.

Kadrę austriackich snowboardzistów na igrzyskach w Vancouver tworzyło czternaścioro zawodników – siedem kobiet i siedmiu mężczyzn. Wystąpili oni w snowboard crossie i slalomie gigancie równoległym, żaden Austriak nie wystartował natomiast w halfpipie. Reprezentanci Austrii zdobyli dwa medale w snowboardingu – wicemistrzem olimpijskim w slalomie gigancie równoległym mężczyzn został Benjamin Karl, a brązowy medal w tej samej konkurencji wśród kobiet zdobyła Marion Kreiner. Ponadto jeszcze ośmiokrotnie Austriacy plasowali się w pierwszej dziesiątce zawodów. Szóste miejsce w snowboard crossie mężczyzn zdobył Lukas Grüner, a w slalomie gigancie równoległym kobiet – Ina Meschik. W obu tych konkurencjach także na siódmym miejscu zostali sklasyfikowani Austriacy – Mario Fuchs wśród mężczyzn i Claudia Riegler wśród kobiet^[250].

Podczas jednego ze zjazdów treningowych wstrząśnienia mózgu i ogólnych potłuczeń doznała Manuela Riegler. Obrażenia te nie pozwoliły zawodniczce wystartować w snowboard crossie, mimo że została zgłoszona do udziału w tej konkurencji^[251].

Konkurencja	Zawodnik	Kwalifikacje[af]				1/8 finału	Ćwierćfinały	Półfinały	Finały
		Zjazd 1	Zjazd 2	Łącznie	Miejsce
Snowboard cross kobiet[252][253][254][255]	Doresia Krings	1:36,55	1:28,98	1:28,98	10.	—	3.[ag]	NQ	10.
	Maria Ramberger	1:43,54	1:33,08	1:33,08	16.	—	4.[ah]	NQ	16.
	Manuela Riegler	DNS	DNS	DNS	DNS	—	NQ	NQ	DNS
Snowboard cross mężczyzn[256][257][258][259][260]	Mario Fuchs	1:21,84	1:21,53	1:21,53	5.	2.[ai]	1.[aj]	4.[ak]	7.[al]
	Lukas Grüner	1:22,04	1:24,35	1:22,04	12.	1.[am]	2.[an]	3.[ao]	6.[ap]
	Markus Schairer	1:29,56	1:23,33	1:23,33	21.	3.[aq]	NQ	NQ	23.
Slalom gigant równoległy kobiet[261][262][263][264][265]	Doris Günther	40,52[ar]	42,68[ar]	1:23,20	3.	P[as]	NQ	NQ	9.
	Marion Kreiner	40,63[at]	41,89[au]	1:22,52	1.	W[av]	W[aw]	P[ax]	3.[ay]
	Ina Meschik	42,43[az]	42,08[az]	1:24,51	11.	W[ba]	P[bb]	NQ	6.
	Claudia Riegler	41,08[au]	42,66[bc]	1:23,74	7.	W[bd]	P[be]	NQ	7.
Slalom gigant równoległy mężczyzn[266][267][268][269][270]	Siegfried Grabner	DNF[bf]	DNS[bg]	DNF	NQ	NQ	NQ	NQ	DNF
	Benjamin Karl	38,24[bh]	39,21[bi]	1:17,45	4.	W[bj]	W[bk]	W[bl]	2.[bm]
	Andreas Prommegger	37,64[bn]	38,85[bf]	1:16,49	1.	DSQ[bo]	NQ	NQ	9.
	Ingemar Walder	40,68[bp]	DSQ[bq]	DSQ	NQ	NQ	NQ	NQ	29.

Po zajęciu czwartego miejsca w zjeździe, Mario Scheiber skomentował swój występ w następujący sposób:

Po zdobyciu przez Christopha Sumanna srebrnego medalu olimpijskiego w biathlonowym biegu pościgowym mężczyzn jego trener, Reinhard Gösweiner, powiedział:

Sam Christoph Sumann skomentował swój występ w taki sposób:

Wicemistrzyni olimpijska w saneczkarskich jedynkach, Nina Reithmayer, po zdobyciu medalu powiedziała:

Po indywidualnym konkursie skoków na skoczni dużej, w którym Gregor Schlierenzauer zdobył brązowy medal, zawodnik udzielił wywiadu, w którym powiedział:

Trener reprezentacji narodowej w skokach narciarskich, Alexander Pointner, skomentował występ swojego podopiecznego w następujący sposób:

Mistrzyni olimpijska w supergigancie, Andrea Fischbacher, udzieliła wywiadu, w którym powiedziała:

Największą oglądalność transmisji telewizyjnych w ogólnokrajowej stacji Österreichischer Rundfunk (ORF) odnotowano podczas zawodów w slalomie gigancie mężczyzn. Rywalizację alpejczyków oglądało wówczas ok. 1 305 000 widzów. Na drugim miejscu pod względem oglądalności znalazł się zjazd mężczyzn (ok. 1 262 000 widzów), a na trzecim zjazd kobiet (ok. 1 247 000 widzów). W pierwszej dziesiątce najliczniej oglądanych transmisji znalazły się tylko dwie konkurencje niealpejskie – były to dwa konkursy skoków narciarskich na dużej skoczni – indywidualny i drużynowy. Łącznie transmisje telewizyjne w dniach od 12 do 28 lutego obejrzało ok. 5 542 000 widzów, co stanowiło 78% krajowej populacji w wieku od 12 lat^[276].

• Wyniki reprezentantów Austrii na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-10)]. (ang.).
• Skład reprezentacji Austrii na oficjalnej stronie igrzysk w Vancouver. vancouver2010.com. [dostęp 2016-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-03)]. (ang.).