emeryt

wymowa:

IPA: [ɛ̃ˈmɛrɨt], AS: [ẽmeryt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która przepracowała ustawowo wymaganą liczbę lat i osiągnąwszy wymagany wiek, przestała pracować i otrzymuje emeryturę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	emeryt	emeryci
dopełniacz	emeryta	emerytów
celownik	emerytowi	emerytom
biernik	emeryta	emerytów
narzędnik	emerytem	emerytami
miejscownik	emerycie	emerytach
wołacz	emerycie	emeryci

przykłady:

(1.1) Wielu emerytów musi wrócić do pracy, aby związać koniec z końcem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. emerytura ż

forma żeńska emerytka ż

przym. emerycki, emerytalny, emerytowany

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Emerit^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pensioner
• arabski: (1.1) متقاعد
• białoruski: (1.1) пенсіянер m
• duński: (1.1) pensionist w
• fiński: (1.1) eläkeläinen
• francuski: (1.1) retraité m
• hiszpański: (1.1) jubilado m
• kaszubski: (1.1) emerita m
• kazachski: (1.1) зейнеткер
• nowogrecki: (1.1) συνταξιούχος m
• nowopruski: (1.1) emerīts m
• rosyjski: (1.1) пенсионер m
• turecki: (1.1) emekli
• ukraiński: (1.1) пенсіонер m
• węgierski: (1.1) nyugdíjas

źródła: