Caleb Cushing

Caleb Cushing

Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1800 Salisbury
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1889 Newburyport
ambasador w Hiszpanii
Okres	od maja 1874 do kwietnia 1877
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna Partia Wigów Partię Republikańska
Poprzednik	Daniel Sickles
Następca	James Russell Lowell
prokurator generalny USA
Okres	od marca 1853 do marca 1857
Poprzednik	John J. Crittenden
Następca	Jeremiah S. Black
Multimedia w Wikimedia Commons

Caleb Cushing (ur. 17 stycznia 1800 w Salisbury, zm. 2 stycznia 1889 w Newburyporcie) – amerykański polityk i dyplomata.

Urodził się 17 stycznia 1800 roku w Salisbury^[1]. Ukończył studia na Uniwersytecie Harvarda, a następnie studiował nauki prawne i został przyjęty do palestry^[2]. W latach 1823–1829 i 1833–1835 zasiadał w legislaturze stanowej Massachusetts^[2]. W 1834 został wybrany do Izby Reprezentantów, początkowo z ramienia antyjacksońskiego skrzydła Partii Demokratyczno-Republikańskiej, a następnie – Partii Wigów^[2]. W 1842 roku nie ubiegał się o reelekcję, a rok później John Tyler mianował go posłem pełnomocnym w Chinach^[1]. W trakcie kadencji negocjował traktat o żegludze i handlu z Japonią^[1]. Po zakończeniu misji dyplomatycznej w 1845 roku, ponownie został członkiem legislatury stanowej. W czasie wojny z Meksykiem służył jako dowódca stanowego regimentu i dosłużył się stopnia generała brygady^[2]. W 1847 i 1848 roku bezskutecznie ubiegał się o funkcję gubernatora Massachusetts^[2]. W latach 50. XIX wieku zasiadał w legislaturze stanowej, pełnił funkcję burmistrza Newburyportu i sędziego stanowego Sądu Najwyższego^[2]. W 1853 roku Franklin Pierce powołał go na stanowisko prokuratora generalnego, które piastował do końca kadencji prezydenckiej w roku 1857^[1]. Widząc groźbę secesji, wsparł Partię Republikańską i Abrahama Lincolna^[1]. Po wojnie secesyjnej Andrew Johnson mianował go komisarzem ds. kodyfikacji prawa federalnego^[2]. Pod koniec lat 60. XIX wieku negocjował traktat o Przesmyku Panamskim^[2]. W 1872 Ulysses Grant mianował go delegatem przed Trybunałem Arbitrażowym w Genewie, by rozstrzygnąć roszczenia Alabamy^[1]. Dwa lata później otrzymał nominację do Sądu Najwyższego, jednak nie otrzymał aprobaty Senatu^[2]. Został wówczas powołany na posłem pełnomocnym w Hiszpanii, którym pozostał do 1877 roku^[1]. Zmarł 2 stycznia 1889 roku w Newburyporcie^[1].