ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਔਰਤਾਂ

ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਬਦਲਾਵਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਦੇਸ਼ ਨੇ 1971 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਰੱਕੀ ਕੀਤੀ. ਪਿਛਲੇ ਚਾਰ ਦਹਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਸਿਆਸੀ ਸ਼ਕਤੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ, ਬਿਹਤਰ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ, ਸਿੱਖਿਆ ਲਈ ਮੌਕੇ ਅਤੇ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਲਈ ਨਵੇਂ ਕਾਨੂੰਨ ਅਪਣਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਪਤਿਤ ਪ੍ਰਾਣਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ 2018 ਤਕ, ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ, ਸੰਸਦ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ, ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੇ ਆਗੂ ਔਰਤਾਂ ਸਨ

ਸਿਹਤ, ਪੋਸ਼ਣ, ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ 'ਤੇ ਉਪਲਬਧ ਅੰਕੜੇ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ 1980 ਵਿਆਂ ਵਿਚ, ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ. ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਤਕਰੀਬਨ ਹਰ ਪਹਿਲੂ ਵਿੱਚ ਰਵਾਇਤੀ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸ ਵਿੱਚ ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰਹੀਆਂ; ਵਧੇਰੇ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਅਮੀਰਾਂ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਸੀ. 1974 ਤੋਂ 1984 ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਮਹਿਲਾ ਕਿਰਤ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਦੀ ਦਰ ਦੁੱਗਣੀ ਹੋ ਗਈ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਤਕਰੀਬਨ 8 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ. 1980 ਵਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਤਨਖਾਹ ਘੱਟ ਸੀ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਵੇਤਨ ਦਰ ਦੇ 20 ਤੋਂ 30 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ. ਇਸਲਾਮ ਇਸਲਾਮ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰਤ ਧਰਮ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 90% ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਬਾਦੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੈ।

ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਜ਼ੀਮਪੁਰ ਗਰਲਜ਼ ਸਕੂਲ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਾਖਰਤਾ ਦਰ ਪੁਰਸ਼ਾਂ (55.1%) ਪੁਰਸ਼ਾਂ (62.5%) - 15 ਸਾਲ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਲਈ 2012 ਦੇ ਅਨੁਮਾਨਾਂ ਲਈ ਘੱਟ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਦਹਾਕਿਆਂ ਦੌਰਾਨ, ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆ ਨੀਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਲਿਆ ਹੈ; ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਲਈ ਲੜਕੀਆਂ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। 1990 ਵਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਲੜਕੀਆਂ ਦੀ ਭਰਤੀ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਪਰ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਤੇ ਹੇਠਲੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਦਾਖਲੇ ਵਿੱਚ ਲਿੰਗ ਸਮਾਨਤਾ.

ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿਚ, ਔਰਤਾਂ ਘਰ ਤੋਂ ਅਦਾ ਕੀਤੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਘਰੇਲੂ ਕੰਮ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਅਕਸਰ ਘੱਟ ਮੁਲਾਂਕਣ ਅਤੇ ਘੱਟ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ

ਮਾਦਾ ਵਿਰਾਸਤੀ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਖਰਾਬ ਹਨ: ਵਿਤਕਰਾ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਮੂਲ ਸਮਾਜਿਕ ਨਿਯਮਾਂ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[1]

ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਕੋਲ ਹਰ ਥਾਂ ਹਰ ਪਾਸੇ ਲਹਿਰ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਮਾਜ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਆਰਥੋਡਾਕਸ ਨੀਤੀਆਂ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ।^[2]|