[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Alejandro Galindo (piłkarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alejandro Galindo
Pełne imię i nazwisko

Alejandro Miguel Galindo

Data i miejsce urodzenia

5 marca 1992
Chinautla

Wzrost

179 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Municipal

Numer w klubie

13

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2009 Santa Fe
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2009–2012 Santa Fe 3 (0)
2009–2010 → Atlético Juventud (wyp.) 31 (1)
2013 Municipal 5 (0)
2014–2019 Antigua GFC 206 (14)
2019–2020 Comunicaciones 44 (2)
2021–2023 Cobán Imperial 80 (4)
2023– Municipal 36 (2)
W sumie: 405 (23)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2012–  Gwatemala 56 (8)
  1. ↑ Aktualne na: 15 września 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 15 września 2024.

Alejandro Miguel Galindo (ur. 5 marca 1992 w Chinautli) – gwatemalski piłkarz pochodzenia kolumbijskiego występujący na pozycji środkowego pomocnika, reprezentant Gwatemali, od 2023 roku zawodnik Municipalu.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Galindo urodził się w miejscowości Chinautla w departamencie Gwatemala[1]. Jest synem Gwatemalczyka i Kolumbijki, jednak nie poznał swojego ojca[1]. W wieku 10 lat został ściągnięty przez swoją matkę do Kolumbii[2], gdzie zamieszkał z nią w miasteczku Agua de Dios[1]. Uczęszczał do Escuela Miguel Rizzo, trenując w szkolnej drużynie piłkarskiej[1]. Początkowo występował na pozycji napastnika[3]. Jako dwunastolatek dołączył do akademii juniorskiej klubu Independiente Santa Fe ze stołecznej Bogoty, gdzie przeszedł przez wszystkie kategorie wiekowe[2]. Przez kilka miesięcy występował w drugoligowych rezerwach klubu – drugoligowym Atlético Juventud[4].

W pierwszej drużynie Galindo zadebiutował za kadencji trenera Néstora Otero, w marcu 2011 w meczu krajowego pucharu z Bogotą (0:0). W Categoría Primera A po raz pierwszy wystąpił 21 maja 2011 w wygranym 1:0 spotkaniu z Realem Cartagena. Do pierwszego zespołu Santa Fe włączył go na stałe szkoleniowiec Wilson Gutiérrez, jego były przełożony z rezerw[2]. Kilka miesięcy później wywalczył z Santa Fe tytuł mistrza Kolumbii (Apertura 2012), lecz nie zanotował wówczas żadnego ligowego występu[5]. Niedługo potem doznał poważnej kontuzji kolana, w wyniku którego musiał pauzować przez blisko półtora roku, a jego rozwój został znacznie zahamowany[6]. Na koniec rozgrywek został wystawiony przez Santa Fe na listę transferową[7].

W sierpniu 2013 Galindo podpisał trzyletni kontrakt z gwatemalskim potentatem CSD Municipal[8]. W gwatemalskiej Liga Nacional zadebiutował 9 października 2013 w wygranej 2:0 konfrontacji z Malacateco. Niebawem doznał jednak kolejnej kontuzji kolana, w wyniku której musiał przejść operację, a Municipal rozwiązał z nim umowę[1]. W lipcu 2014 odszedł do ligowego beniaminka Antigua GFC[9]. W jego barwach 29 kwietnia 2015 w przegranym 1:2 pojedynku z Halcones strzelił pierwszego gola w lidze gwatemalskiej. Od razu został podstawowym pomocnikiem zespołu, imponując talentem, warunkami fizycznymi, siłą i techniką[10]. Wraz z Antiguą zdobył cztery mistrzostwa Gwatemali (Apertura 2015, Apertura 2016, Apertura 2017, Clausura 2019), pierwsze w historii klubu[11].

W czerwcu 2019 Galindo został zawodnikiem Comunicaciones FC[11], zaś w lutym 2021 podpisał umowę z Cobán Imperial[12].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W seniorskiej reprezentacji Gwatemali Galindo zadebiutował za kadencji selekcjonera Evera Hugo Almeidy, 25 kwietnia 2012 w przegranym 0:1 meczu towarzyskim z Paragwajem. Premierowego gola w drużynie narodowej strzelił 5 września 2019 w wygranym 10:0 spotkaniu z Anguillą w ramach Ligi Narodów CONCACAF 2019/2020. W tych samych rozgrywkach zdobył jeszcze trzy bramki – jedną w pierwszym meczu z Portorykiem (5:0) i dwie w rewanżu z Portorykiem (5:0).

W listopadzie 2020 Galindo wraz z Jorge Aparicio i Carlosem Mejíą został odsunięty od reprezentacji przez selekcjonera Amariniego Villatoro za złamanie wewnętrznego regulaminu drużyny – opuścili oni zgrupowanie i udali się na imprezę[13]. Gwatemalski Związek Piłki Nożnej wykluczył za to zachowanie całą trójkę piłkarzy ze wszystkich rozgrywek klubowych i reprezentacyjnych na dwa lata[14]. Ostatecznie kara została w drugiej instancji skrócona do trzech miesięcy[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Carlos Vicente: Alejandro Galindo, una vida con pinceladas de Colombia y Guatemala. [w:] Prensa Libre [on-line]. prensalibre.com, 28 lutego 2015. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  2. ↑ a b c Alejandro Galindo: Una vida cardenal. [w:] Publimetro [on-line]. publimetro.co, 20 kwietnia 2012. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  3. ↑ Mynor Sandoval: Video: Alejandro Galindo recordó sus inicios como delantero. [w:] Emisoras Unidas [on-line]. emisorasunidas.com, 24 marca 2019. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  4. ↑ Estos son los leones, dueños de la séptima estrella. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 9 lipca 2012. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  5. ↑ Alejandro Galindo es campeón con el Independiente de Santa Fe. [w:] Antorcha Deportiva [on-line]. antorchadeportiva.com, 16 lipca 2012. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  6. ↑ Carlos Vicente: Galindo deja atrás la vida nocturna, el alcohol y las mujeres. [w:] Prensa Libre [on-line]. prensalibre.com, 20 stycznia 2017. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  7. ↑ Alejandro Galindo es transferible en el Independiente de Santa Fe. [w:] DEGUATE.com [on-line]. deguate.com, 9 stycznia 2013. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  8. ↑ Municipal contrató al volante Alejandro Galindo. [w:] Prensa Libre [on-line]. Wayback Machine, 6 sierpnia 2013. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  9. ↑ Alejandro Galindo fue fichado por Antigua y vuelve al fútbol guatemalteco. [w:] Diez [on-line]. diez.hn, 29 lipca 2014. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  10. ↑ Francisco Sánchez: Galindo, el recio jugador que aporta fuerza y talento a Antigua GFC. [w:] Prensa Libre [on-line]. prensalibre.com, 24 kwietnia 2018. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  11. ↑ a b Alejandro Galindo llega a Comunicaciones. [w:] Cremas Digital [on-line]. cremasdigital.com, 3 czerwca 2019. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  12. ↑ Raúl Barreno: Torneo Clausura 2021: Cobán Imperial es el nuevo equipo de Alejandro Galindo. [w:] Prensa Libre [on-line]. prensalibre.com, 5 lutego 2021. [dostęp 2021-03-23]. (hiszp.).
  13. ↑ ¡Escándalo en Selección de Guatemala! Tres jugadores son separados por indisciplina. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.gt, 7 listopada 2020. [dostęp 2020-12-01]. (hiszp.).
  14. ↑ Raúl Barreno: Futbolistas Alejandro Galindo, Jorge Aparicio y Carlos Mejía fuera de toda competencia por dos años, según resolución de la Fedefut. [w:] Prensa Libre [on-line]. prensalibre.com, 12 grudnia 2020. [dostęp 2021-01-17]. (hiszp.).
  15. ↑ Jorge Aparicio, Alejandro Galindo y Carlos Mejía volverán a jugar en marzo. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 27 stycznia 2021. [dostęp 2021-02-06]. (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Składy reprezentacji Gwatemali
Skład reprezentacji Gwatemali na Złotym Pucharze CONCACAF 2021

Gwatemala

Skład reprezentacji Gwatemali na Złotym Pucharze CONCACAF 2023

Gwatemala

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alejandro_Galindo_(piłkarz)&oldid=74769475”