Anna Gramatyka-Ostrowska

Anna Gramatyka-Ostrowska
	; portret 5-letniej Anny z matką aurorstwa ojca Antoniego Gramatyki z 1887
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1882 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	25 czerwca 1958 ; Zakopane
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	secesja; modernizm
	Multimedia w Wikimedia Commons

Anna Gramatyka-Ostrowska (ur. 2 stycznia 1882 w Krakowie, zm. 25 czerwca 1958 w Zakopanem) – polska malarka i graficzka.

Życiorys

Była córką Antoniego Gramatyki, malarza, i Izabeli Popieleckiej. Studiowała w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Toli Certowiczówny w Krakowie, następnie w Académie Julian^[1] oraz do 1904 w École des Beaux-Art w Paryżu pod kierunkiem Jean-Paul Laurensa. W 1900 zadebiutowała na wystawie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, swoje prace wystawiała tam do 1917. Po powrocie z zagranicy mieszkała w Krakowie w latach 1912–1919 oraz 1921–1924 nauczając rysunku na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego. Brała udział w wystawach Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana. Jej drugim mężem był Antoni Ambrożewicz (zm. 1930), krytyk i eseista. Oboje chorowali na płuca i w połowie lat 20. przenieśli się z Krakowa do Zakopanego, gdzie Anna projektowała wzory kilimów dla Stowarzyszenia Kilim w Zakopanem.

Anna Gramatyka-Ostrowska malowała głównie pejzaże i portrety, zajmowała się grafiką użytkową (afisze, znaki drukarskie, kartki pocztowe, kalendarze), tworzyła graficzną oprawę czasopism (w 1908 „Polski Poradnik Graficzny”, w 1919 „Maski”). Zajmowała się ilustratorstwem i scenografią, między innymi ilustrowała książki dla dzieci, a także zaprojektowała dekoracje do wystawianych w Krakowie około 1919 roku sztuk „Zemsta Kasznura” Zofii Rogoszówny czy też „Krąg interesów” Jacinto Benavente^[2]. Projektowała witraże np. w kamienicy przy ulicy Szpitalnej 38 w Krakowie oraz plafon w willi lwowskiego architekta Stanisława Ulejskiego^[3].

Galeria

Witraż z medalionem z motywem Barbakanu (1912),
Kraków, Kamienica Kennerów, ul. Szpitalna 38,
I półpiętro
Witraż z medalionem z motywem Sukiennic (1912),
Kraków, Kamienica Kennerów, ul. Szpitalna 38,
II półpiętro
Witraż z medalionem z motywem Bazyliki św. Franciszka z Asyżu (1912),
Kraków, Kamienica Kennerów, ul. Szpitalna 38,
III półpiętro

Przypisy

↑ Ewa Bobrowska: Emancypantki? Artystki polskie w Paryżu na przełomie XIX i XX wieku. www.bu.umk.pl. [dostęp 2022-02-26].
↑ Antoni HenrykA.H. Stachowski Antoni HenrykA.H. (red.), Encyklopedia Krakowa, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 257, ISBN 83-01-13325-2, OCLC 50382876 [dostęp 2022-03-27] .
↑ Krystyna Pawłowska „Witraże krakowskie w kamienicach mieszkalnych i obiektach użyteczności publicznej z przełomu wieków XIX i XX” wyd. Kraków 2018 str. 61 ISBN 978-83-64553-20-2

[1] Ewa Bobrowska: Emancypantki? Artystki polskie w Paryżu na przełomie XIX i XX wieku. www.bu.umk.pl. [dostęp 2022-02-26].

[2] Antoni HenrykA.H. Stachowski Antoni HenrykA.H. (red.), Encyklopedia Krakowa, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 257, ISBN 83-01-13325-2, OCLC 50382876 [dostęp 2022-03-27] .

[3] Krystyna Pawłowska „Witraże krakowskie w kamienicach mieszkalnych i obiektach użyteczności publicznej z przełomu wieków XIX i XX” wyd. Kraków 2018 str. 61 ISBN 978-83-64553-20-2

[1]

[2]

[3]