chuć

Podobna pisownia: chúc • chục

wymowa:

IPA: [xuʨ̑], AS: [χuć] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. chęć, ochota, wola działania

(1.2) daw. chęć do robienia złych rzeczy

(1.3) trudne do opanowania pożądanie fizyczne, pozbawiony hamulców pociąg płciowy

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chuć	chucie / chuci[1]
dopełniacz	chuci	chuci
celownik	chuci	chuciom
biernik	chuć	chucie / chuci[1]
narzędnik	chucią	chuciami
miejscownik	chuci	chuciach
wołacz	chuci	chucie / chuci[1]

przykłady:

(1.1) Nie pieniędzy nam trzeba, waszmościowie, a chuci szlachetnej.

(1.2) Tylko do figlów chuć ma zawsze, nie do nauki.

(1.3) Poczuł, że ogarnia go zwierzęca chuć.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) chęć, ochota, wola działania

(1.3) pożądanie

antonimy:

(1.1) niechętny, bierny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

przym. chętny, ochotny

(1.2)

przym. chutliwy

związki frazeologiczne:

zwierzęca chuć

etymologia:

uwagi:

(1.1) słowo używane w języku staropolskim do mniej więcej końca XVII w., później przeszło w (1.2); dwa pierwsze znaczenia przestarzałe; w znaczeniu (1.3) nadal w użyciu

tłumaczenia:

• białoruski: (1.3) юр m, похаць ż, пажада ż
• duński: (1.3) lyst
• esperanto: (1.3) volupto
• hiszpański: (1.3) lujuria ż, concupiscencia ż
• niemiecki: (1.3) Lust ż
• rosyjski: (1.3) похоть ż

źródła: