[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Apollo Pad Abort Test 2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Apollo Pad Abort Test 2

Apollo Pad Abort Test 2 (PA-2) – drugi test awaryjnego przerwania startu na wyrzutni przeprowadzony w ramach programu Apollo.

Cele testu

[edytuj | edytuj kod]

Test działania na wyrzutni systemu rakietowego systemu ratunkowego (LES) w pełnej konfiguracji, tj. z osłoną modułu dowodzenia (Boost Protective Cover – BPC), skrzydełkami sterującymi i spadochronami hamującymi.

Parametry

[edytuj | edytuj kod]
  1. Masa całkowita: 9800 kg
  2. Masa ładunku: 5800 kg
  3. Maksymalna wysokość: 1,6 km

Przebieg testu

[edytuj | edytuj kod]

29 czerwca 1965 roku na poligonie White Sands Missile Range w Nowym Meksyku wykonano kolejny Pad Abort Test. Użyto w nim makietę modułu dowodzenia statku Apollo (tzw. boilerplate) o numerze BP-23, którą wykorzystano wcześniej w misji A-002. Makieta została odświeżona, zmodyfikowana i przemianowana na BP-23A. Start makiety nastąpił o 13:00:01 GMT. Siłą napędową makiety był system LES, wieżyczka o długości dziewięciu metrów, umieszczona na szczycie modułu dowodzenia statku Apollo. LES służył do ewakuacji załogi podczas ewentualnej awarii w trakcie startu rakiety. Za napęd służyły zamontowane na wieżyczce silniki na paliwo stałe. Test zakończył się sukcesem. LES wyniósł BP-23A na wysokość 1,6 kilometra.

Test ten ostatecznie rozwiał obawy dotyczące zarówno osłony BPC (Boost Protective Cover, osłona modułu dowodzenia), jak i systemu sterowania LES.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]