reinkarnacja

wymowa:

IPA: [ˌrɛ^jĩŋkarˈnat͡sʲja], AS: [re^i ̯ĩŋkarnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • epenteza i ̯ • akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. pogląd, według którego dusza po śmierci wciela się w nowy byt fizyczny; zob. też reinkarnacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1) ^[1]

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	reinkarnacja
dopełniacz	reinkarnacji
celownik	reinkarnacji
biernik	reinkarnację
narzędnik	reinkarnacją
miejscownik	reinkarnacji
wołacz	reinkarnacjo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) metempsychoza, transmigracja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. karnizm mrz, reinkarnacjonizm m, karnacja ż

przym. reinkarnacyjny

przysł. reinkarnacyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) reincarnation
• arabski: (1.1) تناسخ
• czeski: (1.1) reinkarnace
• esperanto: (1.1) reenkarniĝo
• fiński: (1.1) jälleensyntyminen, sielunvaellus
• francuski: (1.1) réincarnation ż
• hiszpański: (1.1) reencarnación ż
• interlingua: (1.1) reincarnation
• islandzki: (1.1) endurholdgun, endurfæðing
• kataloński: (1.1) reencarnació ż
• koreański: (1.1) 환생 (還生)
• norweski (bokmål): (1.1) reinkarnasjon
• nowogrecki: (1.1) μετενσάρκωση ż, μετεμψύχωση ż
• portugalski: (1.1) reencarnação
• rosyjski: (1.1) реинкарнация ż
• serbski: (1.1) реинкарнација, препорађање
• szwedzki: (1.1) själavandring w, reinkarnation w
• włoski: (1.1) reincarnazione

źródła: