[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Cyryl II (arcybiskup Cypru)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cyryl
Arcybiskup Nowej Justyniany i całego Cypru
ilustracja
Kraj działania

Imperium Osmańskie
(de facto Imperium brytyjskie)

Data i miejsce urodzenia

1845
Prodromos

Data śmierci

1916

Arcybiskup Nowej Justyniany i całego Cypru
Okres sprawowania

1909–1916

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Kościół Cypru

Chirotonia biskupia

do 1909

Cyryl II, nazwisko świeckie Papadopoulos (ur. 1845 w Prodromos, zm. 1916) – zwierzchnik Cypryjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1909–1916.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wybrany na arcybiskupa Nowej Justyniany i całego Cypru po dziewięcioletnim wakacie na urzędzie po śmierci Sofroniusza III[1]. Wybór arcybiskupa nastąpił po tak znacznej przerwie z powodu zażartej rywalizacji o sukcesję po Sofroniuszu III między Cyrylem, ówcześnie metropolitą Kition, a noszącym to samo imię metropolitą Kirenii. Między zwolennikami obydwu hierarchów dochodziło nawet do walk ulicznych, a w 1908 Brytyjczycy wprowadzili z tego powodu stan wyjątkowy na Cyprze. Cyryl (Papadopoulos), zwany z powodu postury Wielkim Cyrylem, był zwolennikiem enosis i miał większe poparcie wiernych, jego kontrkandydata wspierała cypryjska elita intelektualna, za jego kandydaturę opowiedział się również patriarcha Konstantynopola, poproszony o rozstrzygnięcie sporu. Wierni uniemożliwili jednak intronizację metropolity Kirenii i ostatecznie to Cyryl (Papadopoulos) objął urząd arcybiskupi i pozostał na nim do śmierci[2].

Jako zwierzchnik Cypryjskiego Kościoła Prawosławnego w szczególności opiekował się świątyniami Kościoła, organizując budowę wielu nowych obiektów sakralnych. Dbał również o szkoły prowadzone przez Kościół[1].

W okresie sprawowania przezeń urzędu, w 1914, został opracowany najstarszy statut wewnętrzny Kościoła[1].

Pochowany w Nikozji. W 2010 jego grób, podobnie jak sąsiadujące nagrobki arcybiskupów Sofroniusza III i Cyryla III, stał się przedmiotem aktu wandalizmu[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c ks. Bendza M., ks. Szymaniak A.: Starożytne patriarchaty prawosławne. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2005, s. 138. ISBN 83-7431-060-X.
  2. M. Misztal: Historia Cypru. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, 2013, s. 431. ISBN 978-83-7271-749-8.
  3. Tombs of Cypriot Archbishops vandalized, not robbed. [dostęp 2011-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-05)].