Atrakurium

Atrakurium

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C53H72N2O122+
Masa molowa	929,14 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	64228-79-1 64228-81-5 (benzenosulfonian)
PubChem	47319
DrugBank	DB00732
SMILES C[N+]1(CCC2=CC(=C(C=C2C1CC3=CC(=C(C=C3)OC)OC)OC)OC)CCC(=O)OCCCCCOC(=O)CC[N+]4(CCC5=CC(=C(C=C5C4CC6=CC(=C(C=C6)OC)OC)OC)OC)C
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-06-20] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów (na podstawie podanej karty charakterystyki). NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[1] 0 0 0
Klasyfikacja medyczna
ATC	M03AC04

Atrakurium – pochodna izochinoliny, o działaniu niedepolaryzującym.

Środek blokuje przewodnictwo nerwowo-mięśniowe wywołując porażenie mięśni poprzecznie prążkowanych (zwiotczenie mięśni szkieletowych) poprzez działanie konkurencyjne w stosunku do acetylocholiny na receptory płytki motorycznej. Po podaniu dożylnym początek działania występuje po około 30 sekundach, zwiotczenie (umożliwiające intubację) – po około 90 sekundach, utrzymuje się do 35 minut. W organizmie w fizjologicznym pH i normalnej temperaturze ciała ulega nieenzymatycznemu rozkładowi do nieczynnych produktów (czwartorzędowego kwasu i laudanozyny), nie wpływających na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Atrakurium jest stosunkowo bezpiecznym środkiem. W niewielkim stopniu uwalnia histaminę, nie blokuje receptorów muskarynowych i nie działa na zwoje wegetatywne. Nie wykazuje tendencji do kumulacji. Może być stosowany w znieczuleniu do cięcia cesarskiego, gdyż słabo przenika przez barierę łożyskową. Jest lekiem z wyboru stosowanym u chorych z niewydolnością wątroby i nerek – czas jego działania nie zależy od metabolizmu narządowego i nie ulega przedłużeniu u pacjentów z nieprawidłową czynnością nerek i wątroby.

Zwiotczenie mięśni poprzecznie prążkowanych w celu: wykonania intubacji dotchawiczej podczas zabiegów operacyjnych, kontrolowanej wentylacji (np. u pacjentów sztucznie wentylowanych w OIT).

Reakcje uczuleniowe na lek oraz brak możliwości podjęcia sztucznej wentylacji podczas zabiegu.

Reakcje związane z uwolnieniem histaminy: zaczerwienienie skóry, obniżenie ciśnienia tętniczego, skurcz oskrzeli; wstrząs anafilaktyczny, kurcz głośni.

Aminoglikozydy, polimyksyny, streptomycyna, tetracykliny, linkomycyna, klindamycyna, amfoterycyna B, furosemid, kwas etakrynowy, tiazydy, mannitol, acetazolamid, leki przeciwarytmiczne (chinidyna, propranolol, blokery kanału wapniowego, lidokaina, prokaiamid), ketamina, sole litu, sole magnezu i wapnia podawane parenteralnie, leki blokujące zwoje nerwowe (trimetafan, heksametonium), hipotermia – nasilają lub wydłużają działanie atrakurium na płytkę nerwowo-mięśniową. Halotan, enfluran, izofluran, metoksyfluran nasilają działanie relaksacyjne i wymagają modyfikacji dawki. Acetylocholina i pochodne oraz sole potasu zmniejszają intensywność bloku. Inhibitory esterazy acetylocholinowej, np. prostygmina, neostygmina odwracają działanie porażające złącze nerwowo-mięśniowe.

Dożylnie – dorośli i dzieci powyżej 1. mż.: dawka umożliwiająca intubację – 0,5–0,6 mg/kg mc., dawka początkowa u chorych intubowanych z użyciem innego środka: 0,3–0,6 mg/kg mc., podtrzymująca 0,1–0,2 mg/kg mc.