udziec

wymowa:

IPA: [ˈud͡ʑɛt͡s], AS: [uʒ́ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. udo dużego zwierzęcia przeznaczone do spożycia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	udziec	udźce
dopełniacz	udźca	udźców
celownik	udźcowi	udźcom
biernik	udziec	udźce
narzędnik	udźcem	udźcami
miejscownik	udźcu	udźcach
wołacz	udźcu	udźce

przykłady:

(1.1) Udziec z indyka smakuje jak polędwica.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. udo n, udko n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Forma dopełniacza liczby mnogiej „udźcy” jest niepoprawna^[1][2].

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) haunch
• chiński standardowy: (1.1) 胯 胯
• czeski: (1.1) stehno
• duński: (1.1) lår n
• fiński: (1.1) haara
• francuski: (1.1) cuissot
• łaciński: (1.1) crur
• niderlandzki: (1.1) been
• niemiecki: (1.1) Keule ż
• nowogrecki: (1.1) πόδι
• rosyjski: (1.1) окорок
• słowacki: (1.1) kotleta
• szwedzki: (1.1) lår n
• węgierski: (1.1) befogó
• włoski: (1.1) coscia ż, fesa ż

źródła: