Aleksander Misiągiewicz

Aleksander Misiągiewicz (ur. 24 lutego 1847, zm. 7 lipca 1925) – powstaniec styczniowy, urzędnik sądowy, ziemianin, działacz rolniczy, przemysłowiec.

Aleksander Misiągiewicz urodził się 24 lutego 1847^[1][2]. Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863^[1][2][3].

Podjął pracę w C. K. Sądzie Krajowym we Lwowie, gdzie został zatrudniony jako akcesista (od około 1862 do około 1866)^[4], następnie w tamtejszej jednostce C. K. tabula krajowa, urząd ksiąg gruntowych, archiwum aktów grodzkich pracował jako ingrosista (od około 1867 do około 1872)^[5], później przez dwie dekady jako adiunkt tabularny (od około 1873 do około 1894)^[6].

Był dyrektorem fabryki cukru na Wołyniu^[7]. Ożenił się z Wandą z domu Wysocką^[2] (córka generała powstania styczniowego Józefa Wysockiego, udzielająca pomocy powstańcom z 1863, autorka pamiętników z tego czasu)^[7]. Zamieszkiwali w domu w Szpanowie, określanym jako „centrum polskości”^[7]. Wobec zagrożenia wydaleniem z granic Imperium Rosyjskiego w latach 90. opuścił Wołyń i zamieszkał na obszarze Galicji w majątku Czyżowice^[7]. Od końca XIX wieku co najmniej do 1918 był właścicielem tabularnym majątków Czyżowice^[8][3]. Władając dobrami w Czyżowicach był uprawniony do wyboru posła na Sejm Krajowy Galicji^[9]. Jako właściciel dóbr od około 1896 do 1914 był członkiem Rady Powiatowej w Mościskach, wybrany z grupy większych posiadłości, w tym od około 1899 do około 1901 był członkiem wydziału powiatowego^[10].

Publikował w „Roczniku Asekuracyjno-Ekonomicznym”^[11]. Należał do C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, w którym był członkiem oddziału przemysko-mościsko-bireckiego^[12], oddziału rudeńsko-gródeckiego^[13], później był radnym oddziału mościskiego^[14].

Od 1900 do 1905 był dyrektorem Pierwszego Galicyjskiego Towarzystwa Akcyjnego Budowy Wagonów i Maszyn w Sanoku^[15][a]. W tym charakterze 25 sierpnia 1900 podejmował w fabryce Namiestnika Galicji Leona Pinińskiego^[16]. 26 października 1900 wybrany do 14-osobowej rady zawiadowczej fabryki^[17][18][19]. Pod koniec listopada 1900 zmierzył się ze strajkiem kowali w fabryce^[20]. W lutym 1904 został wybrany korespondentem komisji przemysłowej^[21]. 9 marca 1902 został wybrany do zawiązanego wtedy komitetu Związku Fabryk Maszyn i Wyrobów Żelaznych we Lwowie^[22]. Od około 1904 do około 1905 był asesorem ze stanu kupieckiego do senatu spraw handlowych sanockiego w okręgu C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku z tytułem c. k. radcy cesarskiego^[23][24]. 10 lutego 1905 został pożegnany w Sanoku (jego miejsce na stanowisku naczelnego dyrektora sanockiej fabryki zajął Ignacy Drewnowski), po czym udał się do Lwowa^[25][b]

Od około 1902 do 1914 był członkiem rady nadzorczej (zawiadowczej) Galicyjsko-Bukowińskiego Akcyjnego Towarzystwa Przemysłu Cukrowniczego w Przeworsku^[26]. Od około 1906 był detaksatorem wydziału okręgowego w Mościskach C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego z siedzibą we Lwowie^[27]. Jak przedstawiciel większej własności 11 października 1906 został wybrany członkiem zarządu powiatowego kółek rolniczych w Mościskach^[28].

Wraz z żoną Wandą (1852-1914) miał syna Romana i córkę (po mężu Śmiałowska)^[7][1]. Aleksander Misiągiewicz zmarł 7 lipca 1925^[2]. Został pochowany na cmentarzu w Lipnikach^[1][3]. Do 2018 grobowiec rodzinny Misiągiewiczów został odrestaurowany staraniem Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich Oddział Stołeczny Warszawa^[3].

• Cukrownictwo w Galicyi (w: Kalendarz Asekuracyjno-Ekonomiczny na rok 1896. Rocznik V)^[29]
• Kwestya cukrownicza (w: Kalendarz Asekuracyjno-Ekonomiczny na rok 1897. Rocznik VI)^[30]
• Klęski elementarne (w: Kalendarz Asekuracyjno-Ekonomiczny na rok 1898. Rocznik VII)^[31]
• Szkody gradowe (w: Kalendarz Asekuracyjno-Ekonomiczny na rok 1899. Rocznik VIII)^[32]
• Ekonomiczne wychowanie (w: Kalendarz Asekuracyjno-Ekonomiczny na rok 1900. Rocznik IX)^[33]
• Węgiel. Gawęda ekonomiczna (w: Kalendarz Asekuracyjno-Ekonomiczny na rok 1901. Rocznik X)^[34]