Chow mein

Chow mein

炒面 / chǎomiàn

danie główne
Odmiana wegetariańska w Shillong
Kuchnia	kuchnie chińskie
Miejsce powstania	Chiny, Indie (?)
Obróbka żywności	smażenie, gotowanie
Odmiany
amerykańska, indyjska
Składniki
mąka pszenna, woda, sól, dodatki
Multimedia w Wikimedia Commons

Chow mein (chiń. upr. 炒面; chiń. trad. 炒麵; pinyin chǎomiàn) – rodzaj tradycyjnego, łatwego w przygotowaniu^[1], charakterystycznego dla kuchni chińskich i indyjsko-chińskiej^[1], sposobu przygotowania makaronu (klusek)^[2].

Jako chow mein określa się makaron o prostym składzie (mąka pszenna, woda, sól), najczęściej przygotowywany (smażony) w woku z dodatkiem krojonych w słupki warzyw, mięsa, tofu, ryb oraz owoców morza (przede wszystkim krewetek). Ten sposób przygotowywania posiłku tożsamy jest z nazwą chow mein. Pod tą samą nazwą sprzedawany jest czysty makaron jako półprodukt. Danie to zostało spopularyzowane przez chińskich migrantów na całym świecie w XX i XXI wieku (początkowo w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych – od lat 50. XX wieku^[3], a następnie w innych krajach). Uległo silnej amerykanizacji^[3]. Być może pochodzi od Chińczyków mieszkających w Kalkucie^[1], jednak nie ma na to jednoznacznych dowodów^[3]. Nazwa wywodzi się od mandaryńskiego słowa chǎomiàn i taishańskiego chāu-mèing (pol. smażony makaron). Może to świadczyć o północnochińskim pochodzeniu dania^[3].

Obecnie serwowanie dania w różnych krajach (także regionach Chin) i restauracjach jest bardzo zróżnicowane. Jako dodatki napotkać można m.in. kurczaka, kapustę^[3], seler, cebulę, marchew albo kiełki fasoli mung. W USA preferuje się wołowinę w miejsce kurczaka. Chow mein bywa tam czasem podawany w bułce. Na terenie Indii makaron smażony bywa z serem panir lub jajecznicą. Na polskim rynku wzbogacany jest kurkumą dla nadania barwy i aromatu, co zwiększa jego właściwości antyoksydacyjne^[2]. Doprawia się go winem ryżowym^[3]. Powszechnie dostępny jest w handlu na całym świecie, w wersjach instantyzowanych^[1].

Danie określane jest jako sycące i wysokokaloryczne. W składzie ma gluten. Znaczna zawartość mąki pszennej sprawia, że sto gramów klusek dostarcza niecałe 350 kcal. Makaron ten stanowi bogate źródło węglowodanów, białek i błonnika^[2].

W 1920 noblista Sinclair Lewis wspomniał o tym posiłku w powieści Ulica Główna^[2].

• 
  Chow mein z wołowiną
• 
  Tradycyjna wersja z sosami
• 
  Podanie w Japonii (Chiba)
• 
  Wersja fast food w USA
• 
  Wersja chińsko-surinamska w Amsterdamie