Buru (lud)
Członkowie społeczności w stroju ludowym | |
Populacja |
35 tys. |
---|---|
Miejsce zamieszkania | |
Język | |
Religia |
wierzenia tradycyjne, chrześcijaństwo, islam |
Grupa |
Buru, także: Gebfuka lub Gebemliar („ludzie ziemi”) – grupa etniczna zamieszkująca wyspę Buru, w archipelagu Moluków we wschodniej Indonezji. Ich populacja wynosi 35 tys. osób[1]. Posługują się własnym językiem buru[1] z wielkiej rodziny austronezyjskiej[2], współistniejącym z malajskim ambońskim i indonezyjskim[2].
Są zróżnicowani pod względem religijnym[1]. We wnętrzu wyspy Buru utrzymują się wierzenia tradycyjne. Mieszkańcy północnego wybrzeża wyspu są protestantami, a na południowym wybreżu przyjął się islam[1]. Islam rozprzestrzenił się pod wpływem Sułtanatu Ternate[3]. Ich mowa ojczysta wykazuje znaczne rozdrobnienie dialektalne[2]. Rzutowali na etnogenezę ludu Kayeli[4][5].
Do tradycyjnych zajęć Buru należą: rolnictwo tropikalne (ryż, proso, maniok, batat), łowiectwo (dziki, jelenie, kuskus), hodowla psów i kur. Od XIX–XX w. są zaangażowani w produkcję olejku kajeputowego i kopry. Tradycyjna organizacja społeczna bazuje na lokalizowanym rodzie patrylinearnym (w górach) bądź na społeczności sąsiedzkiej (na wybrzeżu)[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Michaił Anatoljewicz Czlenow: Buruancy. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 114. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
- ↑ a b c Szablon:Ethnologue/temp
- ↑ M. J. Melalatoa: Ensiklopedi suku bangsa di Indonesia: A–K. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 200. [dostęp 2022-08-03]. (indonez.).
- ↑ Thomas Reuter: Sharing the Earth, Dividing the Land: Land and Territory in the Austronesian World. Acton: ANU E Press, 2006, s. 144. ISBN 19-209-4270-X. OCLC 224817320. (ang.).
- ↑ Michaił Anatoljewicz Czlenow: Kajieli. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 212. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).