August Harambašić

August Harambašić

Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1861 Donji Miholjac
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1911 Stenjevac
Zawód, zajęcie	pisarz, poeta, prawnik, polityk, tłumacz, publicysta
Narodowość	chorwacka
Alma Mater	Uniwersytet w Zagrzebiu
Multimedia w Wikimedia Commons

August Harambašić (ur. 14 lipca 1861 w Donjim Miholjacu, zm. 16 lipca 1911 w Stenjevacu) – chorwacki pisarz, poeta, prawnik, polityk, tłumacz i publicysta^[1].

W 1879 roku ukończył gimnazjum w Osijeku^[2]. Studiował prawo na uniwersytetach w Wiedniu i Zagrzebiu. Studia ukończył w 1884 roku; stopień naukowy doktora uzyskał 8 lat później. W czasach studenckich był pisarzem oraz redaktorem czasopism „Hrvatska vila” i „Balkan”. Po studiach pracował także w kancelarii prawniczej Josipa Franka^[1]. W 1895 roku podjął się obrony studentów, którzy spalili węgierską flagę w Zagrzebiu. Uprawnienia adwokata uzyskał w 1900 roku^[2].

Jako tłumacz na język chorwacki przełożył m.in. utwory Christa Botewa, Tarasa Szewczenki, Henryka Sienkiewicza i Józefa Ignacego Kraszewskiego. Jego twórczość charakteryzuje się tematyką miłosną i patriotyczną^[1][3]. Tworzył wiersze, narracje poetyckie, satyry, libretta, felietony. Był krytykiem literackim i teatralnym. Za publikację wiersza „Tri molitve” został skazany na 15 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i utracił czasowo prawa obywatelskie^[2]. Karierę literacką zakończył w 1902 roku^[1].

Pod koniec lat 80. XIX wieku związał się ze środowiskami prawicowymi^[2]. Był członkiem Partii Prawa. Trzykrotnie uzyskiwał mandat do chorwackiego parlamentu^[1]. W 1900 roku został wybrany pierwszym sekretarzem organizacji „Društvo hrvatskih književnika”^[1]. W latach 1903–1905 był członkiem Komitetu Centralnego Chorwackiej Partii Prawa. Popierał politykę Koalicji Chorwacko-Serbskiej. Opowiadał się za przeprowadzeniem reformy konstytucyjnej oraz za zjednoczeniem Królestwa Dalmacji z Trójjedynym Królestwem Chorwacji, Slawonii i Dalmacji. W 1909 roku został powołany przez bana Pavla Raucha na stanowisko sekretarza stanu w Departamencie Kultu i Edukacji^[2].

Zmarł w 1911 roku w szpitalu psychiatrycznym^[1].

• Ružmarinka (1882)
• Slobodarka (1883)
• Sitne pjesme (1886)
• Nevenka (1892)
• Izabrane pjesme (1895)
• Pjesničke pripovijesti (1889)
• Zlatka (1885)
• Armida (1896)^[1]