czarnoksiężnik
Wygląd
czarnoksiężnik (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba zajmująca się czarami i zjawiskami nadprzyrodzonymi
- (1.2) daw. osoba zajmująca się czarami w formie badań naukowych i okultystycznych, z użyciem „czarnych ksiąg” tj. grymuarów[1]
- (1.3) daw. osoba uczona, bardzo zręczna[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czarnoksiężnik czarnoksiężnicy dopełniacz czarnoksiężnika czarnoksiężników celownik czarnoksiężnikowi czarnoksiężnikom biernik czarnoksiężnika czarnoksiężników narzędnik czarnoksiężnikiem czarnoksiężnikami miejscownik czarnoksiężniku czarnoksiężnikach wołacz czarnoksiężniku czarnoksiężnicy
- przykłady:
- (1.2) […] mniemana owa mądrość zaklinania i odklinania nieba i ziemi, czyli czarodziejska, na rodzinnéj powstała ziemi i tylko ją w obce ubrano kształty, czyli po obcemu ubrano w szatę nauki, że tego, który ją transcendentalnie czyli naukowo (t.j. przy pomocy ksiąg) wykształcał i praktykował, czarnoksiężnikiem – tego zaś, który sposobem dostępnym wykonywał ją (z przymiotów przyrodzenia moc nadprzyrodzoną wyciskać umiejąc) czarodziejem mianowano[2][1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) czarodziej, czarownik, mag; śr.pol. czarodziejca, nigromantyk, czarnyksiężnik[1]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czarnoksięstwo n
- forma żeńska daw. czarnoksiężnica, czarnaksiężnica[1]
- przym. czarnoksięski, czarnoksiężniczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- daw. czes. černoknižník (obecnie czes. černokněžník)[3]
- pol. czarn‑ + -o- + ‑księżnik < niem. das schwarze Buch[1]
- uwagi:
- (1.2-3) dawniej terminy czarnoksiężnik, a czarownik/czarownica (i czarodziej/czarodziejka) miały odmienne znaczenie, co pokrywa się z ich etymologią. O ile czarownik/czarownica oznaczał człowieka wywodzącego się z ludu (por. szaman), praktykującego magię naturalną (związki z religiami chtonicznymi i matriarchalnymi) to czarnoksiężnik oznacza samotnego uczonego — badacza magii, zajmującego się studiowaniem grymuarów (związki z okultyzmem, nekromancją i demonologią, także z religią monoteistyczną i społeczeństwem patriarchalnym). Z czasem wyrazy te uległy pejoratywizacji, a formy związane z rdzeniem „czar-” wytworzyły bardziej neutralne (lub pozytywne) znaczeniowo terminy „czarodziej” i „czarodziejka”.[1]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sorcerer, warlock
- białoruski: (1.1) чарнакніжнік m
- bułgarski: (1.1) чернокнижник m
- litewski: (1.1) burtininkas m
- niemiecki: (1.1) Hexenmeister m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Grudnik, Krzysztof. (2010). Rozwój gniazda słowotwórczego rdzenia „czar‑”. W: A. Rejter (red.), „Bogactwo polszczyzny w świetle jej historii. T.3” (S. 25-35). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
- ↑ W. A. Maciejowski: Piśmiennictwo polskie od czasów najdawniejszych aż do roku 1830. T.1. Warszawa 1851, s. 229
- ↑ Hasło „czarnoksiężnik” w: Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4.