bezczelność
bezczelność (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) nieliczenie się z nikim i niczym, zbytnia pewność siebie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bezczelność bezczelności dopełniacz bezczelności bezczelności celownik bezczelności bezczelnościom biernik bezczelność bezczelności narzędnik bezczelnością bezczelnościami miejscownik bezczelności bezczelnościach wołacz bezczelności bezczelności
- przykłady:
- (1.1) Zamiast porządnieć, wspinasz się na szczyt bezczelności.
- (1.1) Nie oddałeś poprzedniego długu, a chcesz znów pożyczyć pieniądze? To bezczelność.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) impertynencja, granda, kpina, hucpa, tupet, arogancja, zuchwałość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bezczelnik mos, bezczelnica ż
- przym. bezczelny
- przysł. bezczelnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) impudence, insolence
- białoruski: (1.1) нахабства n, бессаромнасць ż
- esperanto: (1.1) impertinenteco, aroganteco, fiaŭdaco, insolenteco
- hiszpański: (1.1) descaro m, desfachatez ż, desvergüenza ż
- litewski: (1.1) įžūlumas m
- nowogrecki: (1.1) αναίδεια ż, αυθάδεια ż
- starogrecki: (1.1) ἀναισχυντία ż
- szwedzki: (1.1) näsvishet w, fräckhet w
- źródła: