[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Bitwa pod Szepielewiczami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Bitwa pod Szepielewiczami edytowana 07:47, 22 lip 2024 przez EmptyBot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Bitwa pod Szepielewiczami
Wojna polsko-rosyjska (1654–1667)
ilustracja
Czas

24 sierpnia 1654

Miejsce

Szepielewicze, przeprawa przez Oslinkę

Terytorium

dzisiejsza Białoruś

Wynik

wygrana Rosjan

Strony konfliktu
I Rzeczpospolita Carstwo Rosyjskie
Dowódcy
Janusz Radziwiłł Aleksy Trubecki
Siły
5000- 8000 15 000[1]
Straty
1000 100
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
54°07′47″N 29°33′36″E/54,129722 29,560000

Bitwa pod Szepielewiczami (znana także jako bitwa pod Ciecierzynem od miejsca przeprawy) miała miejsce 24 sierpnia 1654 podczas wojny polsko-rosyjskiej 16541667.

Po powstrzymaniu pochodu armii kniazia Czerkaskiego pod Szkłowem stojący w Hołowczynie hetman wielki litewski Janusz Radziwiłł (5 000 żołnierzy) postanowił zahamować postępy drugiej armii rosyjskiej dowodzonej przez kniazia Trubeckiego (15 000 żołnierzy), który 20 sierpnia przeprawił się na prawy brzeg Dniepru pod Ciecierzynem (Teterynem). Przed wymarszem dołączył do Radziwiłła na czele swej 3-tysięcznej dywizji hetman polny litewski Wincenty Aleksander Gosiewski, powiększając tym samym siły Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego do 8 000 żołnierzy.

Radziwiłł ruszył pod Szepielewicze, aby bronić przeprawy przez Oslinkę. Odrzucił za rzekę czołowe oddziały Rosjan, jednakże z chwilą nadejścia głównych sił rosyjska piechota opanowała Szepielewicze, a jazda pod jej osłoną przeprawiła się przez rzekę i obeszła od południa szyk litewski. Próba przeciwuderzenia podjęta przez Radziwiłła załamała się. Po długotrwałym pościgu Rosjanie rozproszyli jazdę, a 25 sierpnia dopadli i rozbili litewską piechotę, zdobywając artylerię. Armia Radziwiłła została rozbita i zbierała się potem bardzo długo. Najmniej ucierpiała dywizja Gosiewskiego, która w znacznej części zdołała wycofać się z bitwy zachowując dobry porządek.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Бабулин И. Б. Князь Семен Пожарский и Конотопская битва, М., 2009

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
  • Piotr Borawski, Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1986, s. 139, ISBN 83-205-3747-9, OCLC 830218869.
  • Konrad Bobiatyński, Od Smoleńska do Wilna. Wojna Rzeczypospolitej z Moskwą 1654–1655. 2004. Inforteditions.
  • Ojczyste spominki w pismach do dziejow dawnej Polski. tom I.
  • Edward Kotłubaj, Życie Janusza Radziwiłła.