Civilization IV: Colonization

Civilization IV: Colonization – remake gry Colonization z 1994 roku, oparty na grze Civilization IV^[2]. Podobnie jak w wersji z 1994 r., gracze mają do dyspozycji cztery cywilizacje: Anglię, Francję, Hiszpanię oraz Holandię, którymi muszą skolonizować Nowy Świat. Ostatecznym celem gry jest budowa kolonii i ogłoszenie niepodległości nowego państwa^[2][3][4]. Civilization IV: Colonization zostało wydane na platformę Windows w USA 22 września 2008^[2][3]. Premiera w Polsce odbyła się 7 listopada 2008.

Podobnie jak w oryginalnym Colonization, gracze muszą negocjować z tubylcami, kolonistami z innych krajów, i własnym krajem, w celu rozwijania swoich kolonii. Gracze ponadto rekrutują ojców-założycieli, którzy będą mieli wpływ na rozwój wydarzeń. Gra zawiera również tryb gry wieloosobowej^[2][4]. Podobnie jak w oryginalnej grze wybór nacji będzie miał znaczenie w grze. Angielscy osadnicy mają bonus imigracyjny. Francuzi mają lepsze stosunki z tubylcami. Hiszpanie mają bonus konkwistadorski^[4], zaś Holendrzy mają możliwość kupna i sprzedaży dóbr i surowców w Europie po bardziej stabilnych cenach^[5]. Oprócz tego każdy z ośmiu liderów ma dodatkową cechę, która wpływa na rozgrywkę^[5].

Podstawowym elementem gry jest wytwarzanie surowców oraz dóbr finalnych. Gracz może kupować i sprzedawać surowce i dobra zarówno Europie jak i tubylcom oraz innym koloniom. W grze występują następujące surowce^[6] (w nawiasie oryginalna nazwa surowca):

• Żywność (food),
• Drewno (lumber),
• Srebro (silver),
• Bawełna (cotton),
• Futra (fur),
• Cukier (suggar),
• Tytoń (tobacoo),
• Ruda metalu (ore),

Z każdego surowca (poza srebrem) można wytworzyć dobra (goods)^[6]:

• Ubrania (cloth) – wytwarzane z bawełny,
• Płaszcze (coats) – wytwarzane z futer,
• Rum – wytwarzany z cukru,
• Cygara (cigars) – wytwarzane z tytoniu,
• Narzędzia (tools) – wytwarzane z rudy metalu,
• Bronie (guns) – wytwarzana z narzędzi,
• Konie (horses) – hodowane dzięki posiadaniu żywności,
• Dobra handlowe (trade goods) – niewytwarzane w koloniach, można je tylko kupować i sprzedawać.

Ceny surowców i dóbr finalnych są zależne od kontrahentów. W Europie obowiązuje wyższa cena kupna dobra oraz niższa cena sprzedaży. Każda osada tubylców ogłasza jakie dobro chce nabyć w danym czasie – gwarantując na nie popyt (na ogół po korzystniejszej cenie niż ta obowiązująca w Europie). W grze niemożliwa jest wymiana barterowa, dobra muszą być kupowane za pieniądze. Ceny w Europie podczas rozgrywki mogą spadać (przy dużej podaży towaru) i wzrastać (przy dużym popycie). Gracz w Europie może handlować tylko ze swoim królestwem. Król danego państwa w trakcie gry stopniowo podnosi podatki, za każdym razem gracz może albo zaakceptować nową stawkę podatku albo ją odrzucić. Odrzucenie nowego podatku oznacza zakaz kupna i sprzedaży jednego surowca (lub dobra finalnego) na terenie Europy. Podatek odnosi się tylko do transakcji sprzedaży na terenie Europy. Poza podnoszeniem podatków król może żądać zapłaty określonych sum pieniędzy^[7]. Przy każdym żądaniu gracz może albo zapłacić albo odmówić płatności (co powoduje pogorszenie stosunków z monarchą).

W grze występuje osiem plemion rdzennych mieszkańców (w nawiasie nazwa oryginalna)^[5]:

1. Apacze (Apache)
2. Arawakowie
3. Aztekowie (Aztec)
4. Cherokee
5. Inkowie (Inca)
6. Irokezi (Iroquois)
7. Tupi

Rdzenni mieszkańcy mogą oferować kolonii dary w postaci surowców. Każda wioska specjalizuje się również w jednym z kilku podstawowych typów zawodów (np. farmer, rybak, plantator cukru). Gracz może zakładać we wioskach rdzennych mieszkańców misje chrześcijańskie, dzięki którym możliwe jest pozyskanie natywnych mieszkańców do współpracy z kolonią. Dodatkowo wioski mogą oferować (podczas pierwszego kontaktu z przedstawicielem kolonii) dary pieniężne^[7]. Jeżeli gracz decyduje się na budowę osady niedaleko wiosek rdzennych mieszkańców jest proszony przez wodza o wykup ziemi^[7]. Plemiona mogą również wypowiadać wojny, jak również pomóc bronić kolonię przed najazdem macierzystego państwa (w momencie ogłoszenia przez kolonię niepodległości)^[7]. Nieopodal wiosek mogą się również znajdować zakopane skarby (pełniące podobną role jak chaty z Civilization IV)^[7].

Gra działa na zaktualizowanej wersji silnika Civilization IV. Poprawiona została grafika, usprawniony kod oraz został przebudowany interfejs gry. W związku z tymi ulepszeniami gra wymaga kart graficznych, które obsługują shader w wersji 1.1^[2][8].

Krytycy zwracają uwagę na następujące elementy gry:

• Tylko jeden możliwy sposób zwycięstwa – poprzez deklarację niepodległości i obronienie kolonii^[9]. W Civilization IV gracz mógł zwyciężyć na kilka sposobów (między innymi poprzez budowę stacji kosmicznej lub dominację kulturową).
• Możliwość gry tylko czterema państwami (Anglia, Francja, Niderlandy oraz Hiszpania)^[10]. W Civilization IV^[11] gracz mógł grać jedną z 18 cywilizacji.
• Brak Portugalii, pomimo iż cywilizacja została wprowadzona w dodatku do gry Civilization IV: Beyond the Sword.
• Brak możliwości wynalezienia nowych technologii, niezależnie od rozwoju kolonii oraz upływającego czasu gracz ma ciągle dostęp do tych samych budynków oraz jednostek^[12].
• Ograniczony czas gry.

Polski serwis GRY-OnLine ocenił grę na 8.5 w skali 10 punktowej^[13]. Z kolei serwis Gry.wp.pl przyznał ocenę „dobrą” dając 7.2 punkty (na 10)^[14].

• Oficjalna strona. firaxis.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)].
• Strona wydawcy