Andrzej Kamiński (dziennikarz)

Ten artykuł dotyczy dziennikarza i pisarza. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Ten artykuł od 2015-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Andrzej Kamiński

Data i miejsce urodzenia	30 maja 1949 Radom
Zawód, zajęcie	dziennikarz, pisarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Kamiński (ur. 30 maja 1949 w Radomiu) – polski dziennikarz i pisarz-reportażysta.

Ojciec Andrzeja Kamińskiego miał gospodarstwo rolne w Stromcu a matka była nauczycielką. Ojciec zmarł w areszcie MBP w 1952, gdzie został umieszczony za działalność w Armii Krajowej w czasie II wojny światowej.

Andrzej Kamiński studiował na kierunku melioracja wodna w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1968-1969), ekonomię społeczną w SGPiS (1970-1973) oraz filozofię chrześcijańską na ATK w roku 1975. Żadnej z tych uczelni nie ukończył.

Imał się różnych zajęć. Pracował jako rachmistrz w nadleśnictwie w Celestynowie (1971-1972), magazynier w fabryce EFA w Glinie (1970), instruktor w Akademickim Związku Sportowym w Warszawie (1972-1980), współwłaściciel przedsiębiorstwa krawieckiego (1980-1994), kierownik w szkole podstawowej w Celestynowie (1994-1995), dyrektor w przedsiębiorstwie Max-Mix w Tomicach (1997), kierownik produkcji w przedsiębiorstwie Kartonex W Celestynowie (1997-1998).

Pisał do tygodnika studenckiego „Politechnik” (1968-1976), „Barw” (1973-1978), „Sztandaru Młodych” (1970-1978), „Trybuny Mazowieckiej” (1968-1977), „Życia Warszawy” (1972-1979), „Sportowca” (1974-1978).

Od 1998 roku pracuje jako dziennikarz – zastępca redaktora naczelnego – w tygodniku „Linia Otwocka”^[1]. Ponadto publikuje reportaże i wywiady w „Tele Tygodniu”, „Życiu na Gorąco”, „Nasze Miasto”.

Jest założycielem i prezesem Stowarzyszenia Kultury Mazowsza^[2], członkiem władz Otwockiego Klubu Sportowego i członkiem Stowarzyszenia Rozwoju Wsi Podbiel.

• Dwudzieste urodziny sportu, 1975 (Monografia Pałacu Młodzieży w W-wie), Wyd. WZPPT Żyrardów
• Azetesiacy pod żaglami, 1978 (Zbiór reportaży o studenckim żeglarstwie), Wyd. „Sport i Turystyka”
• Stadion pełen słońca, 1980 (Wybór wierszy o sporcie znanych poetów), Wyd. „Sport i Turystyka” ISBN 83-217-2296-2.
• Piołun i maciejka, 2006 (Zbiór reportaży o ludziach z mazowieckich wsi), Wydawnictwo „Efekt” ISBN 83-88900-04-8.
• Boży uśmiech, 2007 (Zbiór felietonów), Wydawnictwo „Nowy Świat” ISBN 978-83-7386-273-9.
• Złamany hufnal-2010 (Zbiór esejów), Wydawnictwo „Adam Marszałek” ISBN 978-83-7611-740-9.
• Hulał tu wiatr, 2013 (Reportaż o Praskiej Giełdzie Spożywczej) ISBN 978-83-927391-5-9
• Niepokonani, 2015, Historia oparta na wspomnieniach m.in. ppłk. Stanisława Wasilewskiego ISBN 978-83-927391-9-7
• Wyrzut sumienia, 2015, Wydawnictwo camVERS s.c. ISBN 978-83-62011-96-4
• Taniec polityków z diabłem, 2020 ISBN 978-83-941955-0-2
• Kołbielszczyzna w kadrze, 2018 ISBN 978-83-948680-0-0
• Skazany za bezbożność - audiobook, 2022^[3].
• Spisek posłów i kapłanów 2023 ISBN 978-83-948680-1-0^[4]