Anthracotherium

	Anthracotherium
	G. Cuvier, 1822
	; Anthracotherium magnum i Elomeryx
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	parzystokopytne
Podrząd	świniokształtne
Rodzina	Anthracotheriidae
Podrodzina	Anthracotheriinae
Rodzaj	Anthracotherium
	Typ nomenklatoryczny
	Anthracotherium magnum G. Cuvier, 1822
Synonimy
	Anthracohyus Pilgrim & Cotter, 1916; Anthracokeryx Pilgrim & Cotter, 1916; Anthracothema Pilgrim, 1928;
	Anthracohyus Pilgrim & Cotter, 1916; Anthracokeryx Pilgrim & Cotter, 1916; Anthracothema Pilgrim, 1928;
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Anthracotherium – rodzaj wymarłego ssaka parzystokopytnego z rodziny Anthracotheriidae spokrewnionych z dzisiejszymi hipopotamowatymi.

Nazwa Anthracotherium oznacza „węglową bestię” (gr. ανθραξ anthrax, ανθρακος anthrakos „węgiel”; θηριον thērion „dzike zwierzę”, od θηρ thēr, θηρος thēros „zwierzę”^[2]) (zwierzę odnalezione zostało w pokładach węgla brunatnego we Francji).

Stworzenie to posiadało 44 zęby z pięcioma półksiężycowatymi guzkami na górnych trzonowcach. Żyło w oligocenie, rozpowszechnione w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Wymarło w późnym miocenie na skutek zmian klimatu oraz konkurencji z innymi parzystokopytnymi takimi, jak hipopotamowate czy świniowate (może być to główna przyczyna w Europie).

Jest to rodzaj typowy dla swej rodziny z tego powodu, że został z niej najdokładniej poznany. Posiada on wiele cech wspólnych z hipopotamami, jak np. budowa żuchwy. Może nawet być ich przodkiem. Poza tym należy jeszcze nadmienić, że nowe badania wykazały duże pokrewieństwo pomiędzy tymi zwierzętami i waleniami (walenie co prawda raczej nie pochodziły od nich, ale prawdopodobnie miały z nimi niezbyt odległych wspólnych przodków).

Europejskie A. magnum było podobnej wielkości, co dzisiejszy hipopotam nilowy, ale rodzaj obejmował też wiele mniejszych gatunków zamieszkujących Egipt, Indie i Amerykę Północną.

Gatunki

A. sminthos (Forster-Cooper, 1913)
A. magnum
A. pangan
A. monsvialense
A. minus
A. minimum
A. bumbachense
A. meneghinii

Przypisy

↑ G. Cuvier: Recherches sur les ossemens fossiles, où l’on rétablit les caractères de plusieurs animaux dont les révolutions du globe ont détruit les espèces. Wyd. 2. T. 3. Paris et Amsterdam: chez G. Dufour et E. d’Ocagne, 1822, s. 396. (fr.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 108, 1904. (ang.).

[Cuvier-1] G. Cuvier: Recherches sur les ossemens fossiles, où l’on rétablit les caractères de plusieurs animaux dont les révolutions du globe ont détruit les espèces. Wyd. 2. T. 3. Paris et Amsterdam: chez G. Dufour et E. d’Ocagne, 1822, s. 396. (fr.).

[Palmer-2] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 108, 1904. (ang.).

[1]

[2]