ryk

wymowa:

IPA: [rɨk], AS: [ryk]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) donośny i przeciągły głos niektórych zwierząt^[1]

(1.2) ostry, donośny, przeciągły głos; dźwięk przypominający ryk (1.1)^[1]

(1.3) pot. głośny, przeraźliwy krzyk, śpiew, śmiech lub płacz^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rykowisko n, ryczka ż, porykiwanie n, ryczenie n

czas. ryczeć, zaryczeń, wyryczeć się, porykiwać

związki frazeologiczne:

w ryk • ani ryku, ani kwiku • twój ryk, a mój byk

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• islandzki: (1.1) öskra ż

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) ryk

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ryk	ryky
dopełniacz	ryku	ryků
celownik	ryku	rykům
biernik	ryk	ryky
wołacz	ryku	ryky
miejscownik	ryku	rycích
narzędnik	rykem	ryky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

zapisy w ortografiach alternatywnych:

ryḱ • ryḱḱ

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) grzbiet^[1]

odmiana:

(1.1) lp ryk; lm rykia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Części ciała

źródła: