Advanced Audio Coding

Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „AAC”. Zobacz też: inne znaczenia.

Advanced Audio Coding (AAC) – algorytm stratnej kompresji danych dźwiękowych, którego specyfikacja została opublikowana w roku 1997. Format AAC zaprojektowany został jako następca MP3, oferujący lepszą jakość dźwięku przy podobnym rozmiarze danych.

Kompresja AAC jest modularna i oferuje standardowo cztery profile:

• Low Complexity (LC) – najprostszy, najszerzej stosowany i odtwarzany przez wszystkie odtwarzacze obsługujące format AAC,
• Main Profile (MAIN) – rozszerzenie LC,
• Sample-Rate Scalable (SRS) lub Scalable Sample Rate (AAC-SSR) – zakres częstotliwości dzielony jest na cztery, kompresowane niezależnie pasma (podobnie jak w formacie ATRAC), jakość jest przez to nieco niższa niż pozostałych profili,
• Long Term Prediction (LTP) – rozszerzenie MAIN wymagające mniejszej ilości obliczeń.

• próbkowanie 8-96 kHz (MP3 16-48 kHz)
• do 48 kanałów (MP3 2 kanały w standardzie MPEG-1 i 5.1 w standardzie MPEG-2)
• lepsze przenoszenie częstotliwości ponad 15 kHz
• lepszy tryb kompresji sygnału stereofonicznego joint-stereo

• AAC+
• Ogg Vorbis
• Musepack (mpc)

Zobacz multimedia związane z tematem: Advanced Audio Coding

• Strona firmy Apple o MPEG-4 AAC
• Artykuł EE Times o AAC
• Informacje o Fraunhofer MPEG-2 AAC
• Licencjonowanie MPEG2-AAC. vialicensing.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-23)].