dissolvi

morfologia:

dis•solv•i

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) zerwać, rozerwać

odmiana:

(1.1)

 

tempo	vortformo	aktiva participo	pasiva participo
nuna	dissolvas	dissolvanta	dissolvata
pasinta	dissolvis	dissolvinta	dissolvita
venonta	dissolvos	dissolvonta	dissolvota
kondicionalo	dissolvus
imperativo	dissolvu

przykłady:

(1.1) Kiam en la Fluo de homaj eventoj, fariĝas necese, ke unu popolo dissolvu la politikajn ligojn kiuj kunigis ilin kun alia, kaj alprenu inter la potencoj de la tero, la apartan kaj egalan lokon al kiu rajtigas ilin la Leĝoj de la Naturo kaj la Dio de la Naturo, deca respekto pri la opinioj de la homaro postulas, ke ili deklaru la kaŭzojn kiuj pelis ilin al tiu apartiĝo.^[1] → Ilekroć wskutek biegu wypadków koniecznym się staje dla jakiegoś narodu, by zerwał więzy polityczne łączące go z innym narodem i zajął wśród potęg ziemskich oddzielną i równorzędną pozycję, do której upoważniają go prawa natury i jej Bóg, to właściwy szacunek dla całej ludzkości wymaga, aby naród ten podał powody, które skłaniają go do oderwania się.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: