[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

brzytwa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
brzytwa (1.1)
wymowa:
IPA[ˈbʒɨtfa], AS[bžytfa], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ostry nóż do usuwania zarostu; zob. też brzytwa w Wikipedii
(1.2) pot. przen. człowiek bardzo wymagający wobec innych, surowy
(1.3) pot. przen. człowiek posiadający ogromną wiedzę z jakiejś dziedziny
(1.4) daw. gw. więz. karta do gry[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Adam goli się brzytwą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) piła
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
ostry jak brzytwaspuścić po brzytwieprzysłowia: jednemu szydła golą, a drugiemu brzytwy nie chcą[3]tonący brzytwy się chwyta
etymologia:
(1.1) prasł. *britva[4]
(1.2-3) poprzez skojarzenie z ostrością
uwagi:
Pojawiająca się czasem forma „ta brzytew” jest niepoprawna[5].
zobacz też: depilatorgolarkamaszynka do goleniapęsetażyletka
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „brzytwa” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 2/1951, s. 13.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „brzytwa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  5. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.