[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Aleksander Milski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Milski
Ilustracja
Aleksander Milski (przed 1913)
Data i miejsce urodzenia

1862 lub 1863
Lwów

Data i miejsce śmierci

26 marca 1919
pod Lwowem

Aleksander Nałęcz Milski (ur. 1862 lub 1863 we Lwowie, zm. 26 marca 1919 pod Lwowem) – polski dziennikarz, działacz społeczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Nałęcz Milski[1] urodził się w 1862[2] lub w 1863 we Lwowie[1]. W 1881 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie (w jego klasie był m.in. Tadeusz Wrześniowski)[3][1]. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego[1]. Podczas studiów był działaczem Czytelni Akademickiej i członkiem wydziału tejże[1].

Został dziennikarzem[2]. Od 1885 przez lata pracował w „Dzienniku Polskim”, najpierw jako współpracownik, a potem jako współwłaściciel i współwydawca[1][4]. Przez 25[2] lub 30[1] lat był redaktorem i właścicielem dwutygodnika „Śmigus” o charakterze satyryczno-humorystycznym, który uchodził za najlepiej redagowany w swoim dziale prasy[4][1] i został uznany najpoczytniejszym periodykiem w tej dziedzinie na obszarze Galicji Wschodniej[2]. Był współzałożycielem i przez 25 lat działaczem Towarzystwa Dziennikarzy Polskich we Lwowie[2], wieloletnim skarbnikiem[1][5], a potem także prezesem[1][6][4]. Był oddany rozwojowi tej instytucji i w tym zakresie współdziałał z żoną[1].

Założył Fundację Aleksandra i Bożeny Milskich oraz przytulisko dla starców i niezdolnych do pracy ludzi kultury i sztuki wyznania rzymskokatolickiego[2].

W trakcie wojny polsko-ukraińskiej poniósł śmierć 26 marca 1919 pod Lwowem podczas bombardowania miasta przez Ukraińców[1][1][6]. Na podwórze jego domu wpadł wtedy granat, który eksplodował[4]. Chcąc ocenić wyrządzone szkody Milski wyszedł w to miejsce i wtedy został trafiony następnym granatem w głowę, odnosząc obrażenia, w wyniku których zmarł 1,5 godz. później[4][1][1][6]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o † Aleksander Nałęcz Milski. „Gazeta Lwowska”. Nr 72, s. 5, 28 marca 1919. 
  2. a b c d e f g Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 352-353. ISBN 83-04-02817-4.
  3. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1881. Lwów: 1881, s. 81.
  4. a b c d e Tragiczny zgon ś. p. Milskiego. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 11-12, 12 kwietnia 1919. 
  5. Dwudziestolecie Towarzystwa dziennikarzy polskich we Lwowie. „Nowości Illustrowane”. Nr 17, s. 7, 26 kwietnia 1913. 
  6. a b c Prawdziwe piekło we Lwowie. „Kurier Polski”. Nr 73, s. 3, 28 marca 1919.