Ares I

Ares I
	Rodzina rakiet nośnych Ares
Producent	Alliant Techsystems (1 stopień); Boeing (2 stopień)
Data pierwszego startu	28 października 2009
Data ostatniego startu	28 października 2009
	Statystyki
Wszystkie starty	1
Udane starty	1 (100%)
Nieudane starty	0
Zdolność wynoszenia	25 t na LEO
	Wymiary
Długość	94 m
Średnica	5,5 m
Ilość stopni	2
	Stopnie rakiety
Stopień 1.	Pięciosegmentowa rakieta na paliwo stałe
Stopień 2.	J-2X

Ares I – wchodzący w skład anulowanego Programu Constellation projekt rakiety nośnej dla pojazdu kosmicznego Orion. Był poprzednio znany pod nazwą Crew Launch Vehicle (ang. Pojazd Wynoszący Załogę) lub oznaczany skrótem CLV. Otrzymał też nieoficjalną nazwę "The Stick", czyli "Kijek", w związku ze swoim dość wysmukłym kształtem. W czerwcu 2006 r. NASA oficjalnie nadała pojazdowi nazwę Ares I. Ares odnosi się do greckiego boga wojny, którego rzymskim odpowiednikiem jest Mars. Tym sposobem, nazwa pojazdu nawiązuje do planowanych przez NASA wypraw na Marsa. Rzymska cyfra "I" jest nawiązaniem do rakiet Saturn I i Saturn IB, wykorzystywanych przez NASA w programie Apollo. Zaznaczony symbolicznie w logo rakiety wschód Słońca miał podkreślać początek nowej epoki podboju kosmosu. Dziesięć gwiazd symbolizuje centra NASA, a strzelający ku górze promień stanowi alegorię dążenia ku nieznanemu i potęgę ludzkiej wyobraźni^[1].

Dane techniczne

Wysokość: 93 m
Masa startowa: 900 t
Masa ładunku: 25 t
Liczba członów: 2
Napęd:
- Pierwszy stopień: Pięciosegmentowa rakieta na paliwo stałe, skonstruowana z wykorzystaniem rozwiązań z rakiety wspomagającej start wahadłowca.
- Drugi stopień: silnik J-2X zasilany ciekłym wodorem i tlenem.

Pierwsze loty

Pierwszy start wersji testowej rakiety (oznaczonej jako Ares I-X) odbył się 28 października 2009^[2] Ponieważ do tego czasu nie zostały zakończone prace nad elementami składowymi rakiety nośnej, w locie tym została wykorzystana czterosegmentowa wersja pierwszego stopnia przedłużona o makietę piątego segmentu. Dołączone też zostały makiety symulujące drugi stopień rakiety oraz wynoszony ładunek. Kolejny próbny lot (Ares I-Y) miał wykorzystywać pięciosegmentowy pierwszy stopień oraz stopień drugi, który miał być zaopatrzony w makietę silnika. Pierwszy lot próbny rakiety Ares I w gotowej konfiguracji był planowany na 2012 r., natomiast pierwsze wyniesienie na orbitę statku Orion z astronautami na pokładzie miało nastąpić w 2014 roku^[3]. W 2010 roku program Constellation został anulowany.

Zobacz też

Przypisy

↑ Tim McElyea: Constellation. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 18-21. ISBN 978-83-7839-087-9.
↑ Ares I-X launches – managers claim successful test flight. NASASpaceFlight.com, 2009-10-28. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
↑ Rocket Tests Planned for NASA’s Next Spaceship. space.com, 2006-09-06. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Program Ares
Folder z informacjami o Ares I (ang.)
Informacje o locie Ares I-X i o rakiecie. Spaceflight Now, 2009-10-28. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).

[orion-1] Tim McElyea: Constellation. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 18-21. ISBN 978-83-7839-087-9.

[2] Ares I-X launches – managers claim successful test flight. NASASpaceFlight.com, 2009-10-28. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).

[3] Rocket Tests Planned for NASA’s Next Spaceship. space.com, 2006-09-06. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

Loty suborbitalne	Ares I-X Ares I-Y Ares I Prime
Okołoziemskie	Orion 1 Orion 2 Orion 3 Orion 4 Orion 5 Orion 6 Orion 7 Orion 8 Orion 9 Orion 10 Orion 11 Ares V-Y Orion 12 Orion 14 Orion 16 Orion 18 Orion 20
Księżyc	Altair 1 / Orion 13 Altair 2 / Orion 15 Altair 3 / Orion 17 Altair 4 / Orion 19 Altair 5 / Orion 21 Altair 6
Dodatki	Orion Ares I IV V Earth Departure Stage Altair
Kosmodromy	Centrum Kosmiczne im. Johna F. Kennedy'ego LC-39A/B
Inne projekty	Vision for Space Exploration

Główne artykuły	System Transportu Kosmicznego Wahadłowiec kosmiczny
Komponenty	Orbiter SRB ET
Systemy	SSME SRM OMS RCS Canadarm OBSS ODS
Orbitery STS	Columbia Challenger Discovery Atlantis Endeavour
STS – Od powstania do pierwszej misji	Narodziny koncepcji i powstanie projektu Ostateczna koncepcja wahadłowca ALT - Próby podejścia i lądowania MVGVT – Próby drgań Próby na wyrzutni Próby wytrzymałościowe prototypu STA-099 Próby silników SSME Próby rakiet wspomagających i zbiornika zewnętrznego Próby awioniki wahadłowca
Przedmioty testów	Pathfinder Enterprise MPTA-ET MPTA-098
Miejsca startu	Centrum Kosmiczne Johna F. Kennedy’ego (Kompleks startowy 39) Vandenberg AFB (Kompleks startowy 6 bazy Vandenberg) (anulowane w 1986)
Miejsca lądowań	Centrum Kosmiczne Johna F. Kennedy’ego (SLF 15 lub 33) Edwards Air Force Base (bieżnia 23) White Sands Missile Range
Przyszłość programu	Shuttle-Derived Launch Vehicle Shuttle-C Ares I Ares V
Instalacje naziemne	Vehicle Assembly Building Mobile Launcher Platform Crawler-transporter
Katastrofy	Challenger (1986) Columbia (2003)
Operacje	Odliczanie do startu wahadłowca Wzlot wahadłowca na orbitę Operacje orbitalne wahadłowca Wejście w atmosferę i lądowanie wahadłowca
Różne	Misje Misje anulowane Decyzja Załogi W fikcji Shuttle Carrier Aircraft Rendezvous Pitch Maneuver Spacelab SpaceHab Saturn-Shuttle
Ośrodki i operacje naziemne	Lądowisko Hangar Obsługi Orbitera OPF Hala montażu pojazdu VAB Centrum kontroli startu MCC Kompleks startowy 39 Budynki obsługi członów napędu orbitalnego Przygotowanie ładunków użytecznych Odzyskiwanie i remont rakiet wspomagających Centrum Kontroli Misji Edwards Air Force Base
Operacje awaryjne	Sposoby ewakuacji załogi Sposoby przerwania startu Awaria na orbicie lądowanie awaryjne

Bieżące	Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS) (międzynarodowy) Commercial Crew Program Artemis
Zakończone	X-15 (suborbitalny) Mercury Gemini Apollo Skylab Sojuz-Apollo (międzynarodowy) Shuttle-Mir (międzynarodowy) Space Transportation System (STS)
Anulowane	MISS Orion Dyna-Soar Manned Orbiting Laboratory National Aero-Space Plane Freedom Orbital Space Plane Constellation