ilustracja

wymowa:

IPA: [ˌiluˈstrat͡sʲja], AS: [ilustracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) reprodukcja fotografii, rysunku lub obrazu, będąca uzupełnieniem, wyjaśnieniem lub ozdobą drukowanego tekstu; zob. też ilustracja w Wikipedii

(1.2) książk. przykład, który wyjaśnia, komentuje lub interpretuje coś, np. wykład, tezę

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ilustracja	ilustracje
dopełniacz	ilustracji	ilustracji / przest. ilustracyj[1]
celownik	ilustracji	ilustracjom
biernik	ilustrację	ilustracje
narzędnik	ilustracją	ilustracjami
miejscownik	ilustracji	ilustracjach
wołacz	ilustracjo	ilustracje

przykłady:

(1.1) Nie powinien dziwić fakt, że pierwszy udokumentowany dowód pojawienia się ilustracji w tekście pochodzi z Chin. (z Internetu)

(1.2) A cała sprawa z tym felietonem to świetna ilustracja tezy, że jak trzeba psa uderzyć, to kij się znajdzie. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

(1.2) ilustracja graficzna / dźwiękowa

synonimy:

(1.1) rycina^[2]

(1.2) egzemplifikacja^[2]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ilustrować, zilustrować

rzecz. zilustrowanie n, ilustrator mos, ilustratorka ż, ilustratorstwo n

przym. ilustracyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. illustratio → unaocznienie, rozjaśnienie^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) illustration
• arabski: (1.1) رسم, صورة, رسم توضيحي
• białoruski: (1.1) ілюстрацыя ż
• bułgarski: (1.1) илюстрация ż; (1.2) илюстрация ż
• duński: (1.1) illustration w; (1.2) illustration w
• esperanto: (1.1) ilustraĵo
• francuski: (1.1) illustration ż
• jidysz: (1.1) אילוסטראַציע ż (ilustracje); (1.2) משל m/n (moszl)
• kurmandżi: (1.1) wêne
• szwabski: (1.1) Abbildõng ż
• tybetański: (1.1) པར་རིས
• ukraiński: (1.1) ілюстрація ż
• węgierski: (1.1) illusztráció; (1.2) illusztráció

źródła: