PMD-6
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Zapalnik |
naciskowy |
| Masa |
400 g |
| Wysokość |
65 mm |
| Szerokość |
90 mm |
| Długość |
200 mm |
| Korpus | |
| Materiał wybuchowy |
trotyl, 200 g |
| Użytkownicy | |
| Armia Radziecka, Wojsko Polskie | |
PMD-6 (ros. ПМД-6) – radziecka mina przeciwpiechotna fugasowego działania. Skonstruowana w latach 30. Po raz pierwszy użyta bojowo na przełomie lat 1939 i 1940 w czasie wojny zimowej. Masowo używana także podczas II wojny światowej, także przez saperów 1 i 2 Armii Wojska Polskiego. W wersji PMD-6M oficjalnie przyjęta do uzbrojenia Wojska Polskiego w połowie lat 50. i używana przynajmniej do końca lat 90.
Mina PMD-6 ma korpus drewniany, dwuczęściowy. W dolnej części korpusu znajduje się kostka trotylu. Przy jednym końcu dolnej części korpusu znajduje się oś części górnej, przy drugim otwór z zapalnikiem. Nadepnięcie na minę powoduje obrót górnej części korpusu, wypchnięcie przez jej krawędź zawleczki zapalnika uderzeniowego i eksplozję. Masa potrzebna do uruchomienia zapalnika jest stosunkowo niewielka (1-6 kg). Utrudnia to układanie i maskowanie min tego typu (duże ryzyko eksplozji). W czasie II wojny światowej produkowano wersję miny PMD-6 oznaczoną jako PMD-6F w której zamiast trotylu stosowano improwizowany materiał wybuchowy produkowany przez zmieszanie saletry amonowej z olejem napędowym (tzw. ANFO). Wersją powojenna jest mina PMD-6M wyposażona w sprężynę utrzymująca pokrywę w górnej pozycji oraz zmodyfikowany zapalnik MUW-2M (minnyj uniwersalnyj wzrywatiel).
Po drugiej wojnie światowej produkcję min o zbliżonej konstrukcji uruchomiono między innymi na Węgrzech (M49) i Czechosłowacji (PP-Mi-D).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
- Owen, J.I.H.: Brassey's Infantry weapons of the world. London: Brasey's Naval and Shipping Annual Ltd, 1975. ISBN 0-904609-01-4.
- Ryszard Łodzikowski. Miny przeciwpiechotne Wojska Polskiego. „Nowa Technika Wojskowa”. 1998. Nr. 10. s. 18-20. ISSN 1230-1655.