Carl Peters

Carl Peters

Data i miejsce urodzenia	27 września 1856 Amt Neuhaus
Data i miejsce śmierci	10 września 1918 Bad Harzburg
Zawód, zajęcie	podróżnik, publicysta, polityk, kolonialista
Multimedia w Wikimedia Commons

Carl Peters (ur. 27 września 1856 w Neuhaus nad Łabą, zm. 10 września 1918 w Bad Harzburg) – niemiecki polityk, publicysta, podróżnik i kolonialista. Założyciel Niemieckiej Afryki Wschodniej. 28 marca 1884 założył Niemiecką Spółkę Wschodnioafrykańską.

Carl Peters urodził się w Amt Neuhaus w Królestwie Hanoweru jako syn Luterańskiego duchownego. Peters studiował historię i filozofię na uniwersytetach w Getyndze i Tybindze oraz na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. W 1879 r. został odznaczony złotym medalem przez Uniwersytet Fryderyka Wilhelma za rozprawę dotyczącą Traktatu Weneckiego z 1177 r.

Carl Peters był kolonialnym poszukiwaczem przygód schyłku XIX wieku. W 1884 roku Bismarck niechętnie zgodził się na formalne nabycie kolonii. Peters po dobiciu do brzegów Afryki Wschodniej zorganizował ekspedycję i wyruszył w głąb lądu, gdzie zawarł szereg traktatów z lokalnymi władcami. Zaniedbał konsultacji z niemieckim rządem w tych sprawach, a gdy Bismarck usłyszał o owych traktatach, jednoznacznie się od nich odżegnał. Peters wpadł w dalsze tarapaty, gdy okazało się, że nie tylko maltretował swoich tragarzy, ale również nawiązywał kontakty seksualne z afrykańskimi kobietami. Doniesienia o jego wątpliwym prowadzeniu się zaszokowały opinię publiczną, ale nie powstrzymało to Petersa przed dalszym dążeniem do stworzenia niemieckiego imperium kolonialnego w Afryce.

Carl Peters założył Towarzystwo Kolonizacji Niemieckiej w 1884 r., które w 1887 r. połączyło się z inną, podobnie ukierunkowaną grupą dając początek Niemieckiemu Towarzystwu Kolonialnemu. Znaczenie Petersa, połączone z wpływami jego zwolenników, wzrosło na tyle, że Bismarck poczuł się zobligowany do uznania jego wschodnioafrykańskiego przedsięwzięcia i ogłoszenia niemieckiego protektoratu nad eksplorowanymi przezeń obszarami, co było pierwszym krokiem na drodze do stworzenia niemieckiej kolonii Tanganiki. Jednakże w 1890 r. następca Bismarcka, Leo von Caprivi, przystał na oddanie części terenów zajętych przez Petersa, przede wszystkim Zanzibaru, Brytyjczykom w zamian za odstąpienie Niemcom wyspy Helgoland położonej na Morzu Północnym.

• Arne Perras: Carl Peters and German Imperialism 1856-1918 A Political Biography. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0199265107. (ang.).
• Woodruff Smith: The German Colonial Empire. University of North Carolina Press, 2009. ISBN 978-0807897812. (ang.).
• Fritz Ferdinand Müller: Deutschland-Zanzibar-Ostafrika: Geschichte einer deutschen Kolonialeroberung 1884-1890. Berlin: Rutten & Loening, 1990. (niem.).

• Biografia Petersa (niem.)