abiturient

To hasło wymaga dopracowania Należy w nim poprawić: podtrzebne źródło odnoszące się do uwagi, że abiturientem może być też osoba bez dyplomu. W jednym z cytowanych źródeł stwierdza się, że jest to co do zasady absolwent szkoły średniej[1]. Wszystkie hasła muszą używać odpowiedniego szablonu i być napisane w uporządkowany i zrozumiały sposób.

wymowa:

IPA: [ˌabʲiˈturʲjɛ̃nt], AS: [abʹiturʹi ̯ẽnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j , ​^?/i

podział przy przenoszeniu wyrazu: a•bi•tu•rient^[2]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) uczeń kończący szkołę średnią, przystępujący do matury; zob. też abiturient w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	abiturient	abiturienci
dopełniacz	abiturienta	abiturientów
celownik	abiturientowi	abiturientom
biernik	abiturienta	abiturientów
narzędnik	abiturientem	abiturientami
miejscownik	abituriencie	abiturientach
wołacz	abituriencie	abiturienci
depr. M. i W. lm: (te) abiturienty

przykłady:

(1.1) W naszej szkole do matury przystąpiło stu abiturientów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) maturzysta

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) absolwent

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. abituria ż

forma żeńska abiturientka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Abiturient < niem. Abiturium (matura) < łac. abiturus (mający odejść)^[3][4]

uwagi:

(1.1) abiturientem nazywa się osobę bez dyplomu, w odróżnieniu od absolwenta

(1.1) Za błędne uznaje się zrównywanie ze sobą słów absolwent oraz abiturient. Pierwszy z nich jest osobą, która ukończyła jakiś etap nauki formalnej w dowolnej formie (szkoła, uczelnia, studia lub kurs). Natomiast abiturient to ściśle absolwent szkoły średniej i to konkretnie takiej, której ukończenie pozwala przystąpić do matury (np. liceum, technikum lub branżowa szkoła I stopnia)^[1]. Wobec tego każdy abiturient jest absolwentem, ale nie każdy absolwent jest abiturientem.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) graduate
• białoruski: (1.1) абітурыент m
• bułgarski: (1.1) абитуриент m
• duński: (1.1) student w
• esperanto: (1.1) abituriento
• fiński: (1.1) abiturientti
• islandzki: (1.1) stúdentsefni n
• jidysz: (1.1) אַביטוריענט m (abiturjent), גראַדואַנט m (graduant)
• kaszubski: (1.1) abiturienta
• niemiecki: (1.1) Abiturient m
• nowogrecki: (1.1) απόφοιτος
• rosyjski: (1.1) абитуриент m, выпускник m
• słowacki: (1.1) abiturient m
• słoweński: (1.1) abiturient m
• szwedzki: (1.1) abiturient w
• ukraiński: (1.1) абітурієнт m, випускник m
• włoski: (1.1) maturando m, licenziando m

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) abiturient

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	abiturient	abiturienti
dopełniacz	abiturienta	abiturientů
celownik	abiturientovi / abiturientu	abiturientům
biernik	abiturienta	abiturienty
wołacz	abituriente	abiturienti
miejscownik	abiturientovi / abiturientu	abiturientech
narzędnik	abiturientem	abiturienty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. abiturientka

przym. abiturientský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) abiturient

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. abituriento, abiturientino

przym. abiturienta

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Abiturient

uwagi:

Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1929 (Kvara Oficiala Aldono al Universala Vortaro).

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) maturzysta, abiturient^[1][2]

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	abiturient	abiturienti
dopełniacz	abiturienta	abiturientov
celownik	abiturientovi	abiturientom
biernik	abiturienta	abiturientov
miejscownik	abiturientovi	abiturientoch
narzędnik	abiturientom	abiturientmi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska abiturientka ż

przym. abiturientsky, abiturientský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) abiturient^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. abiturientka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) abiturient, abiturientka^[1]

odmiana:

(1.1) en abiturient, abiturienten, abiturienter, abiturienterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

zapisy w ortografiach alternatywnych:

(1) абитуриент

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) abiturient^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros.

uwagi:

źródła: