Antonio Canova

Ten artykuł od 2023-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Antonio Canova

Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1757 Possagno
Data i miejsce śmierci	13 października 1822 Wenecja
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	rzeźba, architektura, malarstwo
Epoka	klasycyzm
Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Canova (ur. 1 listopada 1757 w Possagno, zm. 13 października 1822 w Wenecji) – rzeźbiarz, malarz i architekt włoski, jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu w rzeźbie.

Urodził się w Possagno, we włoskiej prowincji Treviso, w rodzinie kamieniarzy, dzięki czemu nauczył się obrabiać kamień w bardzo wczesnym wieku. W wieku 12 lat rozpoczął naukę u Giuseppe Torretto. Następnie studiował sztukę antyczną, której wpływy są wyraźnie widoczne w twórczości Canovy. Do restauracji rzeźb antycznych zatrudniał go Girolamo Zulian (1730–1795) wenecki dyplomata.

Działał głównie w Rzymie, jest autorem grobowców papieży: Klemensa XIII i Klemensa XIV, oraz licznych popiersi portretowych. Został tam odznaczony Orderem Złotej Ostrogi^[1]. Na zamówienie Napoleona I wykonał posągi: Apollo – wzorowany na samym Napoleonie oraz Wenus z 1804, który znajduje się w Rzymie, w Galerii Borghese – do tego posągu pozowała Paulina Bonaparte-Borghese, młodsza siostra Napoleona.

Canova zmarł w Wenecji i pochowany został w swoim rodzinnym Possagno. Jego serce zaś zostało umieszczone w marmurowej piramidzie umieszczonej w bazylice Santa Maria Gloriosa dei Frari w Wenecji.

Canova wykonał wiele prac inspirowanych mitologią, a najważniejsze to:

• Psyche budzona przez pocałunek Kupidyna 1787
• Trzy Gracje 1813–1816
• Kupidyn i Psyche 1808
• Wenus i Adonis 1795–1797
• Dedal i Ikar
• Perseusz z głową Meduzy 1801 (Museo Pio-Clementino)
• Hebe (1816, Forli)
• Wenus i Mars 1815–1822

W zbiorach polskich znajdują się:

• posąg Henryka Lubomirskiego jako Amora w pałacu w Łańcucie
• popiersie Napoleona Bonaparte, Europeum, Kraków
• nagrobek Antoniego Lanckorońskiego w kościele św. Marcina w Wodzisławiu^[2]

W październiku 2022 roku Europejski Bank Centralny wybił w mennicy rzymskiej dla San Marino okolicznościową monetę o nominale 2 euro, upamiętniającą 200. rocznicę śmierci rzeźbiarza. Wybito 55 000 sztuki. Na rewersie przedstawiono boginię Hebe autorstwa Canovy z Musei di San Domenico w Forlì. Monetę zaprojektował Antonio Vecchio^[3].

• 
  Kupidyn i Psyche
• 
  Kupidyn i Psyche (głowy)
• 
  Perseusz z głową Meduzy
• 
  Trzy Gracje
• 
  Paolina Borghese (Bonaparte)
• 
  Maddalena penitente, Ermitaż

Zobacz multimedia związane z tematem: Antonio Canova