Call of Duty: United Offensive

Call of Duty: United Offensive (wym. [kɔːl əv ˈdjuːti jʊˈnaɪtɪd əˈfensɪv]) – gra komputerowa z gatunku first-person shooter w realiach II wojny światowej, wyprodukowana przez amerykańskie studio Gray Matter Interactive i wydana w 2004 roku przez Activision. Jest to dodatek do gry Call of Duty.

W Call of Duty: United Offensive gracz obejmuje kontrolę nad amerykańskim kapralem Scottem Rileyem, brytyjskim kapralem Jamesem Doyle’em i rosyjskim szeregowym Jurijem Pietrenką. Akcja gry jest rozłożona na trzy kampanie i toczy się m.in. podczas operacji „Husky” na Sycylii, bitwy na łuku kurskim i ofensywy w Ardenach. Dodatek przyniósł w stosunku do wersji podstawowej zmiany takie jak możliwość kierowania pojazdami i poprawę oprawy graficznej, a także rozbudowany tryb gry wieloosobowej.

Podobnie jak Call of Duty, United Offensive zdobyła uznanie wśród krytyków. Chwalono tryb gry wieloosobowej i poprawioną oprawę wizualną, natomiast krytyce była poddawana chaotyczna kampania jednoosobowa.

Podczas kampanii jednoosobowej gracz kieruje łącznie trzema żołnierzami. Pierwszym z nich jest kapral Scott Riley z US Army, biorący udział w walkach o Bastogne. Kolejna grywalna postać to brytyjski kapral James Doyle, lotnik Royal Air Force, który uczestniczy w bombardowaniu niemieckich instalacji w Holandii, a także w działaniach komandosów na Sycylii. Ostatni z bohaterów gry to rosyjski szeregowy Jurij Petrenko, który bierze udział w bitwie na łuku kurskim oraz trzeciej bitwie o Charków. Do najważniejszych bohaterów drugoplanowych w kampanii amerykańskiej należą kapitan Foley i sierżant Moody, przełożeni Rileya podczas kontrofensywy w Ardenach. W kampanii brytyjskiej jest to major Ingram, dowódca oddziału Doyle’a, który wcześniej pojawił się w Call of Duty jako oficer odbity z obozu jenieckiego w akcji amerykańskich spadochroniarzy. W kampanii radzieckiej ważną postacią jest sierżant Antonow, dowódca drużyny, do której należy Petrenko.

Gra rozpoczyna się niedaleko miejscowości Bastogne w Belgii, gdy pluton sierżanta Moody’ego odbywa patrol. Niespodziewanie rozpoczyna się atak niemieckiej piechoty wspartej przez siły pancerne. Scott Riley, Moody i szeregowy żołnierz Ender docierają do jeepa i wycofują się do okopów. Tam żołnierze odpierają atak Niemców. Nocą Amerykanie kontratakują na niemieckie pozycje, zajmując gospodarstwo. Moody wysadza działa broniące domostwa, a żołnierze amerykańscy pojmują niemieckiego oficera. Ten ujawnia miejsce przetrzymywania amerykańskich jeńców, lecz podczas kontrofensywy Niemców próbuje uciec. Zostaje zabity, a Amerykanie odpierają kontratak. Moody odnajduje jeńców i przydziela im sanitariusza. Następnie jego oddział wspiera grupę próbującą powstrzymać uderzenie Niemców na skrzyżowanie. Nadchodzący konwój wroga zostaje zniszczony.

Następnie Riley bierze udział w akcji zdobywania wioski Foy niedaleko Bastogne. Amerykański konwój pancerny zostaje zniszczony przez działa 88 mm. Spadochroniarze likwidują obsługi dział i karabinów maszynowych, po czym zdobywają kościół. Drużyna strzeże kolejny konwój, który wypiera Niemców z wioski, po czym zdobywają ich centrum łączności. Ostatecznie Amerykanie zajmują wioskę Noville i odpierają kontratak sił niemieckich.

Następnie akcja gry przenosi się do Holandii. James Doyle bierze udział w bombardowaniu kompleksu przemysłowego z samolotu B-17. Zostaje on jednak zestrzelony, a Doyle ratuje się skokiem ze spadochronem. Na ziemi spotyka majora Ingrama z SAS i holenderskich partyzantów, po czym bierze udział w akcji podkładania ładunków wybuchowych na moście kolejowym. Potem partyzanci uciekają na farmę.

Następnie Doyle, już jako podwładny Ingrama, bierze udział w akcji Special Air Service na Sycylii, gdzie w okolicach Cappo-Murro-di-Porco detonuje bunkier strzegący wybrzeża przed brytyjską flotą. Komandosi podczas ucieczki ponoszą znaczące straty. Doyle i Ingram docierają do portu, po czym kradną łódź i ewakuują się na brytyjski okręt.

Później akcja gry przenosi się w okolice Kurska w Związku Radzieckim. Jurij Petrenko bierze udział w obronie okopów przed atakiem niemieckim oraz niszczy działa samobieżne Elefant. Następnie siły radzieckie atakują i oczyszczają z sił wroga wioskę Ponuri. Potem Petrenko dołącza do załogi czołgu T-34 i uczestniczy w wielkiej biwie pancernej pod Prochorowką, która kończy się zwycięstwem Armii Czerwonej.

Następnie drużyna Petrenki bierze udział w walkach o Charków. Ostrzał artylerii kierowanej przez Petrenkę niszczy wrogie stanowiska bojowe. Żołnierze radzieccy podczas zaciętych walk zdobywają śródmieście i plac, po czym odpierają kontratak Niemców na stację kolejową.

 Zobacz więcej w artykule Call of Duty, w sekcji Rozgrywka.

W porównaniu z wersją podstawową dodatek United Offensive wprowadza nową kampanię jednoosobową. Składa się na nią ciąg trzech kampanii: amerykańskiej podczas niemieckiej kontrofensywy w Ardenach, brytyjskiej w trakcie operacji „Husky” i radzieckiej podczas bitwy na łuku kurskim^[5].

Dokonano przekształceń w trybie gry wieloosobowej. Wprowadzone zostały nowe tryby rozgrywki: Capture the Flag; Domination, w którym należy przejąć kontrolę nad wszystkimi punktami strategicznymi; oraz Base Assault, w którym celem jest zniszczenie bunkra przeciwnika^[6][7]. Dostępne stało się kierowanie pojazdami takimi jak czołg T-34, czołg M4 Sherman i samochód Willys Jeep^[8]. Wprowadzony został system rang, w którym za osiągnięcia w grze graczowi przyznawane są specjalne zdolności takie jak lepsze uzbrojenie i możliwość przywoływania wsparcia artylerii^[6][9]. Dodano również 11 nowych map^[10].

Wprowadzone zostały nieznaczne modyfikacje do rozgrywki. Możliwe stało się przeniesienie stacjonarnych karabinów maszynowych, które można rozstawić na przykład na płaskim terenie, oknach i przeszkodach terenowych^[6][11]. Kierowany przez gracza bohater zyskał umiejętność szybkiego biegu, a także „podgotowania” granatów, czyli wypuszczenia granatu po pewnym czasie od wyciągnięcia z niego zawleczki, co zmniejsza szanse ochrony wroga przed wybuchem^[12]. Oprócz broni z Call of Duty są dostępne nowe jej rodzaje, np. rozstawiane na ziemi lekkie karabiny maszynowe Browning.30 i MG 34, karabiny samopowtarzalne SWT i Gew43, granatnik przeciwpancerny Bazooka, pistolet TT oraz miotacz ognia Flammenwerfer 41^[6].

25 marca 2004 portale GameSpot i IGN na podstawie doniesień z pisma „PC Gamer” opublikowały pierwsze informacje o Call of Duty: United Offensive^[13][14]. 9 kwietnia 2004 Activision opublikowało pierwsze zrzuty ekranu z gry^[15][16]. Jednocześnie oficjalnie zostały ogłoszone prace nad grą^[17].

Gra została pokazana 12 maja 2004 na targach Electronic Entertainment Expo – zaprezentowano wersję demonstracyjną zawierającą obronę Bastogne, inwazję na Sycylię oraz misję pod Kurskiem^[18][19]. Recenzent Dan Adams z portalu IGN pochwalił demo gry za rozgrywkę i poprawioną w stosunku do Call of Duty oprawę graficzną, szczególnie wygląd nieba i chmur^[18].

14 września 2004 gra pojawiła się w sklepach w Stanach Zjednoczonych^[20][21]. Dwa dni później została opublikowana wersja demonstracyjna gry^[22]. 22 października 2004 gra została wydana w Polsce; dystrybutorem był Licomp Empik Multimedia^[2]. 22 grudnia 2004 opublikowano dodatkowy zestaw ośmiu nowych map do trybu gry wieloosobowej^[23]. 5 kwietnia 2005 roku Call of Duty: United Offensive ukazała się wraz z podstawową Call of Duty w ramach pakietu Call of Duty Deluxe Edition^[24].

Recenzje Publikacja Ocena 1UP.com A[25] Eurogamer 9/10[26] Game Revolution B+[10] GameSpot 8.9/10[6] GameSpy [27] GameZone 9.3/10[5] IGN 8.4/10[28]
Oceny z agregatorów Agregator Ocena GameRankings 87% (z 55 recenzji)[29]
Nagrody Organizacja Nagroda IGN Editor’s Choice[28]

Call of Duty: United Offensive została pozytywnie przyjęta przez recenzentów, osiągając według agregatora GameRankings średnią wynoszącą około 87% maksymalnych ocen^[29]. Chwalono ulepszone, poprawiające wygląd gry efekty cząsteczkowe^[5][28]. Shawn Sanders z portalu Game Revolution pozytywnie ocenił ponadto oprawę dźwiękową^[10].

W grze zauważono jednak, że podobnie jak w podstawowej wersji, gracz nie ma możliwości swobodnego poruszania się w świecie gry^[26][30]. Sal Accardo z portalu GameSpy skrytykował grę za chaos występujący w misjach i przesadnie dużą ilość komputerowych wrogów^[27]. Krytycy ze strony 1UP.com również negatywnie ocenili zbyt dużą ilość przeciwników, podając jeszcze jedną wadę gry – krótki czas trwania trybu gry jednoosobowej^[25]. Tom McNamara z portalu IGN stwierdził, że w kampanii możliwość kierowania pojazdami daje się zauważyć jedynie przez krótką chwilę^[30].

Pozytywnie oceniony został tryb gry wieloosobowej. Według recenzenta z portalu GameZone dodatek znacząco odmienił rozgrywkę wieloosobową w stosunku do gry podstawowej^[5]. Tom McNamara pisał, że dzięki systemowi Kill Cam pokazującemu pozycję zabójców oraz zaprojektowaniu map skutecznie zostało ograniczone zjawisko kampowania^[31]. Jason Ocampo z portalu GameSpot pochwalił grę wieloosobową za zmniejszenie roli strzelców wyborowych na rzecz pojazdów^[6], a Tom Bramwell ze strony Eurogamer stwierdził, że na tle kampanii jednoosobowej rozgrywka wieloosobowa jest względnie łatwa^[26].

• Call of Duty: United Offensive Manual. 2004.

• Oficjalna strona gry