Abdalwadydzi

Abdalwadydzi, Zajjanidzi (Banu 'Abd al-Wad) – dynastia pochodzenia berberyjskiego, która w latach 1235–1554 panowała na obszarze współczesnej Algierii (Maghrib al-Ausat). Rezydencją rodu panującego był Tilimsan. Założycielem dynastii był Jaghmursan ibn Zajjan. Pierwsi władcy Abdalwadydów byli wasalami Almohadów. W 1269 roku objęli samodzielne panowanie, rywalizując z Hafsydami i Merynidami. W latach 1337–1359 faktyczną władzę w państwie Abdalwadydów sprawowali Merynidzi, pozostawiając rodzimej dynastii władzę symboliczną. Niezależność państwo Abdalwadydów uzyskało za panowania Abu Hammu Musę II w drugiej połowie XIV wieku. W tym czasie też nastąpił rozkwit państwa i okres sprawowania funkcji szambelana przez Ibn Chalduna – arabski filozof i historyk.

Pod koniec panowania Abu Hammu Musy II jego syn Abu Tafsin II wywołał wojnę domową, w rezultacie której dynastia Abdalwadydów zaczęła stopniowo tracić na znaczeniu i popadła w zależność od Merynidów. Wygasła w 1554 roku.

• Bocheński F., Abdalwadydzi, w: Mały słownik kultury świata arabskiego, red. J. Bielawski, Warszawa 1971, s. 13–14.