końcowy

wymowa:

IPA: [kɔ̃j̃nˈt͡sɔvɨ], AS: [kõĩ ̯ncovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ten przed definitywnym końcem; bliski końcowi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	końcowy		końcowa	końcowe	końcowi	końcowe
dopełniacz	końcowego		końcowej	końcowego	końcowych
celownik	końcowemu		końcowej	końcowemu	końcowym
biernik	końcowego	końcowy	końcową	końcowe	końcowych	końcowe
narzędnik	końcowym		końcową	końcowym	końcowymi
miejscownik	końcowym		końcowej	końcowym	końcowych
wołacz	końcowy		końcowa	końcowe	końcowi	końcowe

przykłady:

(1.1) W końcowej części aktu dojdzie do zbrodni i zupełnie odwróci się stosunek kierownika do pracowników.

składnia:

kolokacje:

(1.1) część końcowa • egzamin końcowy • produkt końcowy • przypis końcowy • przystanek końcowy • punkt końcowy • użytkownik końcowy

synonimy:

(1.1) finalny, ostatni

antonimy:

(1.1) początkowy, pierwszy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koniec m, zakończenie n, końcóweczka ż, końcówka ż, końcowość ż

czas. kończyć

przysł. końcowo

przym. skończony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. koniec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) concluding, end, endtime, eventual
• arabski: (1.1) نهائي, أخير
• białoruski: (1.1) канцавы
• chiński standardowy: (1.1) 最后 (zuìhòu)
• duński: (1.1) endelig, slut-
• esperanto: (1.1) fina
• francuski: (1.1) dernier, final, ultime
• hiszpański: (1.1) final
• norweski (bokmål): (1.1) endelig
• rosyjski: (1.1) концевой
• ukraiński: (1.1) кінце́вий
• włoski: (1.1) conclusivo, finale, ultimo

źródła: