[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Adam Loret

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Stefan Loret
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1884
Jasło

Data i miejsce śmierci

listopad 1939
w ok. Wołożyna

Przebieg służby
Lata służby

19211939

Formacja

Służba Leśna

Stanowiska

19341939
Dyrektor Naczelny Lasów Państwowych

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Głaz z tablicą pamiątkową ku czci Adama Loreta w Białowieży

Adam Stefan Loret (ur. 24 grudnia 1884 w Jaśle, zm. w listopadzie 1939 w ok. Wołożyna, na Białorusi) – polski leśnik, ofiara sowieckich represji w roku 1939.

Studia i praca w leśnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Sydona Karola (1848–1911) i Eugenii z Górnikiewiczów[1], brat Macieja, historyka i dyplomaty[2]. Uczęszczał do Szkoły Wydziałowej Męskiej, następnie ukończył Wyższe c.k. Gimnazjum w Jaśle. Studiował leśnictwo w Krajowej Szkole Gospodarstwa Lasowego we Lwowie. Specjalista z zakresu urządzania lasu. Studiował także w Akademii Leśnej w Tharandt (Saksonia), praktykował w lasach państwowych saskich i austriackich[1]. Po studiach przez 10 lat pracował w lasach majątku hr. Branickich w Suchej k. Żywca. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości związał się z państwową administracją leśną. W 1921[3] roku został naczelnikiem Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Warszawie, a w 1925 r. dyrektorem Warszawskiej Dyrekcji Lasów Państwowych. W latach 1926–1928 był nadzwyczajnym delegatem ministerstwa rolnictwa ds. organizacji administracji lasów państwowych. Od 1928 kierował administracją lasów państwowych. W roku 1933 został mianowany pierwszym dyrektorem naczelnym Lasów Państwowych. Loret zintegrował i uporządkował strukturę administracyjną Lasów Państwowych i przeprowadził pierwszą inwentaryzację zasobów leśnych Polski. Był współorganizatorem nowoczesnego przemysłu drzewnego. Opracował koncepcję samowystarczalności ekonomicznej Lasów Państwowych[4]. Był mężem Haliny z Siewierskich[1] (1884–1954).

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Po wybuchu II wojny światowej ewakuował się wraz z najbliższymi współpracownikami na wschód, zabierając archiwa Lasów Państwowych. Kolumna samochodów, którymi się poruszali została w dniu 17 września zatrzymana przez sowieckie wojska. Został aresztowany 17 września w Nalibokach. Loret został osadzony przez władze sowieckie w więzieniu w Nowogródku i Wołożynie.

W 2003 roku w Jaśle, w archiwum rodzinnym dr Ewy Skalnej, znaleziono 20-stronicowy maszynopis autorstwa Bolesława Zmitrowicza, będący zapisem relacji gajowego Franciszka Dubickiego, aresztowanego wraz z Loretem. Opisuje ona okoliczności śmierci Adama Loreta[5]. Na przełomie października i listopada 1939 roku, dyrektor wraz z kilkoma współwięźniami zostali zabrani do pracy w lesie. Mieli ładować drewno na wozy. Zostali ostrzeżeni, że przy próbie ucieczki będą zabici. Sześciu więźniów pilnowało 15 żołnierzy NKWD. Wywieziono ich 10 km od Wołożyna, do lasów majątku Pierszaje hr. Benedykta Tyszkiewicza. Na miejscu wprowadzono atmosferę terroru, zakazując więźniom nawet odwracania się podczas pracy. W pewnym momencie, około godz. 14. padł strzał, od którego zginął dyrektor Loret. Oprawcy ściągnęli z zabitego ubranie i buty, ciało pozostawiając w lesie. Wobec protestów innych więźniów, zwłoki zabrano i pochowano w Wołożynie, przy ul. Wileńskiej, nieopodal pomnika Niepodległości. Ta wersja zdarzeń okazała się mieć dużo nieścisłości i badania wykazały, że została wymyślona[6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Osobie Adama Loreta poświęcony jest film dokumentalny Szkic do portretu z 2006 roku, zrealizowany przez Tomasza Lengrena według scenariusza Jacka Frankowskiego[9].

Osobę Adama Loreta upamiętnia także Nagroda Lasów Państwowych jego imienia, ustanowiona w 2005 roku[10]. Od roku 2004 imię Adama Loreta nosiło Gimnazjum przy Zespole Szkół w Łęczycach, a od 2013 roku również Technikum Leśne w Tucholi.

Artysta rzeźbiarz, prof. Mariusz Białecki (ASP w Gdańsku) wykonał posąg z brązu przedstawiający Adama Loreta[11]. Rzeźba miała stanąć w Warszawie przed budynkiem Dyrekcji Lasów Państwowych. Od 2009 roku nie odebrano jej z zakładów odlewniczych w Poznaniu. Rozważana jest jego nowa lokalizacja w Gołuchowie.

W maju 2015 roku wybudowano w Jaśle w parku miejskim pomnik ku czci Adama Loreta.

W 2017 roku Rada Warszawy zgodziła się na ustawienie pomnika przed siedzibą Lasów Państwowych przy ul. Grójeckiej 127[12].

W Spale działa placówka muzealna – Dom Pamięci Walk i Męczeństwa Leśników i Drzewiarzy Polskich im. Adama Loreta[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 432. [dostęp 2021-08-09].
  2. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 177. [dostęp 2021-08-09].
  3. Loret Adam – Encyklopedia Leśna [online], www.encyklopedialesna.pl [dostęp 2020-03-30].
  4. Grzegorz Lenart: Śladami Adama Loreta. [w:] Lasy Państwowe [on-line]. 2007-01-03. [dostęp 2011-06-04].
  5. Na ołtarzu Ojczyzny. (pol.).
  6. A. Grzywacz, Adam Loret: Pierwszy dyrektor naczelny Lasów Państwowych, 2010, [za] D. Kamiński, „Adam Loret (1884 – ok. 1941). Dyrektor Lasów Państwowych”, Warszawa 2014, s. 53.
  7. M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi przy reorganizacji administracji lasów państwowych”.
  8. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi na polu administracji lasów państwowych”.
  9. Szkic do portretu w bazie filmpolski.pl
  10. BI. LP. Nr 11, poz. 78.
  11. Jacek Leszewski: Pomnik Adama Loreta opuścił pracownię artysty rzeźbiarza.. [w:] Lasy Państwowe [on-line]. 2009-04-16. [dostęp 2011-06-04].
  12. Michał Wojtczuk, warszawa.wyborcza.pl, 6 lipca 2017.
  13. Starostwo Powiatowe, Dolina rzeki Pilicy : płyniemy z nurtem : przewodnik turystyczny., [Tomaszów Mazowiecki]: Starostwo Powiatowe w Tomaszowie Mazowieckim, 2021, s. 77, ISBN 978-83-960859-0-0, OCLC 1257070699 [dostęp 2022-09-23].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]