Aleksandr Kornieluk
| Data i miejsce urodzenia |
28 czerwca 1950 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
165 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aleksandr Olegowicz Kornieluk (ros. Александр Олегович Корнелюк; ur. 28 czerwca 1950 w Baku[1]) – azerski lekkoatleta (sprinter) startujący w barwach ZSRR, wicemistrz olimpijski z 1972.
Urodził się i wychował w Baku. Startował w klubie Dinamo Baku, a od 1973 w Dynamie Moskwa[2].
Zwyciężył w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Korneliuk, Michaił Lebiediew, Wałerij Borzow i Siergiej Korowin) oraz zdobył brązowy medal w biegu na 100 metrów na europejskich igrzyskach juniorów w 1968 w Lipsku[3].
Odpadł w półfinale biegu na 60 metrów na pierwszych halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu[4]. Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na uniwersjadzie w Turynie. Na kolejnych halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii zajął 6. miejsce w finale biegu na 60 metrów[5]. Zajął 6. miejsce w finale biegu na 100 metrów podczas mistrzostw Europy w 1971 w Helsinkach, a radziecka sztafeta 4 × 100 metrów w składzie: Kornieluk, Aleksandr Żydkich, Aleksandr Lebiediew i Aleksiej Czebykin zajęła 5. miejsce[6].
Zdobył srebrny medal w biegu na 50 metrów, za swym kolegą z reprezentacji Wałerijem Borzowem na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[7].
Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Kornieluk, Uładzimir Ławiecki, Juris Silovs i Borzow). Na tych samych igrzyskach zajął 4. miejsce w finale biegu na 100 metrów[1].
Zdobył brązowy medal w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu, za Borzowem i Manfredem Kokotem z NRD[8]. Na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie zajął 8. miejsce w biegu na 100 metrów oraz 4. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Kornieluk, Aleksandr Aksinin, Silovs i Borzow)[9].
Na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicac] zajął 6. miejsce w biegu na 60 metrów, a na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium był w tej konkurenci piąty[10].
Był mistrzem ZSRR w biegu na 100 metrów w 1970 i 1973[11], a także halowym mistrzem ZSRR w biegu na 60 metrów w 1972 i 1973[12].
Był rekordzistą ZSRR w sztafecie 4 × 100 metrów z wynikiem 38,50 s (10 września 1972 w Monachium). Wyrównał również rekord ZSRR w biegu na 100 metrów czasem 10,0 s (10 lipca 1973 w Moskwie)[13]. Ustanowił także halowy rekord ZSRR w biegu na 60 m czasem 6,61 s (9 marca 1974 w Göteborgu)[14].
Później mieszkał w Mińsku, gdzie był przewodniczącym Białoruskiej Federacji Lekkiej Atletyki[15].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Aleksandr Kornelyuk [online], olympedia.org [dostęp 2020-06-20] (ang.).
- ↑ Г.Л. Черневич, Е.А. Школьников: Динамо. Энциклопедиа. Wyd. 2. Олма-Пресс, 2003, s. 183. ISBN 5-224-04399-9. [dostęp 2014-06-04]. (ros.).
- ↑ European Junior Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-05] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 414 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 418–419 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 537, 542 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 424 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 433–434 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 545–546, 550 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 438, 443 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-04] (ang.).
- ↑ Soviet Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-04] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 17 i 194. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Aleksandr Kornieluk, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2014-06-04] (ang.).
- ↑ Корнелюк Александр - серебряный призёр Олимпиады - 72 в Мюнхене [online], Baku Pages [dostęp 2014-06-04] (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aleksandr Kornieluk w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-06-05].
- Корнелюк Александр - серебряный призёр Олимпиады - 72 в Мюнхене [online], Baku Pages [dostęp 2014-06-04] (ros.).
- Aleksandr Kornelyuk [online], olympedia.org [dostęp 2020-06-20] (ang.).
- Aleksandr Kornieluk, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2014-06-04] (ang.).
- Profil zawodnika w bazie all-athletics.com [online] [dostęp 2014-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
