Karakorum
Wygląd
Karakorum (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- (1.1) geogr. łańcuch górski na pograniczu Indii, Pakistanu i Chin, drugi po Himalajach pod względem wysokości na Ziemi; zob. też Karakorum w Wikipedii
- (1.2) geogr. przełęcz we wschodniej części gór Karakorum (1.1), na granicy chińsko-indyjskiej; zob. też Karakorum (przełęcz) w Wikipedii
- (1.3) geogr. hist. stolica mongolskiego imperium w XIII wieku; zob. też Karakorum (miasto) w Wikipedii
- (1.4) geogr. miasto w środkowej Mongolii, zob. też Karakorum (współczesne) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-4) nieodm.,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Karakorum Karakorum dopełniacz Karakorum Karakorum celownik Karakorum Karakorum biernik Karakorum Karakorum narzędnik Karakorum Karakorum miejscownik Karakorum Karakorum wołacz Karakorum Karakorum
- przykłady:
- (1.1) Ekspedycja sporządzająca siatkę pomiarową przyjęła dla każdego szczytu w Karakorum symbol K, a następnie wierzchołki numerowano od zachodu w kierunku wschodnim[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.4) Charchorin
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Karakoram
- mongolski: (1.4) Хархорин
- rosyjski: (1.1) Каракорум m; (1.3) Каракорум; (1.4) Хархорин
- słowacki: (1.1) Karakoram
- szwedzki: (1.1) Karakoram
- włoski: (1.1) Karakorum m; (1.2) Karakorum m; (1.3) Karakorum ż; (1.4) Harhorin ż
- źródła:
- ↑ Apoloniusz Rajwa, Maciej Berbeka wyrusza na K2, „Tygodnik Podhalański”, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.