Alfred Ritscher

Alfred Ritscher

Członkowie ekspedycji Herberta Schrödera-Stranza na pokładzie statku „Herzog Ernst” (1912); Ritscher w pierwszym rzędzie czwarty od lewej strony[1]
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1879 Lauterberg
Data i miejsce śmierci	30 marca 1963 Hamburg
Zawód, zajęcie	kapitan marynarki, lotnik, polarnik
Narodowość	niemiecka
Odznaczenia

Alfred Ritscher (ur. 23 maja 1879 w Lauterbergu, zm. 30 marca 1963 w Hamburgu) – niemiecki kapitan marynarki, lotnik i badacz polarny; kierownik niemieckiej ekspedycji antarktycznej (niem. Deutsche Antarktische Expedition) w latach 1938–1939; pierwszy przewodniczący Niemieckiego Towarzystwa Badań Polarnych (niem. Deutsche Gesellschaft für Polarforschung) w latach 1951–1963.

Alfred Ritscher urodził się 23 maja 1879 roku w Lauterbergu^[2] . Jego ojciec był lekarzem, zmarł kiedy Ritscher miał dwa lata^[3].

W 1897 roku zaczął pływać na statkach^[3]. W 1903 roku zdobył patent sternika^[2] . Następnie zgłosił się na ochotnika do wojska i odbył roczną służbę wojskową w marynarce^[3]. W 1907 roku został kapitanem żeglugi^[2] . W 1912 roku został zatrudniony przez ministerstwo marynarki (niem. Reichsmarineamt)^[2] . W 1915 roku zdobył licencję pilota^[3].

W latach 1912–1913 pełnił funkcję kapitana statku „Herzog Ernst” podczas niemieckiej wyprawy arktycznej (niem. Deutsche Arktische Expedition) pod kierownictwem Herberta Schrödera-Stranza (1884–1912)^[2] . Celem ekspedycji było opłynięcie od wschodu Spitsbergenu, lecz z uwagi na niezwykle trudne warunki, „Herzog Ernst” utknął w lodzie, a załoga została zmuszona do zimowania w Arktyce^[4]. Ritscher udał się samotnie na pieszo do Longyearbyen, by zorganizować akcję ratunkową^[4]. W tydzień pokonał 210 km w trudnych warunkach zimowych, w ciemności i bez prowiantu; wskutek odmrożenia stracił połowę lewej stopy^[4]. Drogą radiową przekazał lokalizację ekspedycji, co umożliwiło ich ratunek^[4]. W 1916 roku Ritscher opublikował swoją relację z przeprawy na łamach pisma „Zeitschrift der Gesellschaft für Erdkunde zu Berlin”^[4].

Podczas I wojny światowej służył w marynarce wojennej, tworząc dwa oddziały lotnicze wsparcia powietrznego jednostek marynarki we Flandrii^[4]. W 1915 roku ożenił się z malarką Susanne Loewenthal (1886–1975)^[3].

Po wojnie pracował jako sprzedawca^[2] . W 1925 roku został kierownikiem działu nawigacji lotniczej w Lufthansie^[3]. W 1926 roku przygotował w Ameryce Południowej lot z Buenos Aires do Natal w Brazylii dla byłego kanclerza Hansa Luthera (1879–1962), który udał się tam, jako członek zarządu Deutsche Reichsbahn, by wzmocnić więzi gospodarcze z mieszkającymi tam Niemcami^[5].

W 1929 roku przeszedł do Naczelnego Dowództwa Marynarki Wojennej (niem. Oberkommando der Marine), gdzie zajął się kwestiami rozwoju urządzeń nawigacji lotniczej^[5]. Po dojściu Hitlara i nazistów do władzy Ritscher rozwiódł z się żoną, ponieważ spodziewał się, że jej żydowskie pochodzenie będzie przeszkodą w jego dalszej karierze^[5]. Po rozwodzie Ritscher został urzędnikiem mianowanym^[5] i następnie w maju 1934 roku mianowany na wyższego urzędnika (niem. Regierungsrat)^[2] .

W latach 1938–1939 poprowadził niemiecką ekspedycję antarktyczną (niem. Deutsche Antarktische Expedition)^[2] . Wyprawa została zorganizowana w ramach czteroletniego planu Hermanna Göringa (1893–1946) w celu zdobycia bazy lądowej dla niemieckiego wielorybnictwa w Antarktyce^[4]. Ekspedycja ruszyła na statku „Schwabenland”, z którego prowadzono loty zwiadowcze^[4] na dwóch wodnosamolotach Dornier Do J „Bores” i „Passat”^[5]. Zbadano wybrzeże Antarktydy wcześniej eksplorowane przez Norwegię i wykonano zdjęcia lotnicze obszaru między 5°W a 15°E do około 75°S^[6] . Zbadano obszar o powierzchni ok. 600 000 km², z czego 350 000 km² obfotografowano z powietrza^[4]. Jednak z uwagi na brak odpowiedniej koordynacji w terenie, większość fotografii okazała się bezużyteczna dla celów kartograficznych^[7].

W styczniu 1941 roku Ritscher przerwał pracę w biurze Kriegsmarine i został skierowany na front II wojny światowej jako kapitan korwety w rezerwie oraz dowódca trałowca na kanale La Manche i w Zatoce Biskajskiej^[5]. W marcu 1941 roku ożenił się z sekretarką ekspedycji antarktycznej Ilse Uhlmann^[5]. Później walczył w Chorwacji i północnych Włoszech, gdzie został pojmany przez wojska brytyjskie^[5]. Uwolniony w sierpniu 1945 roku^[5].

W 1951 roku został pierwszym przewodniczącym Niemieckiego Towarzystwa Badań Polarnych (niem. Deutsche Gesellschaft für Polarforschung)^[2] .

Zmarł 30 marca 1963 roku w Hamburgu^[5].

• 1916 – Wanderung in Spitzbergen im Winter 1912 [w:] „Zeitschrift der Gesellschaft für Erdkunde zu Berlin”^[4]
• 1942 – Wissenschaftliche und fliegerische Ergebnisse der Deutschen Antarktischen Expedition 1938/39^[2] 

• 1959 – Wielki Krzyż Zasługi^[2] 

Na cześć Ritschera nazwano Ritscher Upland^[8]  i Ritscher Peak (niem. Ritschergipfel)^[9] .

• Georgi, J.. Polarforscher Kapitän Alfred Ritscher ( 1879–1963). „Polarforschung”. 32/1963 (Band V, Heft 1/2), s. 125–127, 1963. [dostęp 2022-02-05]. (niem.). 
• Gjelsvik, Tore; Njåstad, Birgit: Dronning Maud Land. W: Store norske leksikon. (norw.).
• Leibniz-Institut für Länderkunde (IfL): Archiv für Geographie. Findbuch Alfred Ritscher (1879–1963). [dostęp 2022-02-05]. (niem.).
• Lüdecke, Cornelia: Deutsche in der Antarktis: Expeditionen und Forschungen vom Kaiserreich bis heute. Ch. Links Verlag, 2015. ISBN 978-3-86153-825-7. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
• Mills, William James: Exploring Polar Frontiers. ABC-CLIO, 2003. ISBN 978-1-57607-422-0. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
• United States Gazetteer: Ritscher Peak. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).
• United States Gazetteer: Ritscher Upland. [dostęp 2022-02-05]. (ang.).