panovník
panovník (język czeski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) władca
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik panovník panovníci dopełniacz panovníka panovníků celownik panovníkovi / panovníku panovníkům biernik panovníka panovníky wołacz panovníku panovníci miejscownik panovníkovi / panovníku panovnících narzędnik panovníkem panovníky
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
panovník (język słowacki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik panovník panovníci dopełniacz panovníka panovníkov celownik panovníkovi panovníkom biernik panovníka panovníkov miejscownik panovníkovi panovníkoch narzędnik panovníkom panovníkmi
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pánovitosť ż, panovačnosť ż, panovanie n, pán m, pánko m
- forma żeńska panovníčka ż
- czas. panovať ndk.
- przym. panovnícky, pánovitý, panovačný, panský, pánsky
- przysł. pánovito, pánovite, panovačne, pansky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „panovník” w: Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.