[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Aromataza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Budowa ludzkiej aromatazy. W centralnej części widoczna jest cząsteczka hemu, a pod nią substrat – androstendion[1]
Substraty i produkty aromatazy
Testosteron
17β-Estradiol



Androstendion
Estron

Aromataza (syntetaza estrogenowa, CYP19A1; EC 1.14.14.14) – enzym z klasy oksydoreduktaz[2], z rodziny cytochromu P450[3]. Katalizuje aromatyzację pierścienia A androgenów (testosteronu i androstendionu) i przekształcenie ich w estrogeny, odpowiednio w 17β-estradiol (E2) i estron (E1)[2][4][5][6].

Sumaryczny zapis katalizowanych reakcji[2]:

testosteron + 3NADPH + 3H+
+ 3O
2
17β-estradiol + mrówczan + 4H
2
O
+ 3NADP+
androstendion + 3NADPH + 3H+
+ 3O
2
estron + mrówczan + 4H
2
O
+ 3NADP+

W obu przypadkach proces polega na zajściu trzech kolejnych hydroksylacji[2].

Reakcje zachodzące podczas katalizowanego przez aromatazę przekształcania androstendionu w estron

Ludzka aromataza zbudowana jest z 503 reszt aminokwasowych i hemu. Jest jedynym enzymem u kręgowców, który przekształca androgeny w estrogeny, a w związku z tym inhibitory aromatazy stanowią ważną grupę leków raka piersi zależnego od estrogenów[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Debashis Ghosh i inni, Structural basis for androgen specificity and oestrogen synthesis in human aromatase, „Nature”, 457 (7226), 2009, s. 219–223, DOI10.1038/nature07614, PMID19129847, PMCIDPMC2820300 [dostęp 2022-05-24] (ang.).
  2. a b c d EC 1.14.14.14 ExPASy Proteomics Server
  3. CYP19A1 cytochrome P450 family 19 subfamily A member 1 [ Homo sapiens (human) ] [online], National Library of Medicine [dostęp 2022-05-24] (ang.).
  4. Krzysztof Kula i inni, Znaczenie fizjologiczne estrogenów u mężczyzn - przełom w endokrynologii, „Endokrynologia Polska”, 53 (3), 2005, s. 314-321 [dostęp 2022-05-24].
  5. Robert Kincaid Murray, Daryl K. Granner, Victor W. Rodwell, Biochemia Harpera ilustrowana, wyd. VI uaktualnione, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 542–544, ISBN 978-83-200-3573-5.
  6. R.J. Santen i inni, History of aromatase: saga of an important biological mediator and therapeutic target, „Endocrine Reviews”, 30 (4), 2009, s. 343–375, DOI10.1210/er.2008-0016, PMID19389994 [dostęp 2022-05-24] (ang.).