Antoni (Radonieżski)

Antoni

Aleksandr Radonieżski
Biskup orenburski i uralski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1809 Tiepielewo Siergijewskoje
Data i miejsce śmierci	23 grudnia 1872 Smoleńsk
Biskup orenburski i uralski
Okres sprawowania	1858–1862
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	22 marca 1841
Diakonat	między 22 a 25 marca 1841
Prezbiterat	25 marca 1841
Chirotonia biskupia	15 czerwca 1858
Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni, imię świeckie Aleksandr Radonieżski (ur. 1809 w Tiepielewie Siergijewskim, zm. 11 grudnia^?/23 grudnia 1872 w Smoleńsku) – rosyjski biskup prawosławny.

Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Niżnym Nowogrodzie, a następnie Moskiewską Akademię Duchowną. W 1834 uzyskał w niej stopień magistra teologii i został skierowany do pracy w seminarium duchownym, którego sam był absolwentem, w charakterze wykładowcy filozofii oraz inspektora. Wieczyste śluby mnisze złożył 22 marca 1841, zaś trzy dni później został wyświęcony na hieromnicha. Przyjął imię zakonne Antoni^[1].

W latach 1842–1844 był wykładowcą teologii w seminarium duchownym w Jarosławiu, zaś od 1844 do 1851 wykładał na Kazańskiej Akademii Duchownej. W 1848 otrzymał godność archimandryty. Następnie od 1851 do 1854 był rektorem seminarium duchownego w Permie. Od 1854 do 1856 kierował natomiast seminarium duchownym w Jarosławiu, zgodnie ze zwyczajem pełniąc równocześnie obowiązki przełożonego monasteru Objawienia Pańskiego i św. Abrahamiusza Smoleńskiego w Rostowie^[1]. W latach 1856–1857 służył i głosił kazania w różnych cerkwiach w Petersburgu^[1].

15 czerwca 1858 miała miejsce jego chirotonia na biskupa orenburskiego i ufimskiego. W roku następnym, po zmianie granic eparchii, jego tytuł uległ zmianie na biskup orenburski i uralski. W eparchii orenburskiej zwalczał ruch staroobrzędowy w porozumieniu z atamanem nakaźnym Stołypinem. Zajmował się również tworzeniem nowych szkół eparchialnych^[1].

W 1862 został przeniesiony w stan spoczynku i równocześnie zaliczony w poczet członków konsystorza eparchii moskiewskiej. Powierzono mu również kierowanie monasterem Nowe Jeruzalem w Istrze. Cztery lata później Święty Synod zwolnił go z dotychczasowych obowiązków i skierował najpierw do monasteru Triegulajewskiego w Tambowie, a w 1868 – do Monasteru Sanaksarskiego^[1]. W 1870 były biskup orenburski zamieszkał w pałacu biskupim w Smoleńsku i tam też dwa lata później zmarł^[1].