Marian Hanusiewicz

Marian Hanusiewicz
	podporucznik rezerwy łączności
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1910 ; Lesko
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1929–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	6 Batalion Telegraficzny
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; (kampania wrześniowa, agresja ZSRR na Polskę)
Późniejsza praca	lekarz weterynarii
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 31 sie 2024, była oparta na tej wersji.

Marian Aleksander Hanusiewicz (ur. 16 lipca 1910 w Lesku, zm. wiosna 1940 w Katyniu) – lekarz weterynarii, podporucznik rezerwy łączności Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się jako syn Edwarda i Aleksandry, z domu Zakrzewskiej^[1].

Otrzymał przeszkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu w 1929. W 1933 został przydzielony do 6 batalionu telegraficznego stacjonującego w Jarosławiu. Został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933. W 1934 był zweryfikowany z lokatą 59.

Ukończył weterynarię na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie z 1935. Zawodowo pracował jako samorządowy lekarz weterynarii w lecznicy dla zwierząt w Szczuczynie.

Wobec zagrożenia konfliktem w 1939 został przydzielony do Rejonowej Komendy Uzupełnień w Równem podlegającej Dowództwu Okręgu Korpusu nr II w Lublinie^[2]. Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Następnie był przetrzymywany w obozie w Kozielsku, skąd nadesłał do rodziny dwie kartki pocztowe. Na wiosnę 1940 został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 2251 (dosł. określony jako Ganusiewicz Marian; przy zwłokach znaleziono m.in. list od żony)^[3]^[a].

Jego żoną była Izabela, z którą miał córkę Annę i syna Andrzeja. W czasie prawdopodobnego zamordowania Mariana Hanusiewicza, jego żona i dzieci w połowie kwietnia 1940 zostali deportowani na teren obecnego Kazachstanu, skąd powrócili do Polski w 1946.

Odznaczenia

Krzyż Kampanii Wrześniowej (pośmiertnie, Londyn 15 sierpnia 1985, nr leg. 10987)
Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (pośmiertnie, nr nr 2-96-267)

Kamień pamiątkowy przy Dębie Pamięci honorującym Mariana Hanusiewicza w Trepczy

Tabliczki z nazwiskami oficerów na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu. W drugim rzędzie upamiętniająca Mariana Hanusiewicza

Upamiętnienie

W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia porucznika^[4].

30 maja 2010, ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, Marian Hanusiewicz został uhonorowany poprzez zasadzenie Dębu Pamięci w Kwaterze Katyńskiej Parku Kwitnąca Akacja w Trepczy^[5]^[6] (Mariana Hanusiewicza uczciło miejscowe Koło Gospodyń Wiejskich)^[7].

Zobacz też

jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)

Uwagi

↑ W dokumentach niemieckich nazwisko Mariana Hanusiewicza zostało błędnie określone jako „Ganusiewicz”.

Przypisy

↑ Włodzimierz A. Gibasiewicz: Lekarze weterynarii ofiary II wojny światowej. Wyd. Bellona Warszawa 2011, s. 146-147. ISBN 978-83-11121-64-5
↑ Rejonowe Komendy Uzupełnień na Wołyniu – straty katyńskie. zecernia.com, 23 kwietnia 2010. [dostęp 2014-04-09].
↑ Katyń według źródeł niemieckich - 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-04-09].
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].
↑ ROK SZKOLNY 2009/2010. Uroczystość sadzenia „Dębów Pamięci” w ramach ogólnopolskiego programu „Katyń — ocalić od zapomnienia”. szkola.trepcza.pl. [dostęp 2014-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2014)].
↑ Obchody Rocznicy Zbrodni Katyńskiej i Katastrofy Lotniczej pod Smoleńskiem w Trepczy (ZDJĘCIA). esanok.pl. [dostęp 2014-03-09].
↑ Jolanta Ziobro. Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie.... „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 14 (960) z 9 kwietnia 2010.

Bibliografia

Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 197. [dostęp 2014-04-09].
Włodzimierz Gibasiewicz. Niepowtarzalni (Zbrodnia katyńska). „Biuletyn Informacyjny”, s. 91-92, Nr 4 (70) – marzec 2010. Wielkopolska Izba Lekarsko-Weterynaryjna.
Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Marian Hanusiewicz. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-08)].
Marian Hanusiewicz. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[4] W dokumentach niemieckich nazwisko Mariana Hanusiewicza zostało błędnie określone jako „Ganusiewicz”.

[1] Włodzimierz A. Gibasiewicz: Lekarze weterynarii ofiary II wojny światowej. Wyd. Bellona Warszawa 2011, s. 146-147. ISBN 978-83-11121-64-5

[2] Rejonowe Komendy Uzupełnień na Wołyniu – straty katyńskie. zecernia.com, 23 kwietnia 2010. [dostęp 2014-04-09].

[3] Katyń według źródeł niemieckich - 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-04-09].

[5] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

[6] ROK SZKOLNY 2009/2010. Uroczystość sadzenia „Dębów Pamięci” w ramach ogólnopolskiego programu „Katyń — ocalić od zapomnienia”. szkola.trepcza.pl. [dostęp 2014-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2014)].

[7] Obchody Rocznicy Zbrodni Katyńskiej i Katastrofy Lotniczej pod Smoleńskiem w Trepczy (ZDJĘCIA). esanok.pl. [dostęp 2014-03-09].

[8] Jolanta Ziobro. Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie.... „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 14 (960) z 9 kwietnia 2010.

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]

[5]

[6]

[7]