son
 Veire tanben : sòn
|
- (Adjectiu passessiu) Del latin seus.
- (Nom commun) Del latin sonus.
/ˈsu/, /ˈsun/
- França (Bearn) : escotar « son »
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculin | son /ˈsu/ /ˈsu ‿ n/ |
sos /ˈsus/ /ˈsu ‿ z/ |
| Femenin | sa /ˈsa/ /ˈsu ‿ n/ |
sas /ˈsas/ /ˈsa ‿ z/ |
son (forma non articulada) masculin singular
- Possessiu de la tresena persona del singular: d'el , qu'aperten a el.
- Encontrèri son amic.
son (forma non articulada) femenin singular
- Possessiu de la tresena persona del singular: d'ela , qu'aperten a ela. Utilizat quand precedís un mot feminin que comença per una vocala.
- Encontrèri son amiga.
lo son (forma articulada) (gascon) masculin singular
- Possessiu de la tresena persona del singular: d'el, qu'aperten a el.
- Qu'ei lo son amic
son masculin
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| son | sons |
| ['sun] | ['suns] |
- Çò que se pòt escotar o ausir.
- (En particular) Bruch armoniós produchs per un instrument de musica, caracterizat per un timbre e representat per una nòta.
- sòn (provençal)
son
- Tresena persona del plural de vèrb èsser de l'indicatiu present.
- (nom comun) Del latin somnus.
- (Adjectiu passessiu) Del latin seus.
/sɔn/, /son/
- Espanha (Manresa) : escotar « son »
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| son | sones |
son masculin
- Estat de sòm, de suspension de la consciéncia.
- so (tarragonin, mallorquin, menorquin)
son femenin
- Enveja de dormir.
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculin | son [?] |
sos [?] |
| Femenin | sa [?] |
ses [?] |
son
- Possessiu masculin singular aton, equivalent a la forma tònica el seu.
son
- (balear, alguerés) primièra persona del singular del present d'indicatiu de sonar.
De l'anglés ancian sunu. Mot parent de las formas germanicas (zoon en neerlandés e Sohn en alemand), de las lengas escandinavas (søn en danés e son en suedés), de las lengas eslavas (syn en chèc e син en ucraïnian) e del lituanian sūnus.
/'sʌn/
- Reialme Unit (Londres) : escotar « son »
- Estats Units d'America (Tèxas) : escotar « son »
Estats Units d'America (Connecticut) : escotar « son »
son (1)
son masculin
- (Adjectiu passessiu)Del latin seus.
- (Nom comun 1) Del latin sonus.
- (Nom comun 2) Del latin secundus (« second »), çò qu'es eissit d’un segon sedaçatge de la farina.
/sɔ̃/
- França (Cornimont) : escotar « son »
- Canadà (Quebèc) : escotar « son »
- França (Sant Llorenç de Cerdans) : escotar « son »
- Canadà (Shawinigan) : escotar « son »
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculin | son /sɔ̃/ /sɔ̃ ‿ n/ |
ses /se/ /se ‿ z/ |
| Femenin | sa /sa/ /sɔ̃ ‿ n/ |
ses /se/ /se ‿ z/ |
son (forma non articulada) masculin singular
- Possessiu de la tresena persona del singular: d'el , qu'aperten a el.
son (forma non articulada) femenin singular
- Possessiu de la tresena persona del singular: d'ela , qu'aperten a ela. Utilizat quand precedís un mot feminin que comença per una vocala.
- (Nom comun 1)
son masculin
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| son | sons |
| [sɔ̃] | |
son masculin
Del latin sonus.
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| son | sones |
| [sun] | [sunes] |
son masculin
- Çò que se pòt escochar o ausir.
- Genral musical, un qu'es cuban, l’autre qu'es mexican.
- Bruch (espandiment d’una novèla).
- Motiu, rason, objectiu.
- ¿A qué son?
- Per quina rason?