Meteor 2K

Meteor-2K – rakieta będąca rozwinięciem rakiety Meteor-2. Rakieta Meteor-2K była jednostopniową rakietą na paliwo stałe. Była to największa i najbardziej zaawansowana technologicznie polska rakieta badawcza. Do kadłuba rakiety Meteor-2, dodano dwa silniki pomocnicze będące wersją silnika rakiety Meteor-1, odrzucane po starcie na małej wysokości. Dzięki takiemu ulepszeniu rakieta przestała być zbyt czuła na podmuchy wiatru poczas startu oraz osiągneła zakładany pułap lotu 90 km. Rakieta startowała ze stałej wyrzutni typu W-120 o długości prowadnicy 14 m, stałym azymucie strzału 300° oraz kącie podniesienia regulowanym w zakresie od 75° do 92°. W chwili startu rakiety następował zapłon silników pomocniczych a po przesunięciu się rakiety o 5 cm na wyrzutni uruchamiał się silnik główny. Rakieta opuszczała stanowisko startowe z prędkością 35 m/s. Po 2,3 s, na wysokości 440 m kończyły pracę silniki pomocnicze i odpadały od rakiety. Praca silnika głównego trwała 18 s do wysokości około 14,5 km. W 120 s lotu następowało odrzucenie stożka przedniego rakiety i wyrzucenie zasobnika z dipolami oraz ich automatyczne uwolnienie z zasobników. Monitorowanie przemieszczania się dipoli w atmosferze pozwalało ocenić siłę i kierunek wiatrów. Siła bezwładności odrzuconego i oddalającego się od rakiety stożka przedniego (głowicy rakiety) powodowała wyciągnięcie na zewnątrz sondy badawczej "RAMZES", umieszonej w głowicy rakiety i jej spadochronu. Przez pierwsze 5 s po oddzieleniu od rakiety głowica pozostawała połączona z sondą. Po tym czasie odcinane były linki łączące głowicę i sondę, która następnie już samodzielnie opadała na spadochronie na ziemię. Rakieta poraz pierwszy wystartowała 10 lipca 1970 r. 7 pażdziernika tego samego roku przeprowadzono kolejne dwa, udane starty i na tym zakończono loty rakiety Meteor-2K. Całością prac nad rakietą kierował mgr inż. Jerzy Haraźny. Za próby w locie odpowiedzialny był mgr inż. Grzegorz Pawlak. Starty przeprowadzano na Stacji Sondażu Rakietowego w Łebie. Stację zlokalizowano na przesmyku lądowym pomiędzy morzem a jeziorem Łebsko. Podczas wojny mieścił się tu punkt startowy niemieckich rakiet V2.

Jacek Walczewski: Polskie rakiety badawcze. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0278-5. Brak numerów stron w książce