Aleksy Nehring

Aleksy Nehring
„Luty”, „Dunin”
	; Aleksy Nehring pomiędzy 1914 a 1916
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1891 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1916 ; Kościuchnówka
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1916
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; bitwa pod Konarami; bitwa pod Kostiuchnówką
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksy Nehring (ur. 6 grudnia 1891 w Petersburgu, zm. 4 lipca 1916 pod Kościuchnówką) – podporucznik Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 6 grudnia 1891 w Petersburgu, w rodzinie Józefa i Aleksandry z Kloppenburgów^[1]. Ojciec był z wykształcenia i zawodu inżynierem, pochodzącym z rodziny ziemiańskiej ziemi płockiej, a matka była córką Piotra Kloppenburga, Estończyka, doktora medycyny. W 1893 wyjechał do Białegostoku, gdzie ojciec otrzymał posadę dyrektora wodociągów miejskich. Ukończył sześć klas w miejscowej szkole realnej. W 1906 wrócił do Rosji, gdzie ojciec otrzymał bardzo intratną posadę dyrektora fabryki chemicznej w osadzie Wołga guberni jarosławskiej. Ponieważ w najbliższym mieście – Rybińsku nie było szkoły realnej, naukę kontynuował w Szkole Szlenberga w Petersburgu. W 1909, po ukończeniu szkoły, wyjechał do Lwowa, gdzie rozpoczął studia w Szkole Politechnicznej. W tym samym roku został członkiem Związku Strzeleckiego. Od 6 sierpnia 1914 w Legionach Polskich, oficer 3 kompanii 5 pułku piechoty Legionów Polskich z którym walczył podczas I wojny światowej^[1].

Szczególnie odznaczył się podczas walk pod Łowiczówkiem i Limanową, gdzie „przyczynił się do utrzymania dyscypliny podczas krytycznej dla pułku sytuacji. Pod Konarami /18 V 1915/ rzetelnie kierował działaniami osłonowymi wycofującego się baonu”^[1]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Poległ w walce podczas bitwy pod Kostiuchnówką^[1].

Był kawalerem^[1].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6484^[1]^[2]
Krzyż Niepodległości – 19 grudnia 1930 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[3]
Złoty Krzyż Zasługi^[1]
Znak oficerski „Parasol”^[4]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Polak (red.) 1993 ↓, s. 150.
↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 82 poz. 181.
↑ M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
↑ 25 lipca 1916 odznakę „Parasola” otrzymało 25 oficerów Drużyn Strzeleckich, Nadanie „Parasola” w 1916 r. Rozkaz Komendanta, „Panteon Polski” nr 46/47, Lwów lipiec-sierpień 1928, s. 13.

Bibliografia

Nehring (Nehring-Dunin) Aleksy (Aleksander). [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.37-2741 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-24].
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.

[CITEREFPolak_(red.)1993150-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Polak (red.) 1993 ↓, s. 150.

[CITEREFBąbiński192982_poz._181-2] Bąbiński 1929 ↓, s. 82 poz. 181.

[3] M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.

[4] 25 lipca 1916 odznakę „Parasola” otrzymało 25 oficerów Drużyn Strzeleckich, Nadanie „Parasola” w 1916 r. Rozkaz Komendanta, „Panteon Polski” nr 46/47, Lwów lipiec-sierpień 1928, s. 13.

[1]

[2]

[3]

[4]