[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

wielbłąd

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wielbłąd (język polski)

[edytuj]
wielbłąd (1.1) dwugarbny
wielbłąd (1.1) jednogarbny
wymowa:
IPA[ˈvʲjɛlbwɔ̃nt], AS[vʹi ̯elbu̯õnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.asynch. ą i → j 
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Camelus Linnaeus[1], duży afrykański i azjatycki ssak kopytny z rodziny wielbłądowatych, z charakterystycznym jednym lub dwoma garbami; zob. też wielbłąd w Wikipedii
(1.2) samiec wielbłąda (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) A tymczasem wielbłądy pędziły jak huragan po błyszczących od księżyca piaskach[2].
(1.2) Chłopiec prowadził wielbłąda i wielbłądzicę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wielbłąd jednogarbnywielbłąd dwugarbnyjuczny / obładowany wielbłąd • objuczyć / napoić wielbłąda
synonimy:
(1.1) książk. okręt pustyni
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przeżuwacz
(1.2) samiec
hiponimy:
(1.1) wielbłąd jednogarbny, wielbłąd dwugarbny, dromader, baktrian, birtugan, nar, tulu, wielbłądzica, wielbłądziątko
holonimy:
(1.1) karawana
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wielbłądnik mos, wielbłądziątko n, wielbłądzię n, wielbłądka ż, wielbłądki lm nmos, wielbłądowate lm nmos, wielbłądkowate lm nmos
zdrobn. wielbłądek mzw
forma żeńska wielbłądzica ż
przym. wielbłądzi, wielbłądowaty, wielbłądkowaty
związki frazeologiczne:
człowiek nie wielbłąd, pić musiobładowany jak wielbłądudowadniać, że nie jest się wielbłądemznać się jak wielbłąd na skrzypcach
etymologia:
prasł. *vъlbǫdъ < prasł. *ъlbǫdъ < goc. 𐌿𐌻𐌱𐌰𐌽𐌳𐌿𐍃 (ulbandus)[3] < pragerm. *ulbanduz < łac. elephantus (→ słoń) < gr. ἐλέφας (eléphās)
uwagi:
zob. też wielbłąd w Wikicytatach
zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Camelus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. H. Sienkiewicz: W pustyni i w puszczy
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wielbłąd” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.